Στον τόπο μας ο αγώνας των κατοίκων δεν γίνεται για να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά στην πρόοδο και το μέλλον του, αλλά για το αυτονόητο που θα έπρεπε να υπάρχει σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Το αυτονόητο όπως το να έχει ένα χωριό μια παιδική χαρά για τα παιδιά. Πλην όμως παιδική χαρά δεν υπάρχει, και τα παιδιά έχουν μείνει στην άσφαλτο και το μπετόν που κάλυψε τις πράσινες εκτάσεις στου χωριού, στα πλαίσια μια αλόγιστης χωρίς μέθοδο και σχέδιο ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών.
Για να μην πολυλογούμε δεν υπάρχει κάτι πιο αγνό από τις φωνές των παιδιών της Ε΄Δημοτικού Σχολείου της Νέας Σελεύκειας, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στην ανοιχτή επιστολή τους προς το δήμαρχο Ηγουμενίτσας ζητώντας απλά μια παιδική χαρά στο χωριό τους γι’ αυτούς και τα μικρότερα αδέρφια τους. Παραθέτουμε το γραπτό:
Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,
Εμείς τα παιδιά, της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου της Νέας Σελεύκειας, αλλά σίγουρα και τα άλλα παιδιά του χωριού, ακούμε πως ασχολείστε με πολύ σημαντικά πράγματα και προβλήματα κάθε μέρα. Όμως θα πρέπει να μάθετε, πως χρειαζόμαστε την βοήθεια σας. Θα θέλαμε πολύ μια παιδική χαρά στο χωριό μας, για μας και τα μικρότερα αδέρφια μας. Στον ελεύθερο χρόνο μας δεν έχουμε που να πάμε, τι να κάνουμε. Γύρω μας υπάρχουν μόνο ψηλά κτίρια και δρόμοι από άσφαλτο.
Όπως εσείς οι μεγάλοι χρειάζεστε χρόνο για να ξεκουραστείτε, εμείς τα παιδιά θέλουμε λίγο χρόνο να παίζουμε. Οι γονείς μας, μας μαλώνουν όταν καθόμαστε να παίζουμε στον υπολογιστή. Δώστε μας τότε μια παιδική χαρά!
Εκεί θα βρούμε τους φίλους μας, θα κάνουμε δραστηριότητες όλοι μαζί, δεν θα φοβόμαστε μην μας χτυπήσει αυτοκίνητο, δεν θα φοβόμαστε τους ξένους ή τους περαστικούς. Θα έχουμε τον δικό μας χώρο, θα τον φροντίζουμε, θα τον αγαπάμε. Οι γονείς μας λένε πως τα παιδιά μεγαλώνουν με το παιχνίδι. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ.
Με εκτίμηση οι μαθητές της Ε’ τάξης
του Δημοτικού Σχολείου Νέας Σελεύκειας
Σ.Σ: Βέβαια στην περίοδο των παχιών αγελάδων η εκάστοτε δημοτική αρχή δεν κατόρθωσε να φτιάξει νέα παιδική χαρά αλλά ούτε να συντηρήσει την υπάρχουσα παιδική χαρά ή ότι τέλος πάντων είχε μείνει από αυτή. Σε μια περίοδο όπου ο δήμος δεν διαθέτει κονδύλια ούτε για την αυτοσυντήρηση του, το εγχείρημα διαμόρφωσης νέας παιδική χαράς μοιάζει μάλλον με άθλο τον οποίο ευχόμαστε να πετύχει η δημοτική αρχή.
Η έκδοση μας όμως έχει πρόταση για το θέμα και δεν είναι άλλη από να το αναλάβει η ίδια η κοινωνία το θέμα, κάνοντας την αρχή με όσους μεγαλοεργολάβους επωφελήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και πλούτισαν από δημόσια έργα, να προβούν σε μια πράξη ευαισθησίας και να δωρίσουν κατασκευάζοντας ένα τέτοιο έργο στα παιδιά. Άλλωστε σε μια κοινωνία που την διακατέχει ο αλληλοσεβασμός, οι έχοντες θα έπρεπε να τείνουν χείρα βοηθείας στους μη έχοντες και όχι απλά να προσπαθούν να συντηρήσουν την ευμάρεια τους εις βάρος των άλλων. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν μια καλή αρχή για να δείξει η τοπική κοινωνία τα ανακλαστικά της και σταδιακά να πάρει την υπόθεση δημόσια ζωή και καθημερινότητα στα χέρια της.
Αν όμως αυτό θα συμβεί θα πρέπει πάλι να ελπίζουμε σε άθλους πολιτικών ανδρών σε μια εποχή που στην χώρα τόσο η πολιτική όσο και η πολιτική ανδρεία διέρχεται βαθύτατη κρίση…..