Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη… νύχτα – 5 Οκτώβρη 2012- που η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πώληση της ΔΩΔΩΝΗΣ.Ναι, νύχτα έγινε η ανακοίνωση και όπως είναι γνωστό “της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η μέρα και γελά!”
Ας δούμε λοιπόν τι μεσολάβησε στον ένα χρόνο που πέρασε:
Τις μέρες εκείνες περίσσευαν οι πανηγυρισμοί ότι επρόκειτο για μια “άμεση ξένη επένδυση σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο για την ελληνική οικονομία”…
Ακούσαμε δε και διάφορα… γραφικά, όπως “πέντε φίλοι από την Ρωσία, την Γαλλία, την Αγγλία, και την Ελλάδα ξαφνικά εκεί όπου καθόταν αποφάσισαν να επενδύσουν στην Ελλάδα και στην Ήπειρο…”
Οι οποίοι πέντε φίλοι, λίγο καιρό μετά την αγοραπωλησία της εταιρείας αποφάσισαν ότι το κλίμα της Ελλάδας (το επενδυτικό, ντε) είναι βαρύ και για αυτό μεταβίβασαν την εταιρεία σε κυπριακή offshore… αγνώστων λοιπών στοιχείων…
Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες στο επικοινωνιακό κομμάτι, να προβληθούν οι εξαγωγές και οι… χορηγίες της ΔΩΔΩΝΗ, τα βερεσέδια στους κτηνοτρόφους αποτελούν την πιο σοβαρή ένδειξη για την κατάσταση στην οποία η εταιρεία περιήθλε υπό τη νέα ιδιοκτησία!
Βερεσέδια που αγγίζουν το ύψος του ποσού που οι “πέντε φίλοι” ή άλλως “επενδυτές” κατέβαλλαν ως τίμημα εξαγοράς…
Ακόμα χειρότερα η εταιρεία – πέραν των εξαγωγών προϊόντων που έτσι κι αλλιώς στο μεγαλύτερο μέρος τους βρήκε έτοιμα στις αποθήκες, φαίνεται σαφώς πως δεν έχει στόχευση… Ούτε νέα προϊόντα, ούτε επενδύσεις, ούτε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ούτε τίποτα άλλο απ’ όσα γραφικά πάλι, περιέγραφαν ένα χρόνο πριν σε συνεντεύξεις τους οι διοικούντες…
Κι αν έμεινε κάτι από τα φιλόδοξα σχέδια των “επενδυτών” είναι κάποιες φωτογραφίες σε 2-3 καφενεία όπου ο κ. Ο’Νιλ ήπιε μερικές κοκά κόλες, θέλοντας να δείξει πόσο προσιτός είναι!
Βέβαια, οι συμφωνίες στην Ήπειρο, σφραγίζονται με τσίπουρο και ουχί με coca cola κι αυτό φαίνεται πως το ήξερε ο κ. Ο’ Νιλ. Κι έτσι δεν τήρησε καμία από τις μεγαλόστομες προφορικές δεσμεύσεις του με αποτέλεσμα οι παραγωγοί σήμερα να αναζητούν στέγη και επιχειρηματικές συμφωνίες σε άλλες γαλακτοβιομηχανίες, ακόμα και εκτός Ηπείρου.
Πριν έναν χρόνο ο εκπρόσωπος της Κοινοπραξίας Γιάννης Βιτάλης έδινε μεγαλόστομες υποσχέσεις περί άμεσης εισροής ξένων κεφαλαίων στην Ήπειρο. Και υποσχέσεις για επενδύσεις.
Παράλληλα οι εκλεκτοί φίλοι του ξένου fund στην Αθήνα λοιδορούσαν τους λίγους, γραφικούς Ηπειρώτες, που τολμούσαν ακόμη να αντιδρούν στο ξεπούλημα….
Και στο χρόνο αυτό, ο άλλος Γιάννης, ο Υπουργός Οικονομικών, ο οποίος προκλήθηκε πολλάκις να δώσει στοιχεία στη Βουλή για την πρώτη αποκρατικοποίηση της χώρας, απαξίωσε να πει έστω και μια κουβέντα.
Τι στ’ αλήθεια θα μπορούσε να πει στους απλήρωτους κτηνοτρόφους της Ηπείρου. Οι υποσχέσεις περί επενδύσεων κι ανάπτυξης ήταν απλά έπεα πτερόεντα.
Ο ένας χρόνος ήταν αρκετός για να φανερώσει την αλήθεια. Αυτή που φοβόντουσαν οι λίγοι, γραφικοί αντιδρούντες. Την πιο πικρή αλήθεια για τους Ηπειρώτες που βλέπουν πως ότι δημιούργησαν με τον ιδρώτα εξήντα χρόνων απλά καταρρέει.
Αλήθεια απ’ όλους εκείνους που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την πώληση της Δωδώνης και για είκοσι εκατομμύρια που μπήκαν στα ταμεία του κράτους –ελπίζουμε ότι μπήκαν- σήμερα έχει κάποιος να πει κάτι; Έχει έστω μια λέξη αυτοκριτικής ή μια απλή συγνώμη στους Ηπειρώτες κτηνοτρόφους που ετοιμάζονται για μία ακόμη δύσκολη χρονιά, τη χειρότερη των τελευταίων ετών;