«Ανακάλυψαν» πρόβλημα εκεί που δεν υπήρχε
Το 2005, τροποποιήθηκε μετά από ενέργειές μου, με κοινή απόφαση (ΚΥΑ) των υπουργών Οικονομικών και Ναυτιλίας, η σύμβαση παραχώρησης μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και ΟΛΗΓ. Τμήματα της παραλιακής ζώνης της Θεσπρωτίας στα οποία δεν αναπτύσσονταν λιμενικές δραστηριότητες, τέθηκαν τότε εκτός χρήσης, εκμετάλλευσης και ορίων αρμοδιότητας του ΟΛΗΓ, (εκτός δηλαδή της χερσαίας ζώνης του ΟΛΗΓ), ικανοποιώντας έτσι μια διεκδίκηση ετών της τοπικής κοινωνίας.
Το 2016, 11 χρόνια μετά, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ «ανακάλυψε» (!) ότι υπήρχε πρόβλημα στη διαδικασία αποδέσμευσης των συγκεκριμένων τμημάτων, ακύρωσε την τροποποιημένη σύμβαση και τα επανέφερε στη δικαιοδοσία του ΟΛΗΓ, υποσχόμενη ότι θα τα ξαναδώσει πάλι, πολύ σύντομα, με τη σωστή όμως διαδικασία, στο Δήμο Ηγουμενίτσας.
Πρώτα απ’ όλα, η νομιμότητα μιας υπουργικής απόφασης ελέγχεται από το ΣτΕ, στο οποίο ποτέ δεν είχε προσβληθεί η συγκεκριμένη ΚΥΑ. Από την άλλη μεριά, αν υπήρχε κάποιο τυπικό πρόβλημα σ’ αυτή τη διαδικασία αποδέσμευσης – κατά την προσωπική μου γνώμη δεν υπήρχε και δεν είχε τεθεί ποτέ από τις υπηρεσίες στα 4 χρόνια που εγώ ήμουν υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τη δημόσια περιουσία- θα μπορούσε να θεραπευτεί με πρόσθετη διοικητική πράξη και όχι μ’ αυτό που έγινε.
Δήλωσα τότε ότι η ΚΥΑ του 2005 δε χρειάζεται να καταργηθεί και ότι κακώς έκαναν αυτό που έκαναν. Πρώτον, γιατί δημιουργεί επιπλοκές λόγω της μελλοντικής σύμπραξης του ΟΛΗΓ με ιδιώτες, δεύτερον γιατί έχει μεγάλες νομικές δυσκολίες η διαδικασία αντιστροφής και τρίτον γιατί υποκρύπτει σκοπιμότητες. Επιδίωξή τους φαίνεται πλέον ότι ήταν να αποκτήσει ο ΟΛΗΓ χερσαία ζώνη για την προώθηση της μαρίνας Ηγουμενίτσας και να ελέγχει ο ΟΛΗΓ, και όχι ο Δήμος Ηγουμενίτσας, για ψηφοθηρικούς λόγους τα συγκεκριμένα τμήματα. Δυστυχώς, δεν εισακούστηκα, ούτε από το Δήμο Ηγουμενίτσας, ο οποίος παρασύρθηκε από τη δημαγωγία αυτών που ενώ παρουσιάζονταν ότι δίνουν λύση σ’ ένα τοπικό πρόβλημα – το οποίο επαναλαμβάνω είχε λυθεί στο παρελθόν- στην πραγματικότητα δημιούργησαν νέο και μεγαλύτερο.
Οι δύο κίνδυνοι που υπάρχουν
Και μόνο το γεγονός ότι από τότε έχουν περάσει σχεδόν 3,5 χρόνια και παρά τις δικαιολογίες (επαναχάραξη αιγιαλού και παραλίας, νομιμοποίηση κτισμάτων κλπ, που μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και εκτός δικαιοδοσίας ΟΛΗΓ) και τις συνεχείς υπουργικές υποσχέσεις, δεν έχουν επανέλθει τα τμήματα στο Δήμο Ηγουμενίτσας, αποδεικνύει πως έγινε ένα τεράστιο λάθος!
«Έκαναν μια τρύπα στο νερό», αλλά το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε.
Τώρα, υπάρχουν δύο κίνδυνοι: Ή να μην ολοκληρωθεί η διαδικασία απόδοσης- επαναφοράς στο Δήμο πριν το διεθνή διαγωνισμό αξιοποίησης των 10 περιφερειακών Λιμένων ή να μην αποδοθεί στο Δήμο Ηγουμενίτσας το σύνολο της έκτασης που είχε τεθεί εκτός ΟΛΗΓ από την ΚΥΑ του 2005 και να παραμείνουν τμήματά της, όπως η χερσαία ζώνη που αντιστοιχεί στη σχεδιαζόμενη μαρίνα Ηγουμενίτσας ή οι χερσαίες ζώνες των τουριστικών καταφυγίων Συβότων και Πλαταριάς, ως «προίκα» στον μελλοντικό επενδυτή. Εύχομαι να μη συμβεί τίποτα από τα δύο, αλλά εκεί που έφθασαν τα πράγματα, οριακά, το βλέπω πολύ δύσκολο!
Μακροχρόνια παραχώρηση σε επενδυτές, η μόνη λύση!
Όσον αφορά στο θέμα της ιδιωτικοποίησης, οι συμπολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με το ν.4472/2017 το λιμάνι της Ηγουμενίτσας παρέμεινε στο ΤΑΙΠΕΔ και ταυτόχρονα, το νέο «συμπληρωματικό» μνημόνιο της 4ης αξιολόγησης, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπει ότι θα ιδιωτικοποιηθεί κατά προτεραιότητα με την παραχώρηση των δραστηριοτήτων κρουαζιέρας, τουρισμού, μεταφοράς φορτηγών (RO-RO) και ξηρού φορτίου. Αυτό επομένως που γίνεται, και καλώς γίνεται, είναι συμφωνημένο με τους «θεσμούς» και αποτελεί υποχρέωση της χώρας!
Και οι δύο τρόποι, είτε της υποπαραχώρησης δραστηριοτήτων (επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης), είτε της πώλησης μετοχών, οδηγούν στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, τη μακροχρόνια παραχώρηση στους επενδυτές. Απλώς, η πώληση μετοχών που φαίνεται ότι θα προταθεί από το σύμβουλο αξιοποίησης για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, μπορεί να προσελκύσει ευκολότερα επενδυτή γιατί του προσφέρει τη δυνατότητα αξιοποίησης όλων των δραστηριοτήτων. Γενικά πάντως, ο βόρειος άξονας από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Καβάλα και από εκεί μέχρι την Ηγουμενίτσα, αποκτά μεγαλύτερη αξία λόγω και της επικείμενης ιδιωτικοποίησης της Εγνατίας Οδού που τα συνδέει μεταξύ τους.
Ανέφερα προηγουμένως ότι καλώς γίνεται, γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αξιοποιηθεί ουσιαστικά το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και οι σύγχρονες υποδομές του, που με τόσο αγώνα κατασκευάστηκαν. Να αναδειχθεί η στρατηγική του θέση, να αυξηθεί η επιβατική και εμπορική του κίνηση, να αναπτυχθούν νέες προσφερόμενες υπηρεσίες, να δημιουργηθούν νέες βιώσιμες θέσεις εργασίας, να ωφεληθεί η τοπική οικονομία και να ελεγχθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις του στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή. Έπρεπε να είχε προχωρήσει γρηγορότερα!
Υ.Γ. Υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα. Δες τε τι έγινε με την αναβάθμιση των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας. Ένα αναπτυξιακό άλμα! Αυτό που συμβαίνει τώρα στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, (αλλά και σε άλλα λιμάνια της χώρας), μέσα από τη μορφή ανώνυμης εταιρείας του δημόσιου τομέα, μπορεί να εξυπηρετεί μεμονωμένους στόχους, δεν είναι αντάξιο όμως των δυνατοτήτων και των προοπτικών που έχει!
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΘΕΣΠΡΩΤΩΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ», τη Δευτέρα 24/2/2020)