του Κωνσταντίνου Μπισμπιλή*
Θα γεράσουμε, και ακόμα θα περιμένουμε στην όμορφη Ηγουμενίτσα μας να μάθουμε αν τελικά η Χερσαία Ζώνη, το λιμανάκι και η παραλία του Δρεπάνου πρέπει να ανήκουν στον ΟΛΗΓ, στη Περιφέρεια, στη Νομαρχία, στη Κτηματική, στο Δήμο, στη Κεντρική ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση…
Στο Γυμνάσιο ήμασταν και μας διηγούνταν οι μεγαλύτεροι ότι δεν μπορεί να γίνει αυτο το έργο εδώ, ούτε το άλλο εκεί, γιατί ο χώρος ανήκει στον Οργανισμό Λιμένα Ηγουμενίτσας, αλλά θα το πάρει ο Δήμος, μόλις η Κτηματική προσκομίσει ένα έγγραφο στο Νομάρχη, που θα το στείλει να το υπογράψει ο Υπουργός, και να δημοσιευθεί σε ΦΕΚ, εφόσον το ΣτΕ το εγκρίνει, και δεν γίνουν εκ νέου εκλογές και ξανά αλλάξει η Κυβέρνηση, όπου οι αριστεροί δεν θα θέλουν τους δεξιούς, και οι δεξιοί τους αριστερούς…!!!
Δέκα-εννιά (19) χρόνια μετά, πραγματικά όμως 19 χρόνια μετά και ίσως περισσότερα που δεν θυμάμαι εγώ, και ακόμα γαμώτο μου τσακώνεστε σε ξένο αχυρώνα, με μοναδικό μεγάλο χαμένο και δέσμιο όλων αυτών, τον πολίτη, τον κάτοικο, τον Δημότη, τον άνθρωπο που αγαπάει αυτή τη πόλη, και δεν μπορεί να τη δει να αναπτύσσεται βάσει των προοπτικών και των προδιαγραφών της…
Στεναχωριέμαι ειλικρινά, γιατί τόσα χρόνια, οι “άρχοντες” του τόπου μας δεν επιδίωξαν ουσιαστικά ποτέ τη λύση με μια κοινή συνισταμένη, αλλά όπως πολλάκις έγραψα στο παρελθόν πάντα επικρατούσε το Ειδικό από το Γενικό καλό, με αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια να βλέπουμε μόνο ανακοινώσεις περί ανακοινώσεων, και να βαρεθήκαμε να διαβάζουμε τα ίδια και τα ίδια…
Και απορώ πραγματικά, πως γίνεται ο Δήμος με το Λιμάνι να απέχουν τόσο κοντά κυριολεκτικά, μα και τόσο μακριά μεταφορικά…και να μη κάνουν μια προσπάθεια να ταυτιστούν επιτέλους κάποια στιγμή για το καλό αυτού του τόπου…
Κάντε το βρε, Πράξτε το, σε συνδυασμό με έργα, και θα μείνετε στην ιστορία, όπως είχαν κάποιοι στο παρελθόν την ευκαιρία, και της γυρίσανε τη πλάτη, και της ευκαιρίας, και της ιστορίας του τόπου μας…!!!
Υ.Γ1: Εν μέσω πανδημίας, δεν σκέφτεσαι τη δημοπρασία, αλλά μόνο την Υγεία…
Υ.Γ2: Μείνετε Υγιείς, Μείνετε Σπίτι, λίγο έμεινε, για να αποδείξουμε και πάλι ότι όταν θέλουμε μπορούμε πολλά περισσότερα, από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε…
*Μπισμπιλής Β. Κωνσταντίνος
Διπλ. Τοπογραφος Μηχανικος ΕΜΠ – MSc