ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ Δ.Σ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ
26 εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου (ΙΔΟΧ ΕΣΠΑ) στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Ηγουμενίτσας έστειλαν επιστολή, στις 28/12/2020 στο Δ.Σ του ΠΑΚΠΠΟ που είναι ο εργοδότης τους. Αιτήθηκαν να αποφασίσει το Δ.Σ. ότι «καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του, η δε ενδεχόμενη διακοπή της εργασιακής τους σχέσης θα προκαλούσε σοβαρό πρόβλημα σε αυτό», με σκοπό να βοηθηθούν στον αγώνα που κάνουν για την μονιμοποίηση τους σε θέσεις που υπηρετούν πολλά χρόνια. Το Δ.Σ. του ΠΑΚΠΠΟ απέρριψε το αίτημα τους.
Κατόπιν τούτου φέραμε το θέμα προς ψήφιση ,οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης και ο Δημοτικός Σύμβουλος της πλειοψηφίας Δημήτρης Δημάκος, στις 08/01/2021. Με την ψήφο του Προέδρου να μετράει διπλή, την απουσία του Σ. Βαλάκου, και ψήφους 13 υπέρ και 13 κατά, το Δημοτικό Συμβούλιο Ηγουμενίτσας, απέρριψε το αίτημα. Αυτά είναι τα γεγονότα.
Η Λ.Σ. έχει τοποθετηθεί ,με επιστολή στις 30/12/2020 της προς το Δ.Σ. του ΠΑΚΠΠΟ και δημόσια ,για τους λόγους που πρέπει να ικανοποιηθεί το αίτημα των εργαζομένων. Το να επιχειρηματολογούμε για το δίκαιο του αιτήματος και την αλήθεια που αυτό διατυπώνει είναι σαν «παραβιάζουμε ανοικτές θύρες». Άλλωστε ΟΛΟΙ στο Δ.Σ. συμφωνούν ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ωστόσο το αίτημα τους που εκφράζει την πραγματικότητα δεν έγινε δεκτό από την πλειοψηφία του Δ.Σ..
Προφανώς η πλειοψηφία του Δ.Σ. συντάχθηκε με την κυβερνητική πολιτική , αυτή που διαχρονικά υλοποιείται από το κεντρικό κράτος για τους ορισμένου χρόνου εργαζόμενους η συμβασιούχους όπως συνηθίζεται να τους λέμε.
Είναι καιρός να ασχοληθούμε με τα προβλήματα αυτών των εργαζόμενων.
Οι συμβασιούχοι υποτίθεται ότι προσλαμβάνονται για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα για να καλύψουν ανάγκες αυτού του διαστήματος (π.χ. ναυαγοσώστες το καλοκαίρι) . Στην πραγματικότητα τόσο στους δήμους όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ( π.χ. αναπληρωτές εκπαιδευτικοί) καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ακόμα και στο ΕΣΥ, με 30.000 κενές θέσεις, οι ελάχιστες προσλήψεις που έγιναν μέσα στην πανδημία τέτοιες ήταν.
Στο ΠΑΚΠΠΟ του δήμου μας σε σύνολο 89 εργαζομένων οι ΙΔΟΧ είναι 39. (31 στους παιδικούς και 8 στα ΚΗΦΗ). Στο Δήμο το οι μόνιμοι είναι 170 ενώ οι ΙΔΟΧ είναι 77 (Βοήθεια στο σπίτι 21, ΚΔΑΠ–ΚΔΑΠ ΜΕΑ 15, σχολικές καθαρίστριες 34, κοινωνικό φαρμακιού παντοπωλείο 5). Αν προσθέσουμε και τους 75 8μηνίτες κοινωνικής ωφέλειας του ΟΑΕΔ και τους κατά καιρούς 2μηνίτες έχουμε τον περίπου τον ίδιο αριθμό μονίμων και «συμβασιούχων» να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες .
Είναι καθαρό ότι χωρίς τους «συμβασιούχους» είναι αδύνατον να λειτουργήσει ο Δήμος.
Ωστόσο έχουμε εργαζόμενους δύο ταχυτήτων. Δηλαδή στην ίδια θέση, για την ίδια δουλειά υπάρχουν για χρόνια εργαζόμενοι με διαφορετικά εργασιακά , μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτό προφανώς είναι απαράδεκτο, είναι άδικο. Δεν πρέπει να συμβαίνει.
Το αστικό κράτος, για πολλούς λόγους, έχει επιλέξει αυτή την πολιτική:
- Δυσκολεύει την ανάπτυξη αγώνων σε κλάδους με την μέθοδο «διαίρει και βασίλευε». Ακόμα και η ομοσπονδία εργαζομένων στους ΟΤΑ αποκλείει τους συμβασιούχους από μέλη της.
- Δυναμιτίζει την μόνιμη και σταθερή εργασία με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ανοίγει τον δρόμου για την κατάργηση της.
- Περιορίζει τεχνικά τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο .
- Απαλλάσσει τον κρατικό προϋπολογισμό από την χρηματοδότηση υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων που παραχωρεί στους δήμους.
- Προετοιμάζει την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών στους δήμους μέσω των ΕΣΠΑ(π.χ. με τα περιβόητα vouchers για τους παιδικούς).
- Βοηθάει στην ανακύκλωση της ανεργίας (π.χ. 8μηνίτες ΟΑΕΔ).
Σε κάθε περίπτωση οι συμβασιούχοι ζουν στην ομηρία και την αβεβαιότητα για το μέλλον τους σε μια δουλειά που κάνουν χρόνια.
Για αυτό δεν αρκούν τα ευχολόγια και γενικόλογη συμπαράσταση. Υπάρχει ανάγκη από πράξεις. Μια απόφαση του Δ.Σ. που θα έκανε δεκτό το αίτημα των 26 εργαζομένων ΙΔΟΧ θα βοηθούσε σε αυτήν την κατεύθυνση. Προφανώς χρειάζεται και ο μαζικός λαϊκός αγώνας ενάντια σε αυτό το άδικο σύστημα προσλήψεων και την μονιμοποίηση τους.
Παρόμοια απόφαση χρειάζεται και για τους ΙΔΟΧ στους άλλους τομείς που μνημόνευσε ο Δήμαρχος, αλλά τα μέτρα που πρότεινε δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Ο Δήμαρχος κάλεσε σε αγώνα, με την ΚΕΔΕ, για μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων με μοριοδότηση όπως προέβλεπε ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ.Η εμπειρία όμως στον δήμο μας από την μοριοδότηση σε προσλήψεις στoν τομέα της καθαριότητας είναι πέρα για πέρα αρνητική. Μένει να δούμε την εφαρμογή της και στο «Βοήθεια στο Σπίτι» ελπίζοντας να μην οδηγηθούν, και σε αυτόν το τομέα ,στην ανεργία εργαζόμενοι που προσφέρανε πολλά για χρόνια. Από την άλλη φαίνεται ότι ο Δήμαρχος δεν πήρε χαμπάρι τον νέο νόμο ΑΣΕΠ που έφερε στην για συζήτηση βουλή η ΝΔ. Αυτός καταργεί την μοριοδότηση για την «ειδική εμπειρία».
Ο Δήμαρχος κινδυνολόγησε ότι θα είχαμε διώξεις για «παράβαση καθήκοντος» στην περίπτωση που θα κάναμε δεκτό το αίτημα των εργαζομένων. Αλήθεια από πότε είναι παράβαση καθήκοντος για έναν αιρετό η υπεράσπιση των εργαζομένων η των συμφερόντων του δήμου; Τότε όλοι οι αγωνιστές Δήμαρχοι , πρώτα και καλύτερα οι κομμουνιστές θα ήταν στην φυλακή. Το θέμα είναι ότι η Δ.Α. δεν έχει το ανάστημα να αντιπαρατεθεί στην πολιτική της κυβέρνησης.
Πράγματι το Σύνταγμα της χώρας απαγορεύει τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι το ΚΚΕ,(όπως ομοσπονδίες και σωματεία), κατά την συζήτηση στην βουλή πρότεινε την κατάργηση αυτής της διάταξης. Αλλά ήταν το μοναδικό κόμμα στην βουλή που το πρότεινε. Η βουλή νομιμοποίησε αυτήν την αδικία. Το νόμιμο δεν είναι και κατά ανάγκην και δίκαιο. Οι νόμοι είναι αποτελέσματα του κάθε φορά συγκεκριμένου πολιτικού συσχετισμού στην βουλή. Εξάλλου οι νόμοι συνεχώς αλλάζουν. Μόνο μέσα στην πανδημία η βουλή ψήφισε πάνω από 100 αντιλαϊκούς νόμους.
Για να ψηφισθούν όμως νόμοι που θα υπηρετούν τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα απαιτούνται μαζικοί λαϊκοί αγώνες .Εμείς οι αιρετοί έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το δίκαιο. Άλλωστε οι περισσότεροι νόμοι αν όχι όλοι, που αφορούν την λειτουργία του δήμου, είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση και αυτό το γνωρίζουμε όλοι.
Ο Δήμαρχος επέσεισε τον κίνδυνο να επιβαρυνθούν οι δημότες το κόστος από την μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Αλήθεια γιατί; Οι συνάδελφοι τους για την ίδια δουλειά πληρώνονται από το κράτος. Γιατί να μην γίνει το ίδιο και με αυτούς; Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει το διεκδικήσει αγωνιστικά ο δήμος κρατική χρηματοδότηση. Οι δημότες πληρώνουν ήδη δυσβάσταχτους φόρους(το 94% των εισπραχθέντων). Τους πληρώνουν για να τους παραχωρεί το κράτος υπηρεσίες και όχι για να πάνε στους Νατοϊκούς εξοπλισμούς (4,3 δις. ευρώ ετησίως), και σε ενισχύσεις των επιχειρηματικών ομίλων που πληρώνουν ελάχιστους φόρους (το 6% των εισπραχθέντων).
Συνάδελφος της πλειοψηφίας εξέφρασε το παράπονο ότι ο εκπρόσωπος των εργαζομένων αντιμετωπίζει την Δημοτική Αρχή σαν να είναι η κυβέρνηση. Προφανώς και δεν είναι. Η αλήθεια όμως είναι ότι υλοποιεί με ευλάβεια την πολιτική της κυβέρνησης σαν γρανάζι του κρατικής μηχανής, όπως έχει εξελιχτεί. Αυτό κάνει και με τους συμβασιούχους.
Αυτό όμως το αίσχος με τους συμβασιούχους πρέπει να τελειώσει.
Όλοι αυτοί οι συμβασιούχοι πρέπει να μονιμοποιηθούν χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Γιατί είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα!
Γιατί τους χρειαζόμαστε εκεί που προσφέρουν το έργο τους!
Γιατί η μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι καθοριστικός παράγοντας για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και την κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν.
Ταυτόχρονα πρέπει να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμων και πλήρους απασχόλησης εργαζόμενων τόσο στον δήμο μας όσο και στην δημόσια Υγεία – Πρόνοια, στην Παιδεία, σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες που έχουν μεγάλα κενά.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα και όλοι μαζί μόνιμοι ,συμβασιούχοι αλλά και άνεργοι, να πάρουν μαζικά μέρος ,μέσα από τα Σωματεία τους Μ.Φ., σε αυτόν τον αγώνα. Να γίνει υπόθεση όλου εργατικού λαϊκού κινήματος στον δήμο μας, σε όλη την Ελλάδα.
Γιατί «δεν γλυτώνεις απ’ τα τσακάλια, με ευχές και παρακάλια»( Κ. Βάρναλης)
Ηγουμενίτσα 13/01/2021
Για την Λαϊκή Συσπείρωση
Δώρης Δήμας