Δεν πετάνε και τη σκούφια τους, όπως φαίνεται στα κοινωνικά δίκτυα, από τη… χαρά τους στους Φιλιάτες με τα… «αναπτυξιακά σχέδια» για την περιοχή. Το κλείσιμο του στρατοπέδου, που αναμένεται να επισημοποιηθεί εντός των ημερών, έρχεται ως η χαριστική βολή για μια ακριτική γωνιά της Θεσπρωτίας που μετρά διαρκώς απώλειες.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακούγεται όλο και πιο δυνατά πως εκεί που σήμερα υπάρχει στρατός, αύριο μπορεί να χτιστούν φυλακές. Η ιδέα δεν είναι καινούργια – είχε ακουστεί στο παρελθόν, για άλλον χώρο και με άλλους όρους. Αλλά σήμερα, με το στρατόπεδο να αδειάζει και το Υπουργείο Άμυνας να επενδύει σε φρεγάτες και Rafale, μοιάζει πιο κοντά από ποτέ.
Και κάπου εδώ μπαίνει και η γνωστή εξίσωση: “Μα οι φυλακές δεν είναι επένδυση;” Όχι, δεν είναι.
Ούτε, ειρήσθω εν παρόδω, ξενοδοχεία που ανεγείρονται χωρίς σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης και τουρίστες. Και μάλιστα εκεί που έκλεισε ένα Πανεπιστήμιο. Γιατί, κακά τα ψέματα, αν εξαιρέσεις τους αποδήμους που επιστρέφουν στις γιορτές και το καλοκαίρι, οι υπόλοιποι «τουρίστες» είναι ανύπαρκτοι. Κι αυτοί δεν φέρνουν ανάπτυξη, φέρνουν απλώς προσωρινή κίνηση στα καφενεία.
Οπότε… καλώς τα παιδιά! Οι φυλακές – δυστυχώς – θα έχουν κόσμο – τα ξενοδοχεία όμως; Ποιος θα τα γεμίσει;
Γιατί ανάπτυξη δεν είναι να αντικαθιστάς τον φαντάρο με τον κρατούμενο και την ελπίδα με τα κάγκελα…
