Στη σύγχρονη πολιτική ζωή της χώρας έχουν και οι νεκροί τον τόπο τους… Δυστυχώς….
Ανεξάρτητα από τα πολιτικά πιστεύω του καθενός η βία δεν επιλύει διαφορές παρά μόνο τις οξύνει…
Η βία φέρνει βία και τα τυφλά χτυπήματα απελπισία και ασύλληπτο πόνο…
Νεκρά στην άσφαλτο δύο εικοσάχρονα παιδιά…
Νεκρή και η χώρα εδώ και πέντε χρόνια από αδιέξοδες και ξενόφερτες πολιτικές…
Ποιος μας άραγε μας θέλει διαιρεμένους σε φατρίες και χαρακώματα;
Ποιος ωφελείται από το μίσος και την αδιαλλαξία;
Η χώρα ολισθαίνει βήμα, βήμα επικίνδυνα…
Και όμως δεν είναι καιρός για βία… είναι καιρός να ομονοήσουμε και να βρούμε τα στοιχεία που μας ενώνουν ως λαό…ως χώρα…ως πολίτες…
Εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις δεν εξυπηρετούν τίποτα, όχι τουλάχιστον τους πολίτες αυτού του τόπου…
Ωριμότητα και σύνεση είναι το ζητούμενο, ξεκινώντας από το μέσο πολίτη, ξεκινώντας από το συνολικό φάσμα του πολιτικού κόσμου…
Αυτό είναι το μήνυμα που οφείλουμε ως πολίτες να στείλουμε ο ένας στον άλλον, να στείλουμε ως χώρα σε αόρατους εχθρούς…