του Αντώνη Μπέζα
Έγραψε, πριν λίγες ημέρες, σε ανάρτηση του ο φίλος δημοσιογράφος Γιώργος Γιαννάκης: “Το κρουαζιερόπλοιο στο λιμάνι Ηγουμενίτσας. Όλοι οι επιβάτες επισκέπτες σε Μετέωρα και αρχαιολογικούς χώρους Ηπείρου με πρώτη προτίμηση τα Γιάννινα”.
Η ανάρτηση αυτή αναδεικνύει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Είναι καταρχάς θετικό το γεγονός ότι ένα κρουαζιερόπλοιο μετά από πολύ καιρό προσέγγισε στην Ηγουμενίτσα και ότι οι επιβάτες του επισκέφθηκαν αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου και τα Μετέωρα. Όμως, δεν έρχονται εύκολα κρουαζιερόπλοια ή όταν έρχονται δεν υπάρχουν οφέλη γιατί οι επιβάτες τους φεύγουν εκτός Θεσπρωτίας και αυτό ακριβώς είναι ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της Ηγουμενίτσας! Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει γιατί παρότι το Λιμάνι είναι σύγχρονο και τηρεί τις προδιαγραφές που θέτουν οι εταιρείες, η Ηγουμενίτσα δεν είναι τουριστική πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα και δε διαθέτει δίκτυο οργανωμένων χώρων επίσκεψης ενώ η Θεσπρωτία δεν αποτελεί, αν και θα μπορούσε, «επώνυμο» και «ξεχωριστό» προορισμό.
Ισχυρίζομαι ότι θα μπορούσε γιατί στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν δύο διαχρονικά τοπόσημα εξαιρετικής ιστορικής και πολιτισμικής αξίας που αν αναδειχθούν (σήμερα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις ως προς την επισκεψιμότητά τους) και προβληθούν κατάλληλα μπορούν με την ιδιαιτερότητα τους να αποτελέσουν πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών από ολόκληρο τον κόσμο. Το πρώτο, είναι το μοναδικό στην Ευρώπη μαντείο νεκρών, το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, με τον ομώνυμο ποταμό και το μύθο του. Τον ποταμό μέσω του οποίου χιλιάδες χρόνια πριν ο Όμηρος, (που διδάσκεται σε σχολεία από την Αμερική μέχρι την Κίνα και την Αφρική), περιγράφοντας στην Οδύσσεια αναλυτικά την περιοχή, εξιστορεί την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη. Το δεύτερο, είναι ο ιστορικός χώρος του Σουλίου, ένα παγκόσμιο σύμβολο των αξιών που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ως «δυτικές» αφού εκεί οι Σουλιώτες «προετοιμάζοντας» την εθνική μας παλιγγενεσία άνοιξαν πρώτοι το δρόμο που οδήγησε από την παλιά Ευρώπη των αυτοκρατοριών στη νέα Ευρώπη των εθνών – κρατών που γνωρίζουμε σήμερα.
Ένα βασικό πλεονέκτημα που έχει η αγορά της κρουαζιέρας είναι ότι δεν συνδέεται απαραίτητα με παραλίες και καλοκαιρινές δραστηριότητες. Οι διαδρομές των πλοίων αυτών μπορούν να πραγματοποιηθούν σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, αρκεί να υπάρχουν διαθέσιμα αξιοθέατα. Δίπλα στο Σούλι και τον Αχέροντα, όλες τις εποχές του χρόνου, η Ηγουμενίτσα θα μπορούσε να συνδυαστεί με επισκέψεις σε χώρους όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο και η αρχαία πόλη στα Γίτανα ή το Ενετικό Κάστρο. Στην περίπτωση αυτή, οι τουριστικοί πράκτορες που διακινούν κρουαζιερόπλοια θα αρχίσουν να βλέπουν με διαφορετικό μάτι την προσέγγιση στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας και το όφελος θα είναι για τη Θεσπρωτία και όχι για την Καλαμπάκα και τα Τρίκαλα…
Όλα αυτά όμως δεν γίνονται με μεμονωμένες ενέργειες αλλά μέσα από μια ευρύτερη συνεργασία που θα περιλαμβάνει επαφές με ειδικούς, με τις εταιρείες που διοργανώνουν κρουαζιέρες και με τον παραχωρησιούχο του Λιμένος καθώς και συνολικό σχεδιασμό σε τοπικό επίπεδο και μια κοστολογημένη και χρονολογημένη στρατηγική υλοποίησης αυτού του σχεδιασμού.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ;;