Ακατάσχετη υποσχεσιολογία, πλειοδοσία αυξήσεων, τεχνητοί παράδεισοι, κοινοβουλευτικές αυταπάτες
* Γράφει ο Παύλος Λ. Αλεξίου, εκπρόσωπος του Μ-Λ ΚΚΕ Θεσπρωτίας
Η πολυδιαφημισμένη τηλεμαχία (ντιμπέιτ) έγινε χωρίς να γίνουν σοφότεροι οι εργαζόμενοι για τις θέσεις των κυρίαρχων κομμάτων, πρωτίστως της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των μπαλαντέρ τους.
Ο αποπροσανατολισμός, η συσκότιση και η παραπληροφόρηση, η εικονική πραγματικότητα, τα ψεύτικα λόγια και οι μεγάλες κουβέντες, οι εκβιασμοί και τα κάλπικα διλήμματα έχουν επιστρατευθεί για να φρενάρουν τη λαϊκή χειραφέτηση και ριζοσπαστικοποίηση, για να μειώσουν και αποτρέψουν τις διαρροές και να εξασφαλίσουν εκλογικά αποτελέσματα που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής διακυβέρνησης της χώρας.
Μια κακόγουστη παράσταση, με εξυπνακισμούς και φτηνιάρικες ατάκες, μπόλικη αλαζονεία και κυνισμό. Στο περιθώριο αυτών, οι δυο αρχηγοί και από κοντά και οι μπαλαντέρ υπόσχονται και κάποια πράγματα – αύξηση μισθών, συντάξεων κλπ. – που δεν έκαναν ποτέ σαν κυβερνήσεις και ούτε, βεβαίως, θα κάνουν όταν και όποιοι ξανακυβερνήσουν.
Επιπλέον, έχουν το θράσος να παριστάνουν τους σωτήρες και να ξεστομίζουν μεγάλα λόγια, όταν έχουν καταδικάσει ένα λαό να ζει σε συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και δραματικής υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας και όταν έχουν παραδώσει την Ελλάδα αλυσοδεμένη σε δανειστές και δυνάστες.
Και να μιλούν για την Παιδεία και την Υγεία αυτοί που τις ξεθεμελίωσαν.
Και για τη λαϊκή κατοικία αυτοί που την παρέδωσαν στα funds.
Και δεν είπε κανένας τους κουβέντα για το ότι η Ελλάδα, μετά τις εκλογές, επιστρέφει στο καθεστώς της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Ότι ο στόχος του πλεονάσματος, που υπαγορεύεται από την ΕΕ, το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης και η νέα μεγάλη «εθνική προτεραιότητα» της απόκτησης της «επενδυτικής βαθμίδας», συνοδεύονται από δρακόντειους όρους και δεσμεύσεις, αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και σκληρά αντιλαϊκά προγράμματα
Δεν είπε επίσης, κανένας τους κουβέντα για το ότι, μετά τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία, δρομολογούνται από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, κυρίως, μεθοδεύσεις που θα «προτρέπουν» την όποια ελληνική κυβέρνηση σε έναν ταπεινωτικό διάλογο με την Τουρκία.
Ότι εκβιάζονται «λύσεις» που θα οδηγούν στον περιβόητο «επώδυνο συμβιβασμό», ακρωτηριάζοντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και αμφισβητώντας ευθέως την ελληνική εθνική κυριαρχία.
Σιωπή κάλυψε και τα δυο ολόκληρα χρόνια εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας με τα μαύρα ρεκόρ, τον ακραίο εκφοβισμό, τον αυταρχισμό, τις φασιστικές απαγορεύσεις και τη βίαιη καταστολή.
Τα Τέμπη ξεχάστηκαν, οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες επίσης.
Σε όλα αυτά, που τα σκεπάζει ένα βαρύ πέπλο σιωπής, και τα τρία κόμματα -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- ομονοούν και ταυτίζονται επί της ουσίας.
Καλύπτουν τον εαυτό τους και το ένα καλύπτει το άλλο.
Γι’ αυτό είναι έξω από την προεκλογική συζήτηση και «αντιπαράθεση», γι’ αυτό δεν λένε κουβέντα…
Μήπως όμως οι «μαγικές» συνταγές του «αντισυστημικού» Βαρουφάκη, που δήλωσε ότι είναι υπέρ της ΕΕ ή και αυτό που ακούστηκε από πλευράς ΚΚΕ ότι «το Κόμμα μας διαθέτει σύγχρονο, επιστημονικά επεξεργασμένο Πρόγραμμα εξουσίας- διακυβέρνησης και είναι έτοιμο να το υπηρετήσει από κυβερνητικές θέσεις», χωρίς να αναφέρεται και να τονίζεται η ανάγκη και η προτεραιότητα του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού και αγώνα, δεν συμβάλλουν στην καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών;
Οι ένοχοι της κακοδαιμονίας του λαού και του τόπου είναι γνωστοί.:
Η ελληνική οικονομική ολιγαρχία, οι προστάτες της ιμπεριαλιστές, ΗΠΑ και ΕΕ, οι εκάστοτε κυβερνήσεις και όλοι οι θεσμικοί στυλοβάτες τους.
Αυτοί που τώρα διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο και συμμετέχουν στα σενάρια διακυβέρνησης της χώρας -ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- ανήκουν σε αυτούς, τους κατεξοχήν ένοχους.
Το σίγουρο είναι ότι τα επιτελεία μέσα και έξω από τη χώρα, θα τους αναγκάσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να φτιάξουν κάποια κυβέρνηση. Εδώ τα βρήκαν σε δυσκολότερους καιρούς. Το πρόβλημά τους, είναι πόσο σταθερή και πόσο μακράς πνοής θα είναι μια τέτοια κυβέρνηση, γιατί θα πρέπει, ανεξάρτητα από τις προεκλογικές ανέξοδες υποσχέσεις, να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Ο Στουρνάρας, ο κεντρικός τραπεζίτης, υπάλληλος της ΕΚΤ και ο Αμερικανός πρέσβης Τσόυνις ήδη έχουν κάνει τις σχετικές προβλέψεις, νουθεσίες και απειλές «για να τα βρούν μεταξύ τους».
Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη ενός εργατολαϊκού κινήματος που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του λαού και θα βάζει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική από όποιον και αν αυτή εκφράζεται.
Και αυτό μόνο στους δρόμους του ενωμένου λαϊκού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα μπορεί να επιτευχθεί.
Την υπόθεση αυτή μπορεί να υπηρετήσει η ενίσχυση των δυνάμεων της Πραγματικής Αριστεράς.
Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλλει αυτά η στήριξη και ψήφιση του Μ-Λ ΚΚΕ, που έχει σταθερή, διαχρονική την γραμμή του ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ- ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, με υποψήφιο τον σ. Θοδωρή Χόβολο, κτηνίατρο από την Παραμυθιά.