14 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε!
Πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια από το Σάββατο της 6η Δεκέμβρη του 2008 τότε που ο έφηβος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από το περίστροφο του δολοφόνου αστυνομικού Κορκονέα. Η εν ψυχρώ δολοφονία έβγαλε στο δρόμο ένα ορμητικό ποτάμι χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, νεολαίας, εργαζόμενων, ανέργων που διαδήλωσαν ενάντια στην κυβέρνηση της Ν.Δ καταγγέλλοντας την κρατική βία και καταστολή διεκδικώντας ταυτόχρονα αξιοβίωτη ζωή με μόρφωση, δουλειά και ελευθερία. Το σύνθημα «στις Τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» διατράνωνε τη θέληση του λαού και της νεολαίας να ανατρέψουν την κοινωνική βαρβαρότητα που βίωναν και προμηνύονταν ακόμη πιο σφοδρή.
Την τελευταία διετία, αξιοποιώντας την πανδημία η πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας είναι παρούσα όσο ποτέ. Η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζοντας την πολιτική της σιδηράς πυγμής, εξαπέλυσε μια άνευ προηγούμενου τρομοκρατία απέναντι στο λαό και τη νεολαία. Με πρόσχημα τις “έκτακτες συνθήκες” έχτισε ένα καθεστώς ανελέητης αστυνομοκρατίας, διώξεων, συλλήψεων και προστίμων. Επέβαλε ακραία αντιδημοκρατικά και χουντικά μέτρα, με απαγορεύσεις διαδηλώσεων, καταπατώντας ακόμα και τα θεμελιώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα. Την ίδια στιγμή που μειώνει τις δαπάνες για τα δημόσια κοινωνικά αγαθά και ιδιωτικοποιεί την υγεία, δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για τις δυνάμεις καταστολής.
Ευθύνες έχουν και οι μετέπειτα κυβερνήσεις όπως αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα συνέβαλε στην απαράδεκτη δικαστική απόφαση που οδήγησε στην αποφυλάκιση του δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Επ. Κορκονέα, και την αθώωση του άλλου κατηγορουμένου, Β. Σαραλιώτη, με την προκλητική αναγνώριση “ελαφρυντικών”.
14 χρόνια μετά αποδείχτηκε περίτρανα ότι καταστολή και αντιλαϊκή πολιτική πάνε μαζί. Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα όλα αυτά τα χρόνια της έντασης της κρατικής καταστολής, όπως οι συλλήψεις φοιτητών που διαδήλωναν στο άγαλμα του Τρούμαν, η εν ψυχρώ δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, τη δολοφονία του Βασίλη Μάγγου στον Βόλο, η απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου και των εκδηλώσεων στη μνήμη του Αλ. Γρηγορόπολου που συνοδεύτηκαν από δεκάδες συλλήψεις. Μετά το περιστατικό με τη δολοφονία του 18χρονου Ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα, έρχεται ξανά στο προσκήνιο η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, αφήνοντας έναν 16χρονο σε πολύ κρίσιμη κατάσταση πυροβολώντας τον επειδή δεν πλήρωσε βενζίνη.
Παραδείγματα που δεν αποτελούν μόνο «ελληνικό φαινόμενο» αλλά «κανονικότητα» σε όλες τις χώρες που κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρού, η εξουσία των μονοπωλίων. Από τις αστυνομικές δολοφονίες Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ μέχρι το νόμο για την «καθολική ασφάλεια» στη Γαλλία και το τρομονόμο για τη μουσική στην Ισπανία όλες οι κυβερνήσεις, θωρακίζουν το κράτος απέναντι στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σε όλη την ΕΕ οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, η συνδικαλιστική δράση τίθενται υπό διωγμό.
14 χρόνια μετά 6 Δεκέμβρη είναι μέρα μνήμης και αγώνα για να νικήσουν οι αγώνες των εργαζόμενων, της νεολαίας και της εκπαίδευσης. Για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας, κόντρα στην υποταγή
Τ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ