Πριν λίγες ημέρες οι Έλληνες έδωσαν με την ψήφο τους μια δεύτερη ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να έχει τον πρώτο λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Με άλλα λόγια, ζήτησαν από τον κ. Τσίπρα να αναλάβει τις ευθύνες του, δηλαδή να εφαρμόσει τη συμφωνία που εκείνος υπέγραψε. Μια συμφωνία στην οποία οδήγησαν οι διαδοχικές αστοχίες του ίδιου και της κυβέρνησής του, όλο το διάστημα που προηγήθηκε.
Δεν έσπευσαν να κλείσουν την τελευταία αξιολόγηση του προηγούμενου προγράμματος, όταν το κλίμα ήταν ακόμα θετικό για τον κ.Τσίπρα.
· Απέτυχαν να κλείσουν συμφωνία ενώ ήμασταν σε πρόγραμμα διάσωσης και έτσι κόπηκε η παροχή ρευστότητας προς τις Τράπεζες μέσω του ELA.
· Επέβαλαν capitalcontrols που στραγγάλισαν τις επιχειρήσεις, έφεραν νέα λουκέτα στην αγορά και πρόσθεσαν χιλιάδες συμπολίτες μας στον ήδη τρομακτικό αριθμό των ανέργων.
· Έφεραν ένα δημοψήφισμα που δίχασε την κοινωνία και επιδείνωσε την όποια αξιοπιστία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέναντι στους εταίρους μας.
Έτσι, αντί μιας «βιώσιμης, κοινωνικά δίκαιης συμφωνίας με αναπτυξιακό πρόσημο» – όπως έλεγε ο κ. Πρωθυπουργός από ετούτο εδώ το βήμα οκτώ μήνες πριν – οδηγήθηκε σε μια συνθηκολόγηση δίχως όρους, υπογράφοντας το βαρύτερο, τρίτο, μνημόνιο.
Μπροστά στην απειλή μιας ανείπωτης καταστροφής η Νέα Δημοκρατία και οι άλλες δυνάμεις του φιλοευρωπαϊκού μπλοκ έβαλαν πλάτη ώστε η χώρα και να έχει μια ακόμα ευκαιρία:την ευκαιρία να βγει από την εποχή των Μνημονίων και του φαύλου κύκλου της λιτότητας και της ύφεσης. Να ξεφύγει οριστικά από την δίνη του Grexit.
Χάρη σε αυτή την υπεύθυνη στάση, μπορούμε ακόμα ως χώρα να διεκδικήσουμε την επιστροφή στην κανονικότητα.
Μπορεί, άραγε,η εθνική αυτή προσπάθεια να στεφθεί με επιτυχία;
Θα εξαρτηθεί, πιστεύω, από τρεις βασικές προϋποθέσεις:
· Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται μια Κυβέρνηση με διοικητική και διαχειριστική ικανότητα.
· Δεύτερον, το Μνημόνιο πρέπει να εφαρμοστεί και παράλληλα να δοθεί μάχη για την αντικατάσταση ορισμένων μέτρων με άλλα ισοδύναμου αποτελέσματος. Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να λέμε ότι μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα αλλά να αποδεχόμαστε αμαχητί την αιφνίδια αύξηση της φορολόγησης των αγροτών!
· Μια τρίτη προϋπόθεση επιτυχίας είναι δρομολογηθούν επιτέλους εκείνες οι γενναίες αλλαγές που θα υπηρετήσουν ένα εξωστρεφές αναπτυξιακό μοντέλο. Που θα φέρουν στη χώρα ιδιωτικές επενδύσεις, θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία ισχυρών παραγωγικών μονάδων, θα δώσουν κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες.
Το άλλο ερώτημα, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, είναι εάν η νέα συγκυβέρνηση συγκεντρώνει έστω και μία από τις προϋποθέσεις που μόλις ανέφερα.
Κρίνοντας από τα όσα έκανε και όσα δεν έκανε τους προηγούμενους μήνες, είναι σαφές ότι όχι, δεν έχει αυτά που απαιτούνται.
Γιατί είναι η κυβέρνηση του σχεδόν μηδενικού έργου και των αποτυχημένων επιλογών, από τη διαπραγμάτευση και το μνημόνιο, μέχρι την Παιδεία και το Μεταναστευτικό.
Γιατί έχει δηλώσει ότι διαφωνεί με το μνημόνιο που η ίδια υπέγραψε, με μια εσωκομματική αντιπολίτευση πρόθυμη να πάρει τη θέση της Αριστερής Πλατφόρμας.
Γιατί ουδέποτε μπόρεσε να προετοιμάσει ισοδύναμα μέτρα τα οποία, όσο εύκολα λέγονται, τόσο δύσκολα βρίσκονται.
Και η οποία όχι μόνο δεν έχει σχέδιο για την περιβόητη «εθνική ανασυγκρότηση» αλλά συνεχίζει να «παίζει καθυστερήσεις» στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και έχει αφήσει το ΕΣΠΑ σε λιμνάζοντα νερά.
Και με έργα μεγάλης σημασίας, όπως τουλάχιστον μπορώ να κρίνω από τη δική μου περιοχή, τη Θεσπρωτία, να πηγαίνουν από χρόνο σε χρόνο.
Γιατί, πώς μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη του Τουρισμού και των Μεταφορών, εάν δεν ολοκληρωθεί – έστω και στις νέες προθεσμίες -η επέκταση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας που είναι οικονομικός αιμοδότης της περιοχής;
Πώς θα στηριχθούν δυναμικοί κλάδοι όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες, εάν δεν έχεις ξεκάθαρους κανόνες χωροθέτησης και αδειοδότησης; Εάν δεν δώσεις κίνητρα για νέες ποικιλίες;
Και βέβαια, δεν είναι μόνο η ανάπτυξη. Είναι και η ποιότητα ζωής των ανθρώπων της Περιφέρειας. Όπως το να μπορούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες της υγείας τους μέσα στο νομό τους, κοντά στην περιοχή τους. Να γιατί, στην περίπτωση της Θεσπρωτίας, είναι σημαντικό να βρεθεί το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για τη Νέα Πτέρυγα του Γενικού Νοσοκομείου Φιλιατών και να λειτουργήσει το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών στην Ηγουμενίτσα.
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα για να αντιληφθούμε ότι αυτά που πρέπει να γίνουν είναι πολλά.
Γι’ αυτό η Κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να κυβερνήσει. Επιτέλους, να κυβερνήσει!
Οι δικαιολογίες τελείωσαν και ο κ. Πρωθυπουργός θα είναι υπεύθυνος για κάθε λάθος και κάθε παράλειψη της Κυβέρνησής του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έχοντας επίγνωση των δυσκολιών που έρχονται, η παράταξή μας θα συνεχίσει να επιδεικνύει στάση ευθύνης, όπως έκανε και τον περασμένο Αύγουστο. Με πολιτικό θάρρος, δημιουργική κριτική και ρεαλιστικές παρεμβάσεις.
Το οφείλουμε όχι μόνο σε εκείνους που μας εμπιστεύθηκαν, αλλά σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.