Σαράντα τρία χρόνια συμπληρώνονται από την επέτειο της μεγάλης εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σαράντα τρία χρόνια από τη μέρα όπου η νεολαία σήκωσε το ανάστημα της και έδωσε ένα βροντερό μήνυμα ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία. Αυτό το μήνυμα παραμένει ζωντανό και έχει πολλαπλούς αποδέκτες σήμερα.
Τα αιτήματα του αντιδικτατορικού αγώνα παραμένουν αιτήματα ουσίας. Η μάχη για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα είναι διαχρονική, καθώς οι θεμελιώδεις αυτές αξίες δεν είναι δεδομένες. Απαιτούν τη διαρκή επαγρύπνηση μας. Ειδικά σήμερα όπου οι νοσταλγοί του αυταρχισμού, λόγω της οικονομικής κρίσης, βρίσκουν πρόσϕορο έδαϕος ώστε να κηρύττουν τα αντιδημοκρατικά τους πιστεύω. Όσο όμως κι αν προσπαθούν να ανατρέψουν την ιστορική αλήθεια, τα γεγονότα της επταετίας δεν αμϕισβητούνται.
Μπορεί να έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τις μαύρες μέρες της δικτατορίας, όμως η κοινωνία δεν ξέχασε τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ ούτε τους τόπους όπου φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν οι αγωνιστές. Δεν ξέχασε την πορεία και τους χειρισμούς της στρατιωτικής χούντας που οδήγησαν στην προδοσία και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Δεν ξέχασε το Πολυτεχνείο με τους νεκρούς του, ούτε τον αντιδικτατορικό αγώνα.
Τιμούμε τη βαριά παρακαταθήκη που μας άφησαν αυτοί οι αγώνες και συνεχίζουμε διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για όλους μας, με κοινωνική ειρήνη και εμβάθυνση της Δημοκρατίας.