Η διένεξη για τα τραπεζοκαθίσματα στην πόλη της Ηγουμενίτσας, άνοιξε για τα καλά τις τελευταίες μέρες…
Αφ΄ενός οι ιδιοκτήτες καφετεριών, ζητάνε χώρο να αναπτυχθούν… (βλέπετε οι πρασιές και μέρος των πεζοδρομιών σε κάποια απ’ αυτά… εξαντλήθηκαν), αφ’ ετέρου οι πολίτες ζητάνε χώρο να περπατήσουν, ενώ ο εμπορικός κόσμος ζητάει να έχει πρόσβαση ο καταναλωτής στις βιτρίνες των καταστημάτων τους και όχι στους μεζέδες του γειτονικού… ουζερί…
Κάτι η απαγόρευση του καπνίσματος, κάτι το γεγονός ότι η «πιάτσα» της πόλης μεταφέρθηκε από τα «Πλατάνια» στη νησίδα απέναντι από το παλιό λιμάνι όπου έχουν αναπτυχθεί τραπεζοκαθίσματα κάτω από τα δεντράκια και τις τέντες, οι… Πλατανιώτες επιχειρηματίες, ζήτησαν από το Δημοτικό Συμβούλιο, πρόσβαση στο χώρο της χερσαίας ζώνης… και διεκδίκησαν (επιτέλους) το δικαίωμα του κατοίκου και του επισκέπτη της Ηγουμενίτσας, να μπορεί να απολαύσει το καφεδάκι του δίπλα στη θάλασσα…
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη… Εκείνη που λέει ότι ο πολίτης, έχει επίσης το (αναφαίρετο) δικαίωμα να έχει ένα χώρο, όπου θα μπορεί να περπατήσει, να αφήσει τα παιδιά του να τρέξουν, να παίξουν, χωρίς να υπόκειται σε περιορισμούς… (ΜΗ… ΝΙΚΟΛΑΚΗ… ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ!!!)
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν για τη χερσαία ζώνη στα Πλατάνια, ο εμπορικός σύλλογος της πόλης «άστραψε και βρόντηξε» για την άναρχη ανάπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων στο εμπορικό κέντρο της πόλης. Ζητώντας (για πολλοστή φορά) να εφαρμοστεί ο κανονισμός λειτουργίας του πεζοδρόμου και να περιοριστούν, εκεί που απ’ αυτόν ορίζεται τα τραπεζοκαθίσματα. Γιατί, όπως οι έμποροι λένε, κάποιες ημέρες, είναι αδύνατο να διασχίσεις τον πεζόδρομο πεζός, πόσο μάλλον αν είσαι μητέρα με καροτσάκι, ή άτομο με κινητικές δυσκολίες.
Αφήστε, που είναι ιδιαίτερα αποτρεπτικό να προσπαθείς να αγοράσεις ρούχα, ξέροντας ότι βγαίνοντας από το δοκιμαστήριο, κάνεις πασαρέλα στους θαμώνες του απέναντι καφέ!
Βέβαια, και οι ιδιοκτήτες των καφετεριών που δραστηριοποιούνται μέσα στον πεζόδρομο, έχουν τα δίκια τους: Ποιος θα καθίσει ανοιξιάτικα μέσα σε ένα μικρό μαγαζί; Αν ο Δήμος δεν ήθελε τέτοιου είδους καταστήματα και ήθελε έναν αμιγώς εμπορικό πεζόδρομο, ας μην έδινε άδειες λειτουργίας για καφετέριες!
Καλοκαιράκι έρχεται και όλοι προσπαθούν να βγάλουν τα «σπασμένα» μιας δύσκολης χρονιάς, μπας και καταφέρουν να επιβιώσουν και τον επόμενο χειμώνα.
Κι ο Δήμος τι κάνει; Μάλλον βρίσκεται σε κατάσταση αμηχανίας και κάνει τα στραβά μάτια… που όμως δεν θα μπορεί να τα κάνει για καιρό ακόμα, αφού και οι δύο σύλλογοι… «πιέζουν» με κάθε τρόπο…
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος να αναλάβει πρωτοβουλίες; Να καλέσει και τους δύο συλλόγους και να βρεθεί η… μέση λύση;
Γιατί κάποτε πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι η… ελευθερία έχει ένα όριο: Φτάνει μέχρι εκεί που δεν παραβιάζει τα δικαιώματα του άλλου: Του πεζού, του γείτονα, του περιπατητή ή ακόμα και του θαμώνα του γειτονικού ουζερί!
Β.