Μόνο ως περισσό θράσος θα μπορούσε να εκλάβει κανείς τις τελευταίες ανακοινώσεις των πολιτικών ταγών του τόπου για τη φτώχεια στην Ήπειρο.
Με κροκοδείλια δάκρυα όλοι αυτοί που διαχειρίζονταν τις τύχες της Ηπείρου και εν πολλοίς εξακολουθούν να τις διαχειρίζονται, κατηγορούν όλους τους άλλους για την κατάντια!
Προεξάρχοντος του επί 20 χρόνια πρώην βουλευτή Ευάγγελου Αργύρη, ο οποίος δεν κατάλαβε ότι για τη φτώχεια του τόπου φταίνε τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα λοιπά νομοσχέδια υποτέλειας της χώρας που ως βουλευτής ψήφισε! Ο κ. Αργύρης κατάλαβε ότι για τη φτώχεια φταίει η… αιρετή Περιφέρεια!
Τη σκυτάλη από τον κ. Αργύρη (τόσο κοινοβουλευτικά όσο και σε επίπεδο θράσους) παρέλαβε ο εν πολλοίς διάδοχός του κ. Κασσής! Ο οποίος επίσης δεν κατάλαβε ότι για τη φτώχεια φταίει η κυβερνητική πολιτική την οποία με “δόξα και τιμή” και ψηφίζει στη βουλή και υπερασπίζεται καθημερινά στα διάφορα παράθυρα των πρωινάδικων… Όχι και για τον κ. Κασσή φταίει η αιρετή Περιφέρεια! (Η διορισμένη πάλι, σε τίποτα… αυτή είναι… δικά μας παιδιά!)
Αυτοδιοικητικές εκλογές έρχονται, η δουλειά του πτηνοτρόφου δύσκολη είναι, καλό είναι να υπάρχει κι ένα έξτρα εισόδημα από το Περιφερειακό Συμβούλιο… Ακόμα κι αν δεχτούμε το επιχείρημά τους ότι για τη φτώχεια στην Ήπειρο φταίει η αιρετή περιφέρεια και μόνον αυτή (η οποία έτσι κι αλλιώς δεν είναι άμοιρη των ευθυνών που της αναλογούν…) και δώσουμε συγχωροχάρτι στις κυβερνήσεις που οι δύο προαναφερόμενοι κύριοι υπηρέτησαν και υπηρετούν… τότε οφείλουμε να θυμηθούμε ότι και οι δύο τους είναι περιφερειακοί σύμβουλοι! Ο πρώτος μάλιστα είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και ως περιφερειακοί σύμβουλοι όφειλαν να έχουν ασκήσει το θεσμικό τους ρόλο: έλεγχο στην εξουσία.
Βλέπετε μέσω των εκλογών ο λαός αποφασίζει τόσο για την παράταξη που θα κυβερνήσει όσο και για εκείνη η οποία θα λάβει το ρόλο του βασικού «ελεγκτή» του και η οποία είναι η Αντιπολίτευση. Με απλά λόγια, ο ρόλος της Αντιπολίτευσης δεν είναι διακοσμητικός. Αλλά πολύ ουσιαστικός. Και θεσμικός.
Αυτός λοιπόν ο θεσμικός ρόλος της Αντιπολίτευσης, σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία πρέπει να εστιάζεται κύρια στην κατάθεση ουσιαστικών προτάσεων, που σε συγκερασμό με τις προτάσεις της εξουσίας, θα οδηγούν στην κατεύθυνση της εξεύρεσης λύσεων, προς όφελος του πολίτη και γενικά της κοινωνίας.
Αν λοιπόν φταίει η Περιφέρεια, τότε οι δύο προαναφερόμενοι κύριοι, ήταν απλά ΑΝΙΚΑΝΟΙ να ασκήσουν επιτυχώς το θεσμικό τους ρόλο! Και εν τέλει… “προσέφεραν κακή υπηρεσία στον τόπο”.
Β. ΓΚ.