Της Άννας Στεργίου*
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη για τα θύματα των Τεμπών και τις οικογένειές τους, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες, όχι μόνο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ζητά σωσίβιο για την επόμενη μέρα αλλά κι από την αντιπολίτευση, που πρέπει να δει τι πάει στραβά και δεν μπορεί με τα τόσα λάθη να βγει στον αφρό.
Η λαοθάλασσα που βούλιαξε και την Ηγουμενίτσα, η οποία συμμετείχε στο πένθος και ζήτησε δικαιοσύνη. Προερχόταν απ΄ όλα τα κοινωνικά στρώματα, απ΄ όλα τα κόμματα του κοινοβουλευτικού τόξου, από εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κινήματα αλλά κι από ανθρώπους, που είναι ανένταχτοι.
Παρά τις μεγάλες κυβερνητικές ευθύνες για το μπάχαλο, που ακολούθησε στην Αθήνα, πλημμύρισαν νιάτα οι πλατείες. Η κυβερνητική προπαγάνδα και τα τρολ του διαδικτύου, δεν φόβισε το πιο πυκνό ανθρώπινο μελίσσι, που έχει υπάρξει στην ιστορία της Ελλάδας πάνω από μισό αιώνα.
Η πολιτική και οι διαχρονικές παθογένειες
Η πολιτική στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με διαχρονικές παθογένειες: διαφθοράς, αδιαφορίας, ανικανότητας ν΄ ανταποκριθεί στα καθημερινά ή στα σοβαρά προβλήματα των πολιτών, γραφειοκρατίας, ξύλινου λεξιλογίου, αρτηριοσκληρωτικών μηχανισμών της εξουσίας κ.ο.κ. Το ελληνικό κράτος δεν είναι ολοκληρωμένο και μπάζει από παντού αλλά και τα κόμματα έχουν ευθύνη ν΄ αλλάξουν τους μηχανισμούς τους.
Δυστυχώς, ακόμη κι αξιόλογοι πολιτικοί χάνονται στη χοάνη της εξουσίας, κι ακόμη και υγιείς προσωπικότητες απογοητεύονται. Δεν έχουν βάλει όλοι οι πολιτικοί το δάχτυλο στο μέλι, όπως υποψιάζεται ο μέσος πολίτης. Δεν λειτουργούν όλοι ως μπροστινοί επιχειρηματιών ή εταιρειών ή ξένων συμφερόντων ούτε ενδιαφέρονται άπαντες μόνο για την καρεκλίτσα τους. Υπάρχουν πολιτικοί με σχέδιο και ανθρωπιά που χάνονται, όσο υπάρχουν ανίκανοι, αδιάφοροι, αδιάβαστοι, αλαζόνες ή και διεφθαρμένοι.
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις δείχνουν τη γενικευμένη οργή του κόσμου απέναντι σ΄ ένα κράτος που είναι απαρχαιωμένο, διεφθαρμένο, πελατειακό, αναποτελεσματικό, αλαζονικό και τρώει ως άλλος Κρόνος τις σάρκες των ανθρώπων του.
Παλαιότερα, ο κόσμος ήξερε, πως αν τον αδικήσει το κράτος ή η αυτοδιοίκηση θα βρει δια της πλαγίας οδού των ΜΜΕ, κάπου το δίκιο του. Σήμερα σε μεγάλο βαθμό έχει χαθεί και η εμπιστοσύνη στα μεγάλα δίκτυα των ΜΜΕ.
Το θέμα του στρατοπέδου Φιλιατών και η αλαζονεία της εξουσίας
Ο πολίτης αισθάνεται έρμαιο των μηχανισμών της εξουσίας, που δεν τον ακούν. Το παράδειγμα του στρατοπέδου Φιλιατών, που η τοπική κοινωνία είναι σε αναβρασμό και βαθιά απογοητευμένη αλλά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας κι ο επικεφαλής Νίκος Δένδιας κωφεύουν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αλαζονείας της εξουσίας.
Μετά την περίφημη συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ και τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τελειώσει πολιτικά και μετρά ανάποδα τις μέρες της κυριαρχίας του. Η οργή του λαού απέναντι στα κόμματα και τους πολιτικούς, εμπεριέχει κι έναν βασικό κίνδυνο, όπως έχει συμβεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας: να πέσει ο κόσμος πάνω σε κόμματα προσωπαγή, χωρίς πρόγραμμα ή θέσεις.
Χρειαζόμαστε μία νέα κοινωνική συμφωνία λογοδοσίας
Επομένως, χρειαζόμαστε μία νέα κοινωνική συμφωνία στον λαό, που τα κόμματα θα έχουν κουτάκια και θα κρίνονται κυβερνητικά, αν έπραξαν μετεκλογικά όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά με δημόσια λογοδοσία.
Πέρα από την ανάγκη για δικαίωση των θυμάτων και των οικογενειών των θυμάτων των Τεμπών, το αίτημα για ένα διαφορετικό κράτος και διαφορετική δομή των κομμάτων είναι καθολικό. Χρειαζόμαστε ένα νέο κράτος, που θα είναι σύγχρονο, αποτελεσματικό, διαφανές με πλήρη διαχωρισμό της δικαστικής εξουσίας.
Αρχηγοί κομμάτων, όταν εκλέγονται, θα πρέπει να πάψουν ν΄ ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα, ώστε να μην υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Επιπλέον, τα πολιτικά κόμματα, θα πρέπει να λογοδοτούν στο τέλος της θητείας τους δημόσια για τα όσα έπραξαν ή για ποιους λόγους δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν όσα είχαν υποσχεθεί και πολιτικά πρόσωπα, που πλήγωσαν με πράξεις ή παραλείψεις τους ν΄ αποσύρονται με κίτρινη ή και κόκκινη κάρτα απ’ το πολιτικό σκηνικό. Αλλιώς ως κοινωνία δεν πάμε πουθενά.
*Η Άννα Στεργίου έχει μάστερ στην Κοινωνιολογία της Ενέργειας και των Ψηφιακών Συστημάτων, είναι συγγραφέας και κοινοβουλευτική συντάκτρια, μέλος της Ν. Ε. Θεσπρωτίας και του Τομέα Γεωργίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
