Η Ηγουμενίτσα δεν σιώπησε. Το μεσημέρι της Κυριακής, εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών πλημμύρισαν την κεντρική πλατεία της πόλης σε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έχουν γίνει ποτέ. Οργισμένοι, αγανακτισμένοι, αποφασισμένοι, απαίτησαν το αυτονόητο: δικαιοσύνη για τους νεκρούς των Τεμπών. Να μη θαφτεί η αλήθεια, να μην ξεχαστεί το έγκλημα που στέρησε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους.
Το κάλεσμα για τη συγκέντρωση και την πορεία απηύθυναν το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας, φορείς και συλλογικότητες, όμως η πραγματική φλόγα που ένωσε τον κόσμο ήταν η οργή και η ανάγκη για απαντήσεις. Οι φωνές αντήχησαν δυνατά: «Δεν ήταν ατύχημα, ήταν έγκλημα!»—ένα σύνθημα που δεν είναι πλέον απλώς λόγια, αλλά μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια.
Η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο βαριά όταν οι νότες του εμβληματικού «Πάρε με όταν φτάσεις» από το Τρίο Τενόρο αντήχησαν στην πλατεία. Τα μάτια δάκρυσαν, οι γροθιές σφίχτηκαν. Κανείς δεν ξέχασε. Κανείς δεν συγχωρεί.
Και ύστερα ήρθε η πιο σκληρή εικόνα… Η Θεατρική Ομάδα ΦΑΟΣ παρουσίασε ένα συγκλονιστικό δρώμενο: μικρά παιδιά, αθώες ψυχές, με τα χέρια τους βαμμένα κόκκινα, στάθηκαν στο κέντρο της πλατείας και φώναξαν χωρίς λόγια. Τα κατακόκκινα χέρια τους έγιναν η κραυγή αυτών που δεν μπορούν πια να μιλήσουν. Το αίμα των νεκρών ζητά δικαίωση.
Η πορεία που ακολούθησε διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με πανό και συνθήματα να δονούν… Ο κόσμος δεν σκοπεύει να σωπάσει. Δεν θα αφήσει το έγκλημα να ξεχαστεί. Το αίτημα ήταν ξεκάθαρο:
Δικαιοσύνη. Όχι συγκάλυψη. Όχι λήθη.
