«Δεν είπα ποτέ ότι έγινε αποσταθεροποίηση της Δημοτικής Αρχής, αλλά ότι έγινε προσπάθεια αποσταθεροποίησης που απέτυχε παταγωδώς», δήλωσε ο Δήμαρχος Ηγουμενίτσας Παναγιώτης Νταής, αναφερόμενος στην καταγγελία για τα χρέη δημοτικών συμβούλων, η οποία οδήγησε σε διαπιστωτικές αποφάσεις έκπτωσής τους από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση – αποφάσεις που τελικά θα κριθούν από τη Δικαιοσύνη.
«Όχι Γιάννης, Γιαννάκης», δηλαδή. Η αποσταθεροποίηση μπορεί να μην έγινε πράξη, αλλά κατάφερε να… γίνει σημείο αναφοράς στον πολιτικό λόγο του Δημάρχου, ο οποίος φαίνεται να βρίσκει στην υπόθεση ένα πολύτιμο όπλο για να ανακατευθύνει την πολιτική ατζέντα.
Κάποιοι φαίνεται πως έχουν πείσει τον κ. Νταή ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Πρόκειται για μια παλιά και σκουριασμένη συνταγή πολιτικής επικοινωνίας: «βρες εχθρούς, βάλε τους απέναντί σου, φτιάξε αφορισμούς και ρητορικές που θα τροφοδοτήσουν τις συνειδήσεις των πολιτών… – κάποιοι θα παρασυρθούν και θα γίνουν υπερασπιστές σου».
Η τακτική είναι δοκιμασμένη και λειτουργεί εδώ και δεκαετίες. Στην πολιτική, πάντα βρίσκεται ένα άλλοθι που άλλοτε αποπροσανατολίζει τους πολίτες και άλλοτε κατασκευάζει δαιμονικές φιγούρες, προκειμένου να «τιμωρηθούν» όσοι τολμούν να αποκαλύψουν ενοχλητικά δεδομένα.
Άλλωστε, η διαβολή ποτέ δεν νιώθει μοναξιά. Συνοδεύεται πάντα από την προσωπική ελλειμματικότητα και μαζί στήνουν τον χορό της προβοκάτσιας. Και κάπως έτσι, αντί να συζητάμε για τα ουσιαστικά ζητήματα που απασχολούν την Ηγουμενίτσα και τους πολίτες της, βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικές ρητορικές περί… σκιών, «Ηρακλειδών της νομιμότητας» και αποσταθεροποίησης που δεν έγινε, αλλά τελικά… έγινε.
