Τα γεγονότα είναι ραγδαία και η πολιτική τους σημασία τεράστια για την κοινωνία και την Αριστερά. Για αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: ναι στην ψυχραιμία και την ενότητα· όχι στην επανάπαυση και την εθελοτυφλία. Προτού βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες – και τραγικές ιστορικά – εξελίξεις είναι ανάγκη να αφήσουμε κατά μέρος αυτό που θέλουμε να δούμε και να αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Να προβληματιστούμε για το τι έγινε αλλά κυρίως να προετοιμαστούμε για αυτό που πρέπει να γίνει.
Παραχωρώντας έδαφος με αντάλλαγμα το χρόνο
Μόνο ως ευφημισμό μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς διαπραγμάτευση τον πόλεμο τον οποίο κήρυξε η ηγεσία της Ε.Ε. στην ελληνική Κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι για πρώτη φορά ελληνική Κυβέρνηση όρθωσε το ανάστημά της στη Γερμανική Ευρώπη, αμφισβήτησε την ηγεμονία της και τόλμησε να μιλήσει ενώπιον του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών και δημοσιογράφων για το κατοχικό δάνειο (Κοτζιάς). Μετά το θριαμβικό ξεκίνημα και την δυναμική αρχική διαπραγματευτική στάση η Κυβέρνηση βρέθηκε στις τελικές διαπραγματεύσεις υπό την ανοιχτή απειλή της διακοπής της ρευστότητας και της άμεσης χρεοκοπίας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν άφησε τα όπλα και δεν άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στο Eurogroup η Ελλάδα εκβιάστηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Παραχώρησε έδαφος – με το μαχαίρι στο λαιμό – για να κερδίσει χρόνο. Το κέρδος, δηλαδή, για την Ελληνική πλευρά είναι ότι κράτησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ζωντανή και ικανή να δώσει τη μάχη του Ιούνη. Πρόκειται για μια « Συμφωνία » προϊόν ωμού εκβιασμού (Παράταση της συμφωνίας ή χρεοκοπία) η οποία θέτει την ελληνική Κυβέρνηση σε καθεστώς διαρκούς απειλής και ελέγχου. Ήδη τα « όργανα ξεκίνησαν », οι πιέσεις και οι απειλές θα είναι αφυκτικές, καμιά ανακωχή ή εκεχειρία δεν θα υπάρξει.
Η Κυβέρνηση θα πέσει, αν τώρα υποχωρήσει στους «εταίρους»
Η Κυβέρνηση έχοντας ξοδέψει μέρος από τον αρχικό ενθουσιασμό (πολύ λιγότερο με την επιλογή του Παυλόπουλου και συντριπτικά περισσότερο με την υπογραφή της «Συμφωνίας») θα βρεθεί – αν υποταχθεί στις πιέσεις των «εταίρων» και επιλέξει να υλοποιήσει τις εντολές τους – με δεμένα τα χέρια ως προς την υλοποίηση των προγραμματικών της εξαγγελιών. Μια απλή ανάγνωση των όρων της «Συμφωνίας» δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. για αυτό (π.χ. ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο). Σε μια τέτοια περίπτωση είναι σφόδρα πιθανό να εξαναγκαστεί σε πολιτικές που είναι αντίθετες με τις θέσεις και τις διακηρύξεις της (π.χ. ιδιωτικοποιήσεις). Επιπλέον, θα είναι εκτεθειμένη στο διαρκές «μαστίγωμα» από τους θεσμούς με την επικρεμάμενη απειλή της ρευστότητας και την αδήριτη πραγματικότητα των υπονομευμένων δημοσιονομικών του κράτους. Ας μην ξεχνάμε και την δύναμη των ΜΜΕ να υπονομεύσουν και να φθείρουν οποιαδήποτε προσπάθεια της Κυβέρνησης να απεγκλωβιστεί από την πίεση. Ο εγχώριος πυλώνας του Μνημονίου (διαπλοκή, ΜΜΕ, κρατικός μηχανισμός, ολιγάρχες) είναι απείραχτος και δεν πρόκειται να υποταχθεί χωρίς σύγκρουση. Στο στόχαστρό τους θα βρεθούν όσες φωνές από την Κυβέρνηση ή το Κόμμα τον αμφισβητήσουν. Ούτε το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ) θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, πλήττοντας το το πιο σημαντικό όπλο έως τώρα του ΣΥΡΙΖΑ : το ηθικό πλεονέκτημα. Οι επιτρεπόμενες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις της Κυβέρνησης μέσα σε αυτό το διάστημα (όσες και αν μπορέσουν να γίνουν) θα θεωρηθούν (και είναι) δευτερεύουσας σημασίας για το κίνημα που βλέπει την Κυβέρνησή του δεμένη χειροπόδαρα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον – αν δηλαδή δεσμευτούμε να τηρήσουμε τους όρους της «Συμφωνίας» σύμφωνα με την ερμηνεία των «εταίρων»– Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΥΛΑΕΙ ΥΠΕΡ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ!
Δικαίωμα στον καθένα από εμάς είναι να μη θέλει να το δει και να επαναπαύεται σε δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών να συμφωνούν με την Κυβέρνηση. Το τελευταίο δεν πρέπει να μας παραπλανά. Η σύκριση της διεκδικητικής στάσης της Κυβέρνησης με τη δουλική στάση των προηγούμενων, δηλαδή των σαμαροβενιζέλων, είναι ακόμη νωπή. Δε θα διατηρηθεί, όμως, και επ αόριστον. Άλλωστε, τυχόν αδυναμία της Κυβέρνησης λόγω της «Συμφωνίας» να προωθήσει ακόμη και το ελάχιστο προεκλογικό της πρόγραμμα της «Θεσσαλονίκης» – το οποίο διακηρύσσαμε ότι είναι εκτός διαπραγμάτευσης – θα ενισχύει καθημερινά την απογοήτευση και την αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι», γεγονός που – αν συμβεί – θα μας εξαϋλώσει πολιτικά οριστικά και αμετάκλητα σε χρόνο πολύ μικρότερο από αυτόν που χρειάστηκε το ΠΑΣΟΚ. Μακάρι να βγω υπερβολικός και ευφάνταστος…
Ούτε στη Βουλή, ούτε στην κοινωνία!
Πολύ σωστά κάνει η Κυβέρνηση και αρνείται να φέρει αυτή τη συμφωνία στη Βουλή για ψηφοφορία. Κανένας λόγος δεν υπάρχει να περιβάλλει αυτό το προϊόν εκβιασμού με την ψήφο των Ελλήνων Βουλευτών, την ώρα που οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις αδημονούν να το ψηφίσουν. θα ήταν αφελές και επικίνδυνο να της προσδώσει η Κυβέρνηση το κύρος και – κυρίως – τη δεσμευτικότητα μιας Συμφωνίας επικυρωμένης από την Ελληνική Βουλή. Η υπογραφή του Βαρουφάκη αρκεί. Από την άλλη η Κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει γρήγορα μέτρα που θα ανακουφίσουν τα λαϊκά στρώματα από την τρομακτική πίεση των τελευταίων ετών θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τους δημοσιονομικούς στόχους της «Συμφωνίας» και τις πιέσεις των εταίρων. Επιπλέον χρειάζεται η Κυβέρνηση και το κόμμα να μιλήσουν στους πολίτες με ειλικρίνεια και να προετοιμάσουν ένα σχέδιο προετοιμασίας για την αναπόφευκτη σύγκρουση του Ιούνη. Ας μην περιμένουμε ότι θα μας καλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια.
Μητσέλος Σπύρος
Μέλος της Γραμ. ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Tο Η ΒδΈλλα δημοσιεύει κάθε άρθρο, εφ’ όσον είναι επώνυμο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές. Η ΒδΈλλα ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει σχετικά με τα άρθρα που δημοσιεύονται τα οποία απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους.