Ο Εμπορικός Σύλλογος Ηγουμενίτσας αισθάνεται την υποχρέωση να ανακινήσει το θέμα του ύψους των μισθωμάτων στους επαγγελματικούς χώρους, έπειτα από τα δίκαια παράπονα και την αγανάκτηση πολλών συναδέλφων.
Εκτός, αυτού σκοπεύουμε να ασχοληθούμε κατά περίπτωση με το θέμα, ανάλογα με τα επιμέρους αιτήματα των συναδέλφων.
Πρώτα από όλα, αν και το θεωρούμε περιττό, να γνωστοποιήσουμε ότι απαγορεύεται η μονομερής αύξηση ενοικίου, σε περιόδους κρίσης.
Στην παρούσα οικονομική συγκυρία, όμως, το «πάγωμα» των ενοικίων δεν αποτελεί λύση, καθώς ο τζίρος μειώνεται συνεχώς και ραγδαία.
Σε ένα μικρό κατάστημα, το ενοίκιο μπορεί να αποτελεί ως και το 30% των ετήσιων λειτουργικών του εξόδων. Υπήρξαν εποχές που το μίσθωμα που καταβαλλόταν ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερο από την αξία του ακινήτου, σε σημείο που να γίνεται αντικείμενο άτυπου πλειστηριασμού, ώστε να δοθεί η καλύτερη τιμή («αέρας») για την απόκτησή του, πέρα από το πάγιο μίσθωμα.
Εκείνες όμως, ήταν «χρυσές μέρες» για το εμπόριο των αυτοαπασχολούμενων. Σε ό,τι αφορά στην πόλη μας, οι μισθοί και οι συντάξεις ήταν καλύτερες, ενώ δεν είχε εκδηλωθεί ακόμη ο ανταγωνισμός με τα πολυκαταστήματα στα Ιωάννινα.
Σήμερα, που τα μέτρα που ψηφίζονται, το ένα μετά το άλλο, μας «βγάζουν» από την αγορά ή κρατιόμαστε στην αγορά «με νύχια και με δόντια» εκείνο το ύψος των ενοικίων – προσαυξημένο χρόνο με το χρόνο – δεν ανταποκρίνεται, σε καμία περίπτωση, στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Η κρίση μας αφορά όλους και κανείς δεν θα μείνει ανεπηρέαστος.
Το δημόσιο – επιδεικνύοντας αδιαφορία προς τους υπόλοιπους πολίτες – διεκδίκησε τη μείωση των μισθωμάτων που αποδίδει, σε ποσοστό 20%, χωρίς αύξηση για τουλάχιστον 3 χρόνια.
Οι έμποροι έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν το άρθρο 338 του Αστικού Κώδικα, όπως και το δημόσιο, επικαλούμενοι την οικονομική κρίση για να διεκδικήσουν μείωση του ενοικίου.
Εμείς, όμως, πιστεύουμε πως σε μια μικρή κοινωνία όπως η δική μας, τέτοιες δικαστικές διαμάχες θα ήταν χρονοβόρες, ψυχοφθόρες και πολυδάπανες.
Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων – είτε πρόκειται για φυσικά πρόσωπα είτε για Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου – οφείλουν να κατανοήσουν πως πολλοί ενοικιαστές – τωρινοί ή μελλοντικοί – δεν δύνανται να ανταποκριθούν σε μεγάλα μισθώματα. Του λόγου το αληθές καταδεικνύουν και τα υπόλοιπα χρέη των επιχειρήσεων προς τον Ασφαλιστικό Οργανισμό και στην απόδοση του ΦΠΑ.
Επιπλέον, το πρόβλημα δεν θα λυθεί με την έξωση του συναδέλφου που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αν δεν επρόκειτο για γενικευμένο πρόβλημα δεν θα υπήρχαν τόσα ξενοίκιαστα καταστήματα και μάλιστα σε κεντρικούς δρόμους.
Το πρόβλημα μπορεί εύκολα να μετακυλήσει από τους εμπόρους στους ιδιοκτήτες. Αναμένεται, άλλωστε, στο δεύτερο εξάμηνο του 2011 δυσκολία αποπληρωμής δανείων από ιδιοκτήτες που ως σήμερα κατέβαλαν το ενοίκιο που εισέπρατταν ως δόση στην τράπεζα.
Πιστεύουμε πως είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον εμπόρου και ιδιοκτήτη μια νέα διαπραγμάτευση των όρων του ενοικίου.
Τον τελευταίο χρόνο ο τζίρος έχει κατρακυλήσει, κατά μέσο όρο, από 15% – 30%. Σε αυτά τα επίπεδα πρέπει να μειωθούν τα ενοίκια, λαμβάνοντας υπόψη και τις ειδικές συνθήκες κάθε φορά (στο κέντρο της πόλης θα πρέπει να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή μείωση).
Τέλος, ας μη ξεχνάμε πως πολλά καταστήματα σε βάθος χρόνου απέκτησαν αξία που οφείλεται στις επενδύσεις που έγιναν από συναδέλφους (ανακαινίσεις), αλλά κι από την ίδια την επαγγελματική τους επιτυχία που κατέστησε την επαγγελματική τους στέγη, σημείο αναφοράς για την πόλη.
Στις δύσκολες στιγμές που περνάει το εμπόριο των μικρών επιχειρήσεων, πρέπει να βοηθήσουμε όλοι για να μην γίνει η εικόνα της αγοράς μας, παρακμιακή με πολλά κλειστά μαγαζιά. Αυτό θα συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα στην απαξίωση.
Σημείωση: Ο Εμπορικός Σύλλογος Ηγουμενίτσας θα απευθυνθεί σύντομα προς τους ιδιοκτήτες με ανοιχτή επιστολή, την οποία θα μπορεί να τους επιδώσει όποιος συνάδελφος επιθυμεί.