Editorial
Αύριο, 28 Φεβρουαρίου, δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα. Είναι μια μέρα που βαραίνει η μνήμη, που γεμίζει η σιωπή με φωνές, που η θλίψη δεν είναι μόνο ατομική, αλλά συλλογική. Δύο χρόνια από την τραγωδία στα Τέμπη και η πληγή παραμένει ανοιχτή. Όχι γιατί ο χρόνος δεν έχει περάσει, αλλά γιατί η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί.
Δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τα νέα παιδιά που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, τα όνειρα που έγιναν στάχτη, τις φωνές που πνίγηκαν στη νύχτα. Δεν ξεχνάμε την αλήθεια που προσπάθησαν να καλύψουν, τα “ανθρώπινα λάθη” που έγιναν άλλοθι, τη διαχρονική αδιαφορία που γέννησε το έγκλημα.
Όμως, η θλίψη δεν είναι το τέλος. Μετατρέπεται σε απαίτηση. Σε μια συλλογική κραυγή για δικαιοσύνη, για αλλαγή, για ένα κράτος που δεν θα δολοφονεί με την αδιαφορία του. Για μια κοινωνία που δεν θα ξεχνά, που δεν θα συνηθίζει τον θάνατο, που θα διεκδικεί ένα αύριο όπου η ανθρώπινη ζωή θα έχει αξία πάνω από τα κέρδη, τα συμφέροντα, την ανευθυνότητα.
Αύριο, στις κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, θα είμαστε εκεί. Για να μην ξεχαστεί τίποτα, για να μην συγκαλυφθεί τίποτα, για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο κράτος, μια πιο δίκαιη κοινωνία, μια χώρα που δεν θα μετράει νεκρούς από εγκληματικές αμέλειες.
Γιατί η μνήμη δεν είναι παρελθόν. Είναι το θεμέλιο του μέλλοντος που αξίζουμε.
B.Δ.Γκ.
