Το Περιφερειακό Συμβούλιο επί τέσσερις και πλέον ώρες συζητούσε την Πέμπτη για τον πρωτογενή τομέα, τα προβλήματά του, τις προοπτικές.
Μία συζήτηση που έμοιαζε περισσότερο με ημερίδα και μάλιστα με ημερίδα που θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε περιοχή της χώρας.
Όσα δεν ειπώθηκαν μάλλον ήταν περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα από όσα τελικά ειπώθηκαν που αποτελούσαν μία επανάληψη όσων ακούγονται αποσπασματικά.
Η Ήπειρος, όπως τουλάχιστον συχνά πυκνά λέει ο Περιφερειάρχης, έχει ιεραρχήσει στις βασικές της προτεραιότητες την στήριξη κι ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα.
Υπάρχει ολοκληρωμένη στρατηγική για κάτι τέτοιο; Δεν ειπώθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
Επίσης δεν ειπώθηκε που βρισκόμασταν πριν τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια και που βρισκόμαστε σήμερα.
Πόσοι ήταν οι κτηνοτρόφοι, για παράδειγμα, το 2015 και πόσοι είναι σήμερα.
Ποια ήταν η παραγωγή πριν μερικά χρόνια και ποιες ποσότητες γάλακτος υπάρχουν σήμερα.
Τι συμβαίνει με την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών…
Τι γίνεται με την πτηνοτροφία και την χοιροτροφία…
Εν τέλει πόσα χρήματα δαπανήθηκαν και τι απέδωσαν…
Τίποτα από όλα αυτά δεν ειπώθηκε… Κάποια στοιχεία που παρουσίασε ο Γιώργος Ζάψας όπως του είχαν δοθεί από τις υπηρεσίες αφορούσαν μόνο την υφιστάμενη κατάσταση οπότε κάθε σύγκριση ήταν αδύνατη.
Κάθε περιοχή που επενδύει σε ένα τομέα και τον θεωρεί βαριά βιομηχανία οφείλει να διαθέτει στοιχεία. Έτσι θα ξέρει ο καθένας από πού ξεκινήσει, που βρισκόμαστε και που θέλουμε να πάμε…
Να μιλάμε για ανάπτυξη γενικώς και αορίστως είναι αυτό ακριβώς… Γενικώς κι αορίστως…