«Μετά από δυο χρόνια περίπου διαπραγματεύσεων, σκληρών διαπραγματεύσεων μεταξύ των τραπεζών, των παραχωρησιούχων, των κατασκευαστών και του ελληνικού δημοσίου, τελικώς η υπόθεση των αυτοκινητοδρόμων κλείνει με έναν ευτυχή τρόπο, έτσι ώστε σε λίγες μέρες να οδηγηθούμε, μετά από όλες τις τυπικές διαδικασίες, που πρέπει να κλείσουν, στην επανέναρξη των έργων στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της χώρας, οι οποίοι είναι σταματημένοι από το 2010 λόγω της κρίσης, της μείωσης του κυκλοφοριακού φόρτου και της μη χρηματοδότησης από τις τράπεζες…..
Τελικώς, σήμερα, είμαι στην ευχάριστη θέση να αναγγείλω, ότι σε λίγες μέρες στη Βουλή των Ελλήνων θα ψηφίσουμε τις νέες συμβάσεις, τις τροποποιημένες συμβάσεις, έτσι ώστε να αρχίσουν χιλιάδες Έλληνες να εργάζονται στα έργα αυτά και πολλές τοπικές οικονομίες να ενισχυθούν με τη ρευστότητα, η οποία θα παραχθεί από τα έργα αυτά….»
Κι όμως δεν είναι κείμενο πολιτικής επιθεώρησης… Θα θέλαμε να είναι επιθεώρηση, αλλά δυστυχώς είναι απόσπασμα ομιλίας Έλληνα Υπουργού.
Είναι ο πανηγυρικός Χρυσοχοίδη….
Του αδιάβαστου. Τότε προ κρίσης, που ψήφισε το μνημόνιο για να σωθεί η χώρα.
Που αν κι αδιάβαστος έγινε Υπουργός! Παράδειγμα προς αποφυγείν….για τη νέα γενιά…
Το δις εξαμαρτείν όμως δεν επιτρέπεται ούτε σε Υπουργό. Καλού κακού λοιπόν πριν καταθέσει τις συμβάσεις στη Βουλή ας τις διαβάσει πρώτα…
Για να μάθει πόσες θέσεις εργασίες προβλέπουν και να πει στους Έλληνες πόσο ακριβά θα τους στοιχίσουν οι αυτοκινητόδρομοι που κάποτε θα τους κατασκεύαζαν ιδιώτες.