Σε τροχιά ροζ σύννεφων φαίνεται να κινείται ο Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας (ΟΛΗΓ) μετά την ιδιωτικοποίησή του, με τους αριθμούς να χαμογελούν και τα σχέδια ανάπτυξης να ξετυλίγονται με ρυθμό που θυμίζει… πολυεθνική κολοσσό. Σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις του ΟΛΗΓ για το 2024 και τις προβλέψεις για το 2025, όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς – ή τουλάχιστον αυτό αποπνέει το αφήγημα.
Η Γ1’ Φάση που (δεν) παραδόθηκε τον Απρίλιο
Η καταληκτική ημερομηνία για την παράδοση της Γ1’ Φάσης του Νέου Λιμένα Ηγουμενίτσας, σύμφωνα με τη Σύμβαση Παραχώρησης, ήταν η 25η Φεβρουαρίου 2025. Ωστόσο, η νέα εκτιμώμενη παράδοση μετατέθηκε για τα τέλη Απριλίου — ημερομηνία η οποία ήδη παρήλθε χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση ολοκλήρωσης του έργου. Η… καθυστέρηση δημιουργεί εύλογα ερωτήματα: Λέτε να μας ζητήσουν και… διαφυγόντα κέρδη;
Το έργο «Γ1’ Φάση Ανάπτυξης Νέου Λιμένα Ηγουμενίτσας» έχει συνολικό προϋπολογισμό 48,4 εκατομμυρίων ευρώ. Από αυτό το ποσό:
- Το 98,75% καλύφθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα, μέσω του Ε.Π. «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη».
- Το υπόλοιπο ποσό, ύψους 602.439,20 ευρώ, καταβλήθηκε από τον ίδιο τον ΟΛΗΓ πριν την ιδιωτικοποίηση, δηλαδή από τον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη.
Τα θεμέλια της «νέας εποχής», με άλλα λόγια, μπήκαν με δημόσιο χρήμα — και ο ιδιώτης έρχεται να καρπωθεί την υπεραξία.
Παρέδωσε… μερίσματα
Το Διοικητικό Συμβούλιο πρότεινε για την Ετήσια Γενική Συνέλευση διανομή:
- 5.148.000 ευρώ ως μέρισμα για το 2024 και προηγούμενες χρήσεις (δηλαδή από περιουσία που δημιουργήθηκε όσο ο ΟΛΗΓ ήταν ακόμα δημόσιος).
- 720.000 ευρώ από αποθεματικά των χρήσεων 2002–2003 (!).
Από 1/1/2025: νέες τιμές, νέα κέρδη
Από 01/01/2025 τέθηκαν σε ισχύ τα νέα τιμολόγια για λιμενικά τέλη και πρόσδεση πλοίων, τα οποία εγκρίθηκαν μετά από διαβούλευση. Η νέα τιμολογιακή πολιτική αναμένεται να αυξήσει σημαντικά την κερδοφορία του ΟΛΗΓ.
Από τη μία τσέπη βγαίνουν, στην άλλη μπαίνουν
Για το 2024, το 62,5% του κύκλου εργασιών του ΟΛΗΓ προήλθε από συναλλαγές με συνδεδεμένες εταιρείες, δηλαδή από επιχειρήσεις με τις οποίες συνδέεται ιδιοκτησιακά ή διοικητικά. Περίπου δύο στα τρία ευρώ που μπήκαν στα ταμεία του λιμένα προήλθαν από «δικούς του» πελάτες. Από τη μία τσέπη βγαίνουν, στην άλλη μπαίνουν – σε ένα κλειστό κύκλωμα εσόδων που ενισχύει την εικόνα μιας ιδιωτικής ανάπτυξης, με χρήμα όμως που περιστρέφεται ανάμεσα σε συγγενείς επιχειρηματικούς παίκτες.
Συμπέρασμα: Όλα ρόδινα — αλλά για ποιον;
Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας παρουσιάζεται σήμερα ως «επιχειρηματικό στολίδι», με σχέδια για τουριστικά καταφύγια, συνεργασίες με λιμάνια της Αδριατικής και νέες υπηρεσίες logistics. Η ιδιωτικοποίηση φαίνεται να «αποδίδει» — τουλάχιστον για τους μετόχους.
Το ερώτημα που παραμένει, όμως, είναι απλό: πόσο ανταγωνιστικά ή ανοιχτά μπορεί να λειτουργεί ένας λιμένας όταν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του εξαρτάται από «δικά του» συμφέροντα;
