Κατανοώντας την ανησυχία των γονέων για τη τρέχουσα κατάσταση του σχολείου μας θα θέλαμε να εκφράσουμε και να παραθέσουμε τα γεγονότα που μας οδήγησαν στο να δράσουμε κατά αυτό τον τρόπο.
Αρχικά, ξεκαθαρίζουμε πως λόγος και αίτιο της κατάληψης δεν είναι αυτούσιο το γεγονός της μη πραγματοποίησης, για πρώτη φορά έπειτα από πολλά συναπτά έτη, της πολυήμερης εκδρομής της Γ’ τάξης του Λυκείου, ΑΛΛΆ η συμπεριφορά και η σημασία που έδωσαν οι καθηγητές στο γεγονός αυτό.
Από την στιγμή που πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές των πενταμελών συμβουλίων της κάθε τάξης και κυρίως του δεκαπενταμελούς του σχολείου, οι μαθητές δείχνοντας την θέληση τους να πραγματοποιηθεί η εκδρομή «έτρεξαν» παράλληλα το θέμα της συλλογής χρημάτων μέσω δράσεων (σχολικά πάρτι, πώληση ημερολογίων κλπ) για την μείωση του κόστους για κάθε μαθητή αλλά και της επιλογής προορισμού όπως κάθε χρόνο γίνεται στο σχολείο.
Την ίδια στιγμή, καθημερινά εκπρόσωποι των πενταμελών αλλά και του δεκαπενταμελούς, παρουσιάζονταν στο γραφείο των καθηγητών, θέλοντας να ενημερωθούν για τα θέματα που αφορούσαν την εκδρομή μας. Συνεχώς οι απαντήσεις των καθηγητών ήταν αινιγματικές ή και ανύπαρκτες. Έτσι, λόγω της ύποπτης κατάστασης που επικρατούσε από τα μέσα Οκτωβρίου, αίτημα του προέδρου του δεκαπενταμελούς και κατ’ επέκταση και των υπολοίπων μαθητών ήταν η σύγκληση συνέλευσης του συμβουλίου των καθηγητών του σχολείου, ώστε να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις γύρω από την εκδρομή.
Η συγκεκριμένη συνέλευση πραγματοποιήθηκε την πλέον καθυστερημένη ημερομηνία 14/11(!!!), όπου ενημερωθήκαμε ότι δεν υπήρχανε καθηγητές/συνοδοί για να πραγματοποιηθεί η εκδρομή. Μας είχε γίνει γνωστό, από καθηγητές, ότι για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδρομή θα πρέπει να έχουν τελειώσει όλες γραφειοκρατικές διαδικασίες, τουλάχιστον ένα μήνα πρίν. Συνεπώς, δεν υπήρχε επαρκής χρόνος για την διοργάνωση της πριν τα Χριστούγεννα εκείνη τη χρονική στιγμή.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον καθένα ότι, όλως τυχαίως, η συνέλευση αυτή καθυστέρησε αρκετά ώστε να μην δύνανται οι μαθητές να αντιδράσουν. Για τις ακόλουθες μέρες στο σχολείο συναντούσε κανείς ομάδες μαθητών να προσπαθούν να μεταπείσουν καθηγητές χωρίς αποτέλεσμα, ενώ από των σύλλογο καθηγητών δεν παρουσιάστηκαν καν ξεκάθαρα αιτία για την έλλειψη συνόδων. Πράγμα απόλυτα λογικό, αφού αντικείμενο του προβλήματος, υπήρξε μια από τις πιο ήπιες σε θέματα συμπεριφοράς, τάξεις των τελευταίων ετών. Επίσης, δεν υπήρξαν πριν την συνέλευση μέρες καταλήψεων ικανές να μας στερήσουν την εκδρομή (3 ημέρες ενώ τα άλλα σχολείο είχαν εκείνο το διάστημα 5-6).
Επιχείρημα των καθηγητών αποτέλεσε η πιθανότητα να βρεθούν συνοδοί “ίσως” αργότερα (Φεβρουάριο…) μέσα στη χρονιά με βάση την συμπεριφορά των μαθητών. Έτσι, γίνεται προφανές ότι οι καθηγητές θέλησαν σε ένα θεωρητικά σύγχρονο εκπαιδευτικό περιβάλλον να εφαρμόσουν σε ώριμους και συνειδητοποιημένους νέους μια μέθοδο εκπαίδευσης κατοικιδίου, της μορφής «αν κάνετε ότι σας προστάζουμε θα κερδίσετε ένα δώρο».
Την ίδια στιγμή υπήρχε και το ενδεχόμενο (ενώ έγινε και σχετική ψηφοφορία μεταξύ των μαθητών) της μη επαρκούς συμμετοχής αφού πρόκειται για μια περιόδο στην οποία οι μαθητές μπαίνουν στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας τους για της πανελλήνιες εξετάσεις και δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν πιθανά κενά ύλης που δεν θα μπορούν σε τόσο περιορισμένο διάστημα να αναπληρωθούν.
Ακόμα, πολλοί ανησυχητικά ήτανε κρούσματα που αφορούσαν την επιφανειακή σκέψη κατά την λήψη αποφάσεων, καθώς αρκετοί καθηγητές αναφέροντας την εκδρομή έδειχναν να μην συνειδητοποιούν πόσο σημαντική είναι για εμάς και πόσο καιρό προσμέναμε την πραγματοποίηση της.
Τέλος, λογικά σκεπτόμενοι αναφέρουμε και την πιθανότητα να πληρώνουμε τα «σπασμένα» προηγούμενων τάξεων παλαιότερων ετών… Όμως λόγω της αδικίας που μπορεί ο καθένας να δει σε αυτή, δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως οι υποψίες μας είναι βάσιμες, αν και φοβόμαστε αρκετά πως έτσι είναι.
Όντας πλήρως συνειδητοποιημένοι ως μαθητές και ως μελλοντικά μέλη της κοινωνίας αντιδρούμε σε αυτή τη στάση των καθηγητών και της σχολικής διεύθυνσης απέναντι μας, η οποία χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από προχειρότητα και ελαφρότητα.
Η λύση της κατάληψης υπήρχε πάντα στο μυαλό μας αλλά μόνο ως έσχατη λύση σε περίπτωση που βρεθούμε σε αδιέξοδο. Αυτό γίνεται προφανές και από το χρονικό διάστημα που πέρασε από την συνέλευση μέχρι και την πρώτη μέρα της κατάληψης, κατά την διάρκεια του οποίου κάναμε ότι περνούσε από τα χέρια μας και κυνηγήσαμε, μάταια όπως αποδείχθηκε, κάθε πιθανότητα.
Το 15μελές του 1ου ΓΕΛ