Με μια χοροεσπερίδα γιόρτασαν τα μέλη της Κ.Ο. Ηγουμενίτσας, τα 95 χρόνια συνεχούς παρουσίας του ΚΚΕ στην πολιτική ζωή του τόπου. Την Κεντρική Ομιλία της εκδήλωσης εκφώνησε το στέλεχος της Οργάνωσης Ιωάννης Παπαθεοδώρου, ο οποίος πέρα από τις ιστορικές αναφορές έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην παρούσα πολιτική συγκυρία και στις θέσεις του ΚΚΕ για την διακυβέρνηση της χώρας και την κρίση. Ολόκληρη η ομιλία του κ. Παπαθεοδώρου έχει ως εξής:
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια, ίσως και κάτι παραπάνω.
Βεβαίως σήμερα είναι μέρα ψυχαγωγίας, είναι βραδιά διασκέδασης, κι όχι βαρυσήμαντων πολιτικών λόγων, όμως, έχουμε ξεχωριστώ λόγο να παραβιάσουμε το πρωτόκολλο και να πούμε το κάτι παραπάνω.
Κι ο λόγος είναι, τα 95 χρόνια ύπαρξης και δράσης το αρχαιότερου χρονικά και νεώτερου πολιτικά κόμματος στη χώρα μας, του ΚΚΕ, που σε 5 χρόνια θα κλείσει έναν ολάκερο αιώνα, 100 χρόνια ζωής και δράσης, και βεβαίως θα τα χιλιάσει, και βεβαίως θα οδηγήσει την εργατική με τους συμμάχους στην ανατροπή του καπιταλισμού, και βεβαίως θα οικοδομήσει τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Από τον Νοέμβρη του 1918, η εργατική τάξη της Ελλάδας, έχει το δικό της το κόμμα, έχει το δικό της φάρο, έχει την δική της πυξίδα, στους καθημερινούς αγώνες, έχει τον δικό της καθοδηγητή στην συγκέντρωση δυνάμεων για την δική της επανάσταση, για την δική της εξουσία για τον σοσιαλισμό.
95 χρόνια αγώνες, με αμέτρητες θυσίες, 95 χρόνια εμπειρία, Διδασκόμαστε και προχωράμε.
Οπλισμένοι και με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου μας, προχωράμε μπροστά, προχωράμε δυναμικά, δεν μας πτοούν οι δυσκολίες που γεννά η εποχή.
Εξάλλου, ποτέ δεν ήταν, δεν είναι, και δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα για τους κομουνιστές, για ένα επαναστατικό κόμμα, όταν δρα σε εχθρικό περιβάλλον, όταν δρα σε συνθήκες δικτατορίας της αστικής τάξης με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται αυτή.
Από την ίδρυση του το ΚΚΕ, οι κομουνιστές, ποτέ τους δεν λογάριασαν κόπους και θυσίες, ακόμα και την ίδια την ζωή τους έδωσαν σύντροφοί μας σε κρίσιμες περιόδους.
Οι κομμουνιστές στέκονται πάντα μπροστά στην ανάγκες και τους αγώνες του λαού μας, αγωνίζονται με αυταπάρνηση για την μεγάλη υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης, για την νέα κοινωνία, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου άνθρωπο.
Το ΚΚΕ ποτέ δεν μετατράπηκε σε κόμμα διαχείρισης του καπιταλισμού, και είναι περήφανο γι αυτό.
Οι κομμουνιστές πότε δεν μπήκαν στην λογική παζαρέματος κυβερνητικής καρέκλας στο τραπέζι της αστικής, διαχείρισης, αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος,
Δεν προσκύνησαν , δεν θα προσκυνήσουν αλλά και δεν φοβήθηκαν ποτέ τον ταξικό αντίπαλο , γιατί είναι ταγμένοι, γιατί έχουν δώσει όρκο τιμής κι αγώνα, απέναντι στην εργατική τάξη.
Στον αγώνα για τα μεγάλα και μικρά καθημερινά προβλήματα, για το μεροκάματο που είναι περιζήτητο και που συνθλίβεται.
Για τα ζητήματα της υγείας, της παιδείας, για τα δικαιώματα τους.
Οι κομμουνιστές είναι αυτοί που απλώνουν το χέρι στον άνεργο της διπλανής πόρτας, και τον καλούν να βγει έξω να αγωνιστεί, στον απολυμένο από όπου κι αν προέρχεται, να στρατευτεί στο κίνημα, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα.
Τους καλούμε να οργανώσουν την πάλη τους για την επιβίωση τους, για το επίδομα ανεργίας, για την περίθαλψη τους, για τις ανάγκες της οικογένειας τους, λέγοντας τους ταυτόχρονα ότι το φαινόμενο της ανεργίας δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ στα πλαίσια του καπιταλισμού, η ανεργία είναι γέννημα θρέμμα του ίδιου του συστήματος.
Το ΚΚΕ, πορεύεται με τον συνταξιούχο, τον απόμαχο της δουλειάς, και τον καλεί οσο κρατάν τα κότσια του, αξιοποιώντας και την εμπειρία αγώνων μιας ζωής ολάκερης, να σταθεί όρθιος, να αγωνιστεί για το αναφαίρετο δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια, να έχει την σύνταξη του, την υγειονομική φροντίδα, το φάρμακο του που του το στερούν , αφαιρώντας του ουσιαστικά την ίδια την αξιοπρέπεια του.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα κυρίως τους νέους, που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους, τα νέα ζευγάρια που θέλουν να δημιουργήσουν και τους τρομάζει το αύριο.
Τους καλούμε να αγωνιστούν, να πάρουν την υπόθεση της ζωής τους στα χέρια τους, γιατί το μέλλον τους δεν μπορεί να είναι ο καπιταλισμός αλλά ο νέος κόσμος ο σοσιαλιστικός, όπως λέει και το σύνθημα τους.
Κανένας μόνος του, ιδιαίτερα σήμερα που η κρίση και η σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, δηλητηριάζει τους πάντες.
Μια κρίση, καραμπινάτη καπιταλιστική, και που αξιοποιείτε από τους αντιπάλους, από αυτούς που την προκάλεσαν, για να γονατίσουν σε όλα τα επίπεδα τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, αφαιρώντας τους τα πάντα.
Η ζωή τους η ίδια θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους των καπιταλιστών, για να σωθεί το σύστημα τους για να βγουν αυτοί κερδισμένοι από την κρίση, και οι λαοί γονατισμένοι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα όσο κι αν προσπαθούν να την κρύψουν.
Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έλειψε –κι ούτε θα λείψει πότε από τους αγώνες- αλλά πρωτοστατεί στην οργάνωση τους.
Αυτό το ξέρουν πολύ καλά όσοι χυδαία εγκαλούν το ΚΚΕ ότι δήθεν τα παραπέμπει όλα στη Δευτέρα παρουσία, – έτσι θέλουν να βλέπουν την προοπτική του σοσιαλισμού, – και ασφαλώς αυτό το λένε αυτοί που έχουν πάρει διαζύγιο από την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού, είναι αυτοί βγάζουν μπιμπίκια στο άκουσμα και μόνο της λέξης επανάσταση.
Ενώ ξέρουν πολύ καλά, ότι το ΚΚΕ ποτέ δεν εγκατέλειψε το λαό, κι ούτε θα το κάνει.
Το ΚΚΕ ποτέ δεν έλειψε από τα καθημερινά του προβλήματα, από τα καθημερινά του βάσανα που τα βιώνουν πρώτα και καλλίτερα οι ίδιοι οι κομμουνιστές.
Οι οποίοι είναι σάρκα από την σάρκα της εργατικής τάξης, και των συμμάχων τους, και δεν προέρχονται από την εργατική αριστοκρατία, ούτε είναι χωμένοι μέχρι τα μπούνια σε μηχανισμούς και προγράμματα εξαγοράς συνειδήσεων.
Κατηγορούν το ΚΚΕ, οτι δεν έχει πρόταση για το σήμερα, ότι αφήνει το λαό στην τύχη του, και εννοούν πρόταση διαχείρισης του καπιταλισμού , και εγκλωβισμού των εργαζομένων στη λογική του ανέφικτου της ανατροπής του.
Ασφαλώς το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε να έχει τέτοια πρόταση.
Δεν θα μπορούσε να πει ψέματα στο λαό, ούτε για την αιτία της κρίσης, την μήτρα που την γεννά, ούτε να καλλιεργήσει την αυταπάτη ότι με ένα άλλο μίγμα διαχείρισης θα λυθούν τα προβλήματα του.
Είναι πολιτική απάτη να παίζεις με τις αγωνίες των εργαζομένων, δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις.
Είναι πολιτική απάτη να καλλιεργείς την ψευδαίσθηση ότι μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί την στρατηγική του καπιταλισμού, – μέσα στην Ε.Ε. , με την οικονομία και με τα μέσα παραγωγής στα χέρια των καπιταλιστών – θα λειτουργεί ταυτόχρονα και υπέρ του λαού.
Να θυμηθούμε και λίγο τον ΒΑΡΝΑΛΗ ο όποιος λέει σε ένα από τα έργα του.
Η ευτυχία των ολίγων στηρίζετε στην δυστυχία των πολλών.
Η στρατηγική του κεφαλαίου εκεί ακριβώς στηρίζετε, στην εκμετάλλευση των πολλών, κι όποιος την υπηρετεί αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του λαού, καθαρά πράγματα.
Τα μέτρα που πήραν και που παίρνονται ακόμα δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα αλλά μόνιμο.
Δεν αποσκοπούν μόνο στο ξεπέρασμα της κρίσης αλλά είναι όλη η στρατηγική του κεφαλαίου.
Στοχεύουν σε βάθος, και η όποια ανάπτυξη έρθει που προπαγανδίζει σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση, θα πατά πάνω στην εξαθλίωση και την φτώχια του λαού.
Θα είναι ανάπτυξη για να ευημερήσουν για μια φορά ακόμα οι πολυεθνικές επιχειρήσεις όποιο χρώμα κι αν έχουν, με όποια εθνικότητα κι αν εμφανίζονται, θα είναι ανάπτυξη για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια, θα είναι αναιμική, μέχρι να έρθει η επόμενη κρίση η οποία θα είναι ακόμα χειρότερη.
Δεν υπάρχουν υγιείς και μη υγιείς επιχειρηματίες, ο καπιταλισμός είναι ένας, είναι βάρβαρος για τον λαό, βλάπτει σοβαρά την υγεία του και πρέπει να ανατραπεί.
Και οι όποιες αντιθέσεις υπάρχουν μεταξύ τους –σε διεθνές και εσωτερικό επίπεδο – δεν αποσκοπούν στην βελτίωση των ορών διαβίωσης των εργαζομένων, αλλά εστιάζονται στη μοιρασιά, μάχονται για τα δικά τους συμφέροντα.
Αντιθέσεις οι οποίες πάντα υπάρχουν, και είναι αυτές που οδηγούν και σε πολεμικές αναμετρήσεις, κίνδυνος ορατός σήμερα και για γενικευμένη αναμέτρηση, πέρα από τις περιφερικές που βιώνουμε σε μια σειρά χώρες με τις στρατιωτικές επεμβάσεις, για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και του πλούτου αυτών των χωρών.
Έχουν όμως ένα κοινό μέτωπο, την διαιώνιση του καπιταλιστικού τους συστήματος και το ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Έχουν κοινό μέτωπο στην εξόντωση των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, τα θέλουν όλα δικά τους, ότι παραγωγή βγαίνει, ότι πλούτος παράγετε να είναι στα χέρια τους , να τον διαχειρίζονται αυτοί.
Θέλουν λαό χειραγωγημένο, υποταγμένο, χωρίς εστίες αντίστασης χωρίς κίνημα, χωρίς συνδικάτα, χωρίς επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, γι αυτό και έχουν εντείνει σε όλα τα επίπεδα την επίθεση τους στο ταξικό κίνημα, και στο κόμμα της εργατικής τάξης το ΚΚΕ.
Και σε αυτή την επίθεση είναι όλοι μαζί.
Είναι στην πρώτη γραμμή η φασιστική, ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χ.Α, η οποία με την ωμοί βία και τρομοκρατία που ασκεί, προσπαθεί να τρομοκράτηση τους εργαζόμενους,
Είναι η εξίσωση κομμουνισμού φασισμού με την θεωρία των δυο άκρων που ξεκινά μέσα από την ίδια την ΕΕ.
Είναι τα διάφορα συνταγματικά τόξα και τα όρια της νομιμότητας, που προβάλλονται έντονα το τελευταίο διάστημα από κύκλους του συστήματος.
Είναι ο έντονος αυταρχισμός που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, χτυπιούνται οι διαδηλώσεις, συνδικαλιστές σέρνονται σε δίκες και καταδικάζονται.
Είναι ο αντικομουνισμός και η διαστρέβλωση της πολιτικής μας.
Είναι το ανέφικτο που καλλιεργούν γύρο από την στρατηγική του κόμματος,
Είναι η επίθεση που γίνετε στο κίνημα από όλες τις άλλες παρατάξεις ενάντια στο ταξικό κίνημα ενάντια στο ΠΑΜΕ. Έχουν κοινό μέτωπο παντού.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, και οι πολιτικές δυνάμεις που τον υπηρετούν.
Ο καπιταλισμός, δεν διορθώνετε ούτε εξανθρωπίζετε, παρά μόνο ανατρέπετε.
Ανατρέπετε με βασική προϋπόθεση τον απεγκλωβισμό των λαϊκών δυνάμεων από την επιρροή των αστικών κομμάτων, και από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι διάφορες λεγόμενες αριστερές δυνάμεις.
Ανατρέπετε με συγκέντρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής, έξω από τα τείχη της ΕΕ, και της εξουσίας των καπιταλιστών.
Με συγκέντρωση δυνάμεων από την εργατική τάξη, και τα σύμμαχα στρώματα, με στόχο την δική τους εξουσία, την λαϊκή.
Με τους μικρομεσαίους αγρότες, που βλέπουν χρόνο με το χρόνο να οδηγούνται στον αφανισμό, το μανταρίνι σαπίζει στον κάμπο απούλητο αλλά κι για ότι πουλιέται η τιμή είναι εξευτελιστική.
Με τους κτηνοτρόφους που είναι σε απόγνωση ,
Απλήρωτοι από τα νέα αφεντικά της Δωδώνης,
Με την τιμή στο γάλα να παίρνει τον κατηφόρα,
Ενώ με τον νέο περιορισμό των βοσκοτόπων, θα φέρει περιορισμό έως κατάργηση των όποιων επιδοτήσεων έχουν μείνει.
Συμμαχώντας με τους αυτοαπασχολούμενους, που η διείσδυση και η επικράτηση των πολυεθνικών δεν τους αφήνει περιθώρια ύπαρξης.
Με συγκέντρωση δυνάμεων από την νεολαία, και από τις γυναίκες που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι.
Από αφορμή την συζήτηση που γίνετε το τελευταίο διάστημα, και την πίεση που ασκείτε στο κόμμα, για συμμετοχή μας σε κυβέρνηση αριστεράς, κεντροαριστεράς, σε αντιμνημονιακή κυβέρνηση κλπ, θα ήθελα να πω δυο λόγια.
Βεβαίως το ερώτημα για συμμετοχή του ΚΚΕ, σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης τέθηκε στην 95χρονη πορεία του Κόμματος πολλές φορές και σε διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά’
Συμμετοχή όμως σε τέτοιου είδους κυβέρνηση, σημαίνει ουσιαστικά μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ και εγκατάλειψη της στρατηγικής του, εγκατάλειψη της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ακόμα σημαίνει ουσιαστικά εγκατάλειψη της ταξικής πάλης, εγκατάλειψη της εργατικής τάξης στις ορέξεις και την επιρροή των αστικών πολιτικών δυνάμεων, που ανεμπόδιστα πλέων θα την υποτάξουν πλήρως στην λογική του μονόδρομου της καπιταλιστικής διαχείρισης, της φτώχιας και της εξαθλίωσης.
Κι αυτό ακριβώς επιδιώκουν όσοι επίμονα και προβοκατόρικα κατηγορούν το ΚΚΕ ότι οδηγείτε στην απομόνωση, και ότι δεν θέλει , η φοβάται να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.
Ε, τους λέμε, ότι αυτόν τον δρόμο της μετάλλαξης του ΚΚΕ από επαναστατικό κόμμα σε κόμμα διαχείρισης του καπιταλισμού, να τον ξεχάσουν, δεν έγινε στα 95 χρόνια υπάρξεις του και ούτε πρόκειται να γίνει.
Το κάνανε αλλά αδελφά κόμματα και τιμωρήθηκαν για την προδοσία τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους των χωρών τους για την πλάτη που βάλανε στην στερέωση του καπιταλισμού.
Υπάρχει και η δική μας εμπειρία από διάφορες κρίσιμες περιόδους,
Υπάρχει ωρίμανση, γιατί στην μακρόχρονη πορεία μας υπήρξαν και λάθη, αλλά σταθήκαμε όρθιοι, σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και ξεπεράσαμε κρίσεις και ταλαντεύσεις.
Όταν το ρεύμα του ευρωκομουνισμού σάρωνε τα αδερφά κόμματα της Ευρώπης, και οδηγούνταν στην ενσωμάτωση και τον εκφυλισμό, το ΚΚΕ, δεν τους ακολούθησε.
Όταν το 89/91 γίνανε οι μεγάλες αντεπαναστατικές ανατροπές, που ταρακούνησαν τις συνειδήσεις όλων μας, και το κόμμα χτυπήθηκε από τα μέσα, η πλειοψηφία των κομματικών μελών και των στελεχών πρόβαλε ασπίδα προστασίας, και έσωσε το κόμμα της εργατικής τάξης από τον δρόμο της μετάλλαξης του.
Γιατί, εκεί το οδηγούσε η οπορτουνιστική ομάδα που δρούσε μέσα στο κόμμα, με όχημα τον τότε συνασπισμό.
Την κατάργηση του ΚΚΕ θέλανε.
Οι βαθιές ρίζες που έχει το κόμμα και οι δεσμοί αίματος με την εργατική τάξη, έδωσαν την δυνατότητα να εξασφαλίσει την ιστορική συνέχεια του, παρά την αποχώρηση μεγάλου μέρους δυνάμεων, παρά το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε εκείνη την περίοδο από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, και το οποίο επηρεάζει ακόμα και σήμερα τις συνειδήσεις των λαών.
Καμιά λοιπόν συμμετοχή σε τέτοιου είδους σχήματα και κυβερνήσεις, οργανώνουμε, τον αγώνα του λαού, κτίζουμε την κοινωνική συμμαχία με βάση τα καθημερινά προβλήματα, αποκαλύπτοντας τις αιτίες που τα προκαλούν και δίνουμε την διέξοδο με βάση τα συμφέροντα του λαού κι όχι της πλουτοκρατίας.
Η κρίση είναι του καπιταλισμού και δεν είναι κρίση χρέους και διαχείρισης όπως θέλουν να την εμφανίσουν.
Οργανώνουμε μαχητική, εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση με τον λαό για τον λαό κι όχι μόνο από τα έδρανα της βουλής.
Βεβαίως αξιοποιούμε κι αυτό το βήμα, με ερωτήσεις, επερωτήσεις κατάθεση τροπολογιών σε νομοσχέδια και ότι άλλη δυνατότητα έχουμε με βάση και την κοινοβουλευτική μας δύναμη.
Το ΚΚΕ θέλει να έχει δύναμη για να είναι μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στους καπιταλιστές, μέσα από την βουλή, μέσα από τις περιφέρεις μέσα από την ευρωβουλή, μέσα από τους δήμους, μέσα από τα σωματεία.
Μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στις κυβερνήσεις και τα κόμματα που ασκούν πολιτική σε βάρος των εργαζομένων.
Οργανώνουμε την πάλη των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς, κόντρα την εργοδοτική τρομοκρατία, εκεί που φτύνουν αίμα οι εργάτες, εκεί που οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν τις απολύσεις στα χέρια τους και τους ανατρέπετε όλη η ζωή τους, στις λαϊκές γειτονιές,
Στους χώρους και τα στέκια της νεολαίας
Με τους αγρότες που δίνουν μάχη επιβίωσης.
Με τους επαγγελματοβιοτέχνες που τους αφανίζει το μεγαθήριο η πολυεθνική.
Αγώνας για να διαμορφωθούν οι συνθήκες μιας πλατιάς συμμαχίας που δεν θα βάλει απλά κάποια εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά θα διαμορφώσει ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις ριζικών, μεγάλων επαναστατικών αλλαγών για την λαϊκή εξουσία την λαϊκή οικονομία τον σοσιαλισμό που είναι επίκαιρος σήμερα όσο πότε άλλοτε.
Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων,
Ζήτω το ΚΚΕ