Παιδί μεταναστών, έχει στερηθεί τους γονείς του μέχρι την ηλικία των έντεκα ετών, ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία δίπλα στους παππούδες του και ξέρει τι θα πει μόχθος. Η ενασχόλησή του με τα κοινά μετράει χρόνια, καθώς η βαθιά επιθυμία του να προσφέρει στον τόπο του που τόσο αγαπά, τον ώθησε εδώ και καιρό στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχοντας διατελέσει νομαρχιακός σύμβουλος και μετέπειτα νομάρχης.
Τη μία στιγμή θα τον βρει κανείς στην Αθήνα ασκώντας τα βουλευτικά του καθήκοντα και την άλλη στην Ηγουμενίτσα ή σε κάποιο από τα χωριά του τόπου του να προσφέρει ως γιατρός, πολιτικός και άνθρωπος. Εμείς τον συναντήσαμε στο καφέ της «Αίγλης» Ζαππείου, κάνοντας μία συζήτηση από καρδιάς, λίγο πριν αναχωρήσει και πάλι για τη Θεσπρωτία. Όποια πέτρα κι αν σηκώσουν εκεί, θα βρουν χαραγμένο το όνομά του. «Ο τόπος μου είναι το οξυγόνο μου, όλη η ζωή μου διαδραματίζεται εκεί. Αγαπώ τόσο πολύ τον τόπο μου, που δεν έχω φύγει ποτέ. Μεγάλωσα, σπούδασα, εργάζομαι, πολιτεύομαι σε αυτό το μέρος», δηλώνει στο «Π» ιδιαίτερα συγκινημένος.
Μπαίνεις πρώτη φορά στην ελληνική Βουλή το 2015. Τι είναι αυτό που αισθάνεσαι;
Είναι μία ξεχωριστή εμπειρία σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που βιώνει το πολιτικό σύστημα, αλλά πάνω από όλα η ίδια η χώρα, με τεράστια προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά. Αυτό με κάνει να θέλω να προσφέρω όλο και περισσότερο και να βρίσκω λύσεις εκεί που οι άλλοι βαλτώνουν. Αισθάνομαι ότι μπορώ. Οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων σήμερα είναι εξοντωτικές, η κατάθλιψη μαστίζει, χιλιάδες νέοι έχουν φύγει για το εξωτερικό. Οι βουλευτές πρέπει να υπηρετούμε το συμφέρον του λαού, να φέρουμε ξανά το χαμόγελο στα χείλη του, να παλέψουμε για ένα καλύτερο σήμερα και ένα ακόμη καλύτερο αύριο.
Η Βουλή αποτελεί «φάρο» της Δημοκρατίας. Όλη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ως αξιωματική αντιπολίτευση αυτήν τη στιγμή, στόχο έχουμε να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών, να αναδείξουμε τα τεράστια θέματα που έχουν δημιουργηθεί, να προτείνουμε λειτουργικές λύσεις και να πιέσουμε την κυβέρνηση εκεί που απαιτείται. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Και η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη να κυβερνήσει «το καράβι» και να βγάλει τη χώρα από αυτές τις τραγικές συνθήκες.
Πώς αποφάσισες να εκπροσωπήσεις τον τόπο σου στο ελληνικό Κοινοβούλιο;
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά έγινε από όταν ήμουν πολύ μικρός. Η επιθυμία μου να προσφέρω στη θεσπρωτική κοινωνία με έκανε να δραστηριοποιηθώ στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Έχω εκλεγεί δύο φορές νομαρχιακός σύμβουλος, και μάλιστα πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, και μετέπειτα νομάρχης. Οι συμπολίτες μου ήταν αυτοί που με παρακίνησαν να κατέβω υποψήφιος βουλευτής, με τιμούν, με στηρίζουν και εκτιμούν τις προσπάθειες χρόνων που έχουν γίνει. Με τη δύναμή τους και τη δύναμη του Θεού, πιστεύω να μπορώ να τους υπηρετώ για αρκετό χρονικό διάστημα ακόμη.
Υπάρχουν άτομα που παραμένουν δίπλα σου από την πρώτη στιγμή που πολιτεύτηκες μέχρι και σήμερα;
Πάρα πολλά. Είναι παιδικοί φίλοι, συνοδοιπόροι, φίλοι που απέκτησα στην πορεία, πραγματικά αδέρφια. Χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει. Η αδιάλειπτη στήριξή τους και η αγάπη τους μου δίνουν τη δύναμη να στέκομαι όρθιος. Αυτοί οι άνθρωποι, που παραμένουν σταθερές αξίες στη ζωή μας, σε κάνουν να διαφέρεις από τα αναλώσιμα υλικά της καθημερινότητας.
«Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με σένα», λένε όσοι σε γνωρίζουν, αφού μέσα σε λίγη ώρα μπορείς να βρεθείς σε τρία με τέσσερα διαφορετικά σημεία.
Αυτό συμβαίνει εντελώς φυσικά, γιατί πρέπει να συμβεί. Οφείλω να είμαι παρών εκεί που με καλούν, εκεί που με χρειάζονται. Αυτό βέβαια κοστίζει, με την έννοια του προσωπικού χρόνου, εις βάρος της οικογένειας και της ξεκούρασης. Συνειδητά όμως έχω αποφασίσει να προσφέρω και αντίβαρο σε όλο αυτό είναι η αγκαλιά του κόσμου. Ακόμη και η παρουσία μου στα ήθη και έθιμα του τόπου αλλά και σε κοινωνικές εκδηλώσεις είναι αναγκαία, για να διατηρούμε ενωμένοι τις παραδόσεις και τις αξίες μας.
Είναι αλήθεια ότι απαντάς στο κινητό σου τηλέφωνο όλο το εικοσιτετράωρο;
Το τηλέφωνό μου είναι απαγορευτικό να κλείσει. Απαντάω σε όποιον με καλέσει, οποιαδήποτε στιγμή. Όποιος με χρειάζεται μπορεί να με βρει και ως γιατρό και ως βουλευτή και ως άνθρωπο. Είναι υποχρέωσή μου και γίνεται αβίαστα. Έχω ξεχάσει να ξεκουράζομαι, είναι ελάχιστες οι φορές που έχω πάει διακοπές, ίσως είναι κάτι που μου λείπει, αλλά έτσι όπως έχω μάθει, δεν θα μπορέσω να καθίσω και πάνω από μία ώρα να χαλαρώσω. Είναι βίωμα όλο αυτό. Να μου χαρίζει ο Θεός χρόνια και αντοχές να συνεχίζω έτσι.
Στιγμές που λατρεύεις να απολαμβάνεις;
Λατρεμένη μου στιγμή είναι η ώρα που θα καθίσω στον καναπέ με τη γυναίκα μου Νάνσυ, τον γιο μου Νικόλα και την κόρη μου Λαμπρινή. Επίσης, λατρεύω το καλό φαγητό με φίλους και να περπατώ στις ομορφιές του τόπου μου. Αυτές τις στιγμές μπορεί πραγματικά να αδειάσει το μυαλό μου.
Σε αποκαλούν «από μηχανής θεό», γιατί πολλές είναι οι περιπτώσεις που με την ιδιότητα του γιατρού έχεις σώσει ανθρώπινες ζωές σε απρόσμενες στιγμές της καθημερινότητάς σου.
Πράγματι, έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά σε γάμους, εκδηλώσεις, τοπικά πανηγύρια, ακόμη και μέσα σε αεροπλάνα. Πρόσφατα χρειάστηκε να επέμβω σε ένα καρδιακό επεισόδιο εν ώρα πτήσης. Πήγαινα σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, όταν μέσα στο αεροπλάνο ένας επιβάτης έχασε τις αισθήσεις του παρουσιάζοντας συγκοπτικό επεισόδιο. Αμέσως πετάχτηκα στο μπροστινό κάθισμα και του παρείχα τις πρώτες βοή- θειες, οι οποίες είναι καθοριστικές και αναγκαίες να δοθούν αμέσως. Δευτερόλεπτα δεν μπορείς να περιμένεις προκειμένου να αντιδράσεις. Το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν ένας νέος άνθρωπος, που σε διαφορετική περίπτωση κανείς δεν ξέρει τι τύχη θα είχε η εξέλιξη της υγείας του αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή.
Ευτυχώς όμως στάθηκε τυχερός και όλα πήγαν καλά. Ως καρδιολόγος και ως υπεύθυνος άνθρωπος είμαι υποχρεωμένος, ανά πάσα στιγμή, να είμαι δίπλα σε αυτόν που με χρειάζεται. Έχουν συμβεί περιστατικά και μακριά, που η επέμβασή μου ακόμη και από το τηλέφωνο έχει αποβεί σωτήρια. Τα συναισθήματα που νιώθεις όταν σώζεις έναν άνθρωπο δεν μπορούν να τα περιγράψουν οι λέξεις. Πολλούς τους συναντώ στον δρόμο μετά από καιρό και υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο, νιώθουμε και οι δύο πλευρές ευλογία, ξέρουμε ότι η ζωή τους καθορίστηκε από αντιδράσεις που κάναμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ήσουν εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ως γιατρός αλλά και ως πολιτικός, πώς βλέπεις το σύστημα Υγείας τη δεδομένη στιγμή στη χώρα;
Το σύστημα Υγείας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, όπως και όλοι οι τομείς στην Ελλάδα σήμερα. Υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις. Η απώλεια κρίσιμων πόρων για την υγεία καλύπτεται όσο γίνεται από το φιλότιμο των γιατρών. Υπάρχουν εξαιρετικοί γιατροί, όμως αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να δοθούν άμεσα λύσεις, να αποκτηθούν τα απαραίτητα υλικά και εργαλεία, να αντικατασταθούν μηχανήματα που είναι παλιά και δεν μπορούν να αντεπεξέλ- θουν, να πλαισιωθούν τα νοσοκομεία με ιατρικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό.
Παιδί μεταναστών, έχεις στερηθεί τους γονείς σου μέχρι την ηλικία των έντεκα ετών, μεγαλώνοντας με τη γιαγιά και τον παππού.
Γεννήθηκα στη Γερμανία και δεκαοκτώ μηνών με έφεραν οι γονείς μου στην Ελλάδα, όμως εκείνοι έπρεπε να επιστρέψουν γιατί οικονομικά δεν μπορούσαμε να αντεπεξέλθουμε στο χωριό. Πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο και ευτυχώς γρήγορα κατάφεραν να γυρίσουν στον τόπο τους, κρατώντας την οικογένεια δυνατή και ενωμένη. Οι παππούδες μου ήταν τόσο καλοί άνθρωποι και καλοπροαίρετοι, που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, αναπληρώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την απώλεια των γονέων μου μέχρι τα έντεκα χρόνια μου. Η αδερφή μου γεννήθηκε και τη γνώρισα πολύ μετέπειτα. Ήταν δύσκολα, ακόμη το φως δεν είχε έρθει στην περιοχή μας και ζούσαμε με τα κεριά. Όμως μόνο καλές αναμνήσεις έχω να θυμάμαι, γιατί υπήρχε αγάπη. Οι παππούδες μου συνετέλεσαν σε αυτό που είμαι εγώ σήμερα και τους είμαι ευγνώμων.
Έχεις υπάρξει κτηνοτρόφος;
Τα πρώτα μου βήματα τα έζησα δίπλα στον παππού μου ως κτηνοτρόφος μέσα στα μαντριά. Αυτό μου έδωσε πολλά εφόδια για τη συνέχεια της ζωής μου. Τα ζώα και η γη, η αγνότητα και η εξέλιξη της φύσης είναι μεγάλο σχολείο. Αργότερα, όταν επέστρεψαν οι γονείς μου, βοηθούσα τον πατέρα μου στη δουλειά του ως ναυτικός πράκτορας κι αυτό με έκανε να αποκτήσω πολλές γνωριμίες σε προσωπικό επίπεδο. Πέρασα από πολλά στάδια, συνειδητοποίησα την αξία του μόχθου και έγινα προσγειωμένος άνθρωπος. Στόχευα από μικρός στο διάβασμα, γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω γιατρός, και τα κατάφερα.
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε με την έντυπη έκδοση της εφημερίδας Παρασκήνιο εκτάκτως την Μ. Παρασκευή 14/4