Διανύουμε τα μέσα του καλοκαιριού και πολλοί έχουν επιλέξει το «ελεύθερο» κάμπινγκ για να περάσουν τις διακοπές τους. Δεκάδες τροχόσπιτα, (campers) «καταλάμβάνουν» καθημερινά την παραλία του Δρεπάνου – εκτός του οριοθετημένου χώρου του Δημοτικού Camping, με τα τραπεζάκια τους, τις τέντες τους, τις απλώστρες τους, τις ψησταριές τους ακόμα και τα… σαμπουάν τους που χρησιμοποιούν (!!!) στις ντουζιέρες κατά μήκος της παραλίας!
Τα Σαββατοκύριακα, αλλά και τις καθημερνές οι παραλίες είναι γεμάτες από κατασκηνωτές που προχωρούν μάλιστα σε ημιμόνιμες κατασκευές, ενώ πολλοί είναι οι ξένοι ως επί το πλείστον τουρίστες που έρχονται με τα τροχόσπιτά τους από άλλες χώρες και εγκαθίστανται σε διάφορα μέρη.
Οι εκπρόσωποι του τουριστικού κλάδου και της εστίασης αναφέρουν πως η «πληγή» από το ελεύθερο κάμπινγκ στην περιοχή είναι πολύ μεγάλη, καθώς οι κατασκηνωτές αυτοί δεν ξοδεύουν ούτε αγοράζουν από τα μαγαζιά και ουσιαστικά δεν αφήνουν ούτε ένα ευρώ στην περιοχή. «Μόνο όταν θέλουν να πάνε τουαλέτα, έρχονται στα μαγαζιά μας» ανέφερε χαρακτηριστικά επαγγελματίας.
Ενώ ένας άλλος επαγγελματίας που διαθέτει καταλύματα, τόνισε πως «έρχονται οι ξένοι τουρίστες με τα τροχόσπιτα που είναι συνήθως πλήρως εξοπλισμένα και μένουν στις παραλίες, ενώ υπάρχουν οργανωμένα κάμπινγκ για να το κάνουν αυτό. Έτσι δεσμεύουν χώρους, βγάζουν μπουγάδες και πλυσταριά».
Είναι όμως αυτό το νομικό καθεστώς που διέπει την ελεύθερη κατασκήνωση;
Το ελεύθερο κάμπινγκ (ή η στάθμευση τροχόσπιτων) είναι κατ’ αρχήν παράνομο σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών και «εν γένει κοινόχρηστους χώρους», διώκεται αυτεπάγγελτα ως πταίσμα. Το κάμπινγκ σε μη προσδιορισμένο χώρο απαγορεύεται ρητώς από το νόμο με εξαίρεση τις περιοχές που έχουν οριστεί συγκεκριμένα γι’ αυτό το σκοπό.
Ο προσδιορισμός τέτοιων περιοχών εναπόκειται στην εκάστοτε αρμόδια δημοτική αρχή. Βασικό νομοθέτημα σχετικά με το ελεύθερο κάμπινγκ είναι ο Νόμος 392/1976, (ΦΕΚ Α’ 199/1976), με τίτλο «Περί ιδρύσεως και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκηνώσεως (κάμπινγκ) και άλλων τινών διατάξεων».
Ο συγκεκριμένος νόμος απαγορεύει την εγκατάσταση σκηνών και τη στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες και γενικότερα κοινόχρηστους χώρους.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η αστυνομία ή το λιμενικό έχει το δικαίωμα να συλλάβει τους ελεύθερους κατασκηνωτές αυτεπάγγελτα με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Από το έτος 2012, εισήχθη τροποποίηση, η οποία προβλέπει ότι η ελεύθερη κατασκήνωση τιμωρείται με κράτηση (και όχι με φυλάκιση πλέον) έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.
Ωστόσο, εάν ο κατασκηνωτής συλληφθεί να ανάβει φωτιά σε δασική περιοχή ή να ρυπαίνει προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000 η ποινή μπορεί να είναι μεγαλύτερη.
Βέβαια οι απαγορεύσεις, δεν φαίνεται να πτοούν όσους επιδίδονται στην αγαπημένη τους συνήθεια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες με την ανοχή των εκάστοτε αρχών.
Απίστευτοι οι αριθμοί του ελεύθερου κάμπινγκ στην Ελλάδα
“Τουλάχιστον 8 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις χάνονται πανελλαδικά” από τα οργανωμένα κάμπινγκ λόγω της “άγριας ελεύθερης κατασκήνωσης που βρίσκεται σε έξαρση”, όπως επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αντώνης Δεληδημητρίου.
Το 2017 εγινε μια προσπάθεια να καταγραφούν τα αυτοκινούμενα και τροχόσπιτα που περνούν ακτοπλοϊκώς (από Μπάρι, Βενετία και Ανκόνα) στη χώρα μας μέσω των εισιτηρίων. Σύμφωνα με όσα καταγράφηκαν χωρίς όμως να μπορούν αυτά τα στοιχεία να θεωρηθούν επίσημα, διαπιστώθηκε ότι περίπου 8 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις γίνονται εκτός κάμπινγκ. Το 90% των ελεύθερων κατασκηνωτών αφορά αλλοδαπούς τουρίστες. Σε αυτές δεν συνυπολογίζονται εκείνες όσων έρχονται από τα Βαλκάνια, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM ο κ. Δεληδημητρίου σημείωσε πως “Η ελεύθερη κατασκήνωση βλάπτει την εικόνα της Ελλάδας και τον τουριστικό κλάδο, δημιουργούνται εστίες μόλυνσης από τα σκουπίδια και ενίοτε κίνδυνοι πυρκαγιάς” σημειώνει ο κ. Δεληδημητρίου. Επιπλέον, όπως υπογραμμίζει, το κράτος χάνει σημαντικά έσοδα. Όπως εξήγησε ο πρόεδρος της Ένωσης, από τα στοιχεία που συνέλεξαν, διαπίστωσαν ότι “μπορεί, για παράδειγμα, ένα αυτοκινούμενο να έρθει στη χώρα μας μια συγκεκριμένη ημερομηνία, να μείνει 30 μέρες και από αυτές να περάσει μόνο τις 7 σε ένα οργανωμένο κάμπινγκ, προκειμένου να εφοδιαστεί με νερό, να βάλει πλυντήρια ή κάτι άλλο. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο διάστημα διανυκτερεύει εκτός κάμπινγκ”.