*του Σωτήρη Γιάκη
Αγαπητέ κύριε Γιάννη Σκουρλέτη, Σκηνοθέτα.
Θα παρευρεθώ στην παράσταση που θα δώσετε εσείς και το μπουλούκι σας.
Κυρίως για να αφουγκραστώ αυτές τις αρχαίες πέτρες. Γιατί οι πέτρες αυτές μιλούν και απαγγέλλουν λόγο ποιητικό, φιλοσοφικό, πολιτικό.
Θα έλθω για να περπατήσω την Αρχαία Γη, αυτήν την έρημη κοντά στα σύνορα με την Αλβανία. Τη γη που φιλοξένησε τους πρώτους Έλληνες στα βάθη της προϊστορίας.
Τον τόπο των Γιτάνων, αργότερα, την πρωτεύουσα του Κοινού των Ηπειρωτών. Μία αρχαία πόλη, που έσφυζε από την ζωή των 6000 κατοίκων της πριν 2.500 χρόνια!
Γιατί ”μες στις πέτρες άνθησα και μεγάλωσα“όπως απαγγέλλει ο ποιητής στο Άξιον Εστί.
Θα έρθω και για έναν άλλο λόγο. Για να τιμήσω τους δεκάδες ανθρώπους, Αρχαιολόγους,Τοπογράφους, Γεωλόγους, Μηχανικούς, Εργάτες, που επί πολλά έτη ανέσκαψαν την Αρχαία Πόλη, μέσα στο λιοπύρι και την υγρασία.
Για να μπορέσετε εσείς με το μπουλούκι σας, πληρωμένος αδρά από το υπουργείο πολιτισμού, να ανεβάσετε το θεατρικό έργο που σκηνοθετήσατε, αναλογιζόμενος άραγε τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη που παίξανε στο ίδιο προσκήνιο, την ίδια ορχήστρα, πριν 2.500 χρόνια?!
Μήπως τελικά κύριε Σκουρλέτη, η κουλτούρα σας είναι«δήθεν»?
Υ.Γ. Είμαι πολύ περήφανος που η αδερφή μου η Αρχαιολόγος Βασιλική Γιάκη συμμετείχε σε αυτήν την ανασκαφή.
Και αισθάνομαι ευλογημένος, γιατί έζησα από πρώτο χέρι την χαρά και το δέος να ξεθάβεις μία αρχαία πέτρα! … που έχει τόσα να σου πει, για τις αλήθειες που χάνονται μέσα στην αχλή των αιώνων της ιστορίας της!!!