Φαίνεται πως στα σημαντικά και καίρια ζητήματα η τοπική κοινωνία παραμένει απαθής κι’ αδιάφορη.
Ζητήματα όπως η απόδοση της χερσαίας ζώνης στον δήμο Ηγουμενίτσας ήτοι το παράκτιο μέτωπο που δεν σχετίζεται με λιμενικούς δραστηριότητες είναι ζωτικής σημασίας και για το αναπτυξιακό μέλλον του δήμου, αλλά και με την ίδια την ποιότητα ζωής των δημοτών.
Ό,τι υπάρχει ως όαση αναψυχής και χαλάρωσης βρίσκεται επί του θαλάσσιου μετώπου και φανταστείτε ν’ αποκλειστούν ολοσχερώς δημότες από αυτό. Και δεν αναφερόμαστε σε κάποιον τυχαίο δρομίσκο αλλά για το κύριο μέρος της ακτογραμμή από τα Σύβοτα μέχρι την Σαγιάδα και σε αυτό για να επιμείνουμε συγκαταλέγεται και το θαλάσσιο μέτωπο της Ηγουμενίτσας ως πόλης.
Δεν μπορεί με την συνήθη δικαιολογητικά ότι ο δήμος ή οι ορισμένες διοικήσεις αδυνατούν να το διαχειριστούν, να περάσει σε χέρια της πολυεθνικής εταιρείας που θα αναλάβει και την τύχη του λιμανιού, και να στερηθεί το δικαίωμα πρόσβασης στον αιγιαλό στο σύνολο των δημοτών και των επισκεπτών των δήμων Ηγουμενίτσας και Φιλιατών.
Η αδιαφορία αυτή, όχι μόνο είναι αδιανόητη, αλλά εν πολλοίς αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας και εκμαυλίζει κάθε έννοια του πολίτη- δημότη ως πολιτική οντότητα που θέλει να συνδιαμορφώνει το μέλλον του.
Αν η δεκαετία της οικονομικής κρίσης και τα μέτρα περιστολής για την προστασία μας από τον κορωνοϊό μοιάζουν να έχουν τσακίσει κάθε έννοια αντίστασης και την ραχοκοκκαλιά της τοπικής κοινωνίας, τότε είναι πλέον στο χέρι των δημοτών να αναδιαθρωθούν, έστω και την ύστατη στιγμή σε περίπτωση που η κυβερνητική επιτροπή δεν αποδώσει στο σύνολο της και όχι μερικώς την χερσαία ζώνη στην τοπική κοινωνία…
Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου
