Συμπληρώνονται φέτος 49 χρόνια από τον μεγαλειώδη ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου μαζί με τους αγώνες της Μεταπολίτευσης κατέκτησαν τα πολιτικά, κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, που όλες οι κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία, με κορύφωση τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρούν να καταργήσουν. Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, και η συνεπής- αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τον δικό μας σημερινό, καθημερινό βηματισμό. Το «Πολυτεχνείο ζει», ξαναζεί ενάντια σε κυβερνήσεις και αντιλαϊκές πολιτικές. Είναι ένα μεγάλο λαϊκό και εργατικό ραντεβού, μια μεγάλη κραυγή για τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού. Όσο και αν αφηνιάζουν οι κυρίαρχοι, η «νάρκη» του «Νοέμβρη» είναι πάντα εδώ. Στις εργατικές απεργίες, στις μαθητικές καταλήψεις, στις αντιπολεμικές αντιϊμπεριαλιστικές διαδηλώσεις, στις μάχες για την ελευθερία ενάντια στο φασισμό. Το ίδιο πάντα ερώτημα και μαζί επαναστατική αποφασιστικότητα: «πότε θα κάνει ξαστεριά…»
Η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολιτική της συντρίβει όσες εργατικές κατακτήσεις άφησε όρθια η μνημονιακή θύελλα και επιχειρεί μια ιστορική αντεπίθεση ενάντια στο εργατικό και φοιτητικό κίνημα, ψηφίζοντας μια σειρά νόμων που στοχεύουν στην κατάργηση κάθε δικαιώματος-ελευθερίας. Η επιχείρηση εγκατάστασης πανεπιστημιακής αστυνομίας, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, επιδιώκουν να καταπνίξουν την νεολαιίστικη αμφισβήτηση και τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Η απαίτηση για αύξηση των μισθών αντιμετωπίζεται περίπου ως απαγορευμένη από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, καθώς η διαμάχη περιορίζεται στον αν η αύξηση του κατώτατου μισθού θα είναι στα 751 ή τα 800! Με θράσος μιλούν για «χειμώνα χειρότερο από του 1942» και μας καλούν να «προσαρμοστούμε, αλλιώς θα πεθάνουμε» για να λουφάξουμε από το φόβο και να αποδεχτούμε ως φυσικό και αναπότρεπτο φαινόμενο όλα όσα εξελίσσονται. Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου θα είναι και φέτος σημείο αγώνα και αντίστασης.
Το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο μεταλλάσσεται σε επιχείρηση με διορισμένους managers-απόλυτους άρχοντες, εργαστήρια δεξιοτήτων αντί ολοκληρωμένης γνώσης, κατηγοριοποίησης και ανταγωνισμού, για «άριστους», λίγους και εκλεκτούς, προορίζοντας την πλειονότητα των μαθητών και μαθητριών μας ως τη νέα γενιά εργαζόμενων σκλάβων και τους/τις εκπαιδευτικούς να ωθούνται να γίνουν από παιδαγωγοί, υπάκουοι υπάλληλοι.
Για να τα πετύχει όλα αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ επιστρατεύει όλα τα μέσα ελέγχου, από την προπαγάνδα και την παραπλάνηση ως τον άκρατο αυταρχισμό, την καταστολή και την περιστολή ελευθεριών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, με κορυφαίο τον ν. Χατζηδάκη που βάζει στο γύψο τη λειτουργία των σωματείων και το δικαίωμα στην απεργία.
49 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το σύνθημα “ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ,ΕΙΡΗΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” είναι όχι μόνο επίκαιρο, αλλά και αναγκαίο.
Πολλοί προσπαθούν να σβήσουν το Πολυτεχνείο από τη συλλογική συνείδηση ή να το μετατρέψουν σε επετειακό, χωρίς νόημα, γεγονός. Είναι ο φόβος της εξέγερσης που στοιχειώνει τον ύπνο τους. Όμως, οι αγώνες της γενιάς του Πολυτεχνείου, οι νεκροί και οι βασανισμένοι δεν φεύγουν έτσι. Για εμάς η θέση τους δεν ανήκει στο μουσείο της επαναστατικής νοσταλγίας.
Το εξεγερτικό μήνυμα του Πολυτεχνείου αποκτά φέτος ξεχωριστή σημασία. Συναντιέται με τους αγώνες των φοιτητών απέναντι στο πανεπιστήμιο επιχείρηση και την πανεπιστημιακή αστυνομία, των μαθητών απέναντι στο σχολείο της αγοράς και τους ταξικούς φραγμούς, των εργαζόμενων για την ανατροπή της κυβέρνηση της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τους αγώνες για ζωή με αξιοπρέπεια, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα για όλους και όλες. Συναντιέται με την ανάγκη της αλληλεγγύης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και της διεθνιστικής ενότητας όλων των λαών, με το αντιπολεμικό λαϊκό εργατικό κίνημα που θα σταθεί απέναντι στον άδικο και ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, η γενίκευση του οποίου έρχεται όλο και πιο κοντά με τις δύο μεριές να οξύνουν συνεχώς τις πυρηνικές απειλές, αλλά και απέναντι στην επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία με την αποστολή πολεμικού υλικού που δημιουργούν νέους κινδύνους για το λαό μας.
Αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τον πόλεμο που εξελίσσεται αμείωτα με εξάρσεις και υφέσεις, να σταματήσει η παροχή «γη και ύδωρ» στους εκμεταλλευτές μας και στις πολεμικές μηχανές τους, που μετατρέπουν τις υποδομές της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε “ορμητήρια πολέμου” αλλά και πιθανούς “στόχους”. Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις. Να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας. Να μη εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο, στη Σούδα και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.
Οι μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 9 Νοέμβρη πρέπει να έχουν συνέχεια. Η πορεία του Πολυτεχνείου να αποτελέσει μεγάλο σταθμό για παλλαϊκή διαδήλωση ενάντια στη φτώχεια, τα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια και την καταστολή.
Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα-κοροϊδία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τον λογαριασμό της ενέργειας από τις πράσινες μπίζνες τους που ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη» για να κρύψουν την τεράστια κερδοφορία που τους αποφέρει η αξιοποίηση λιμνάζοντος κεφαλαίου με τις ΑΠΕ. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξη τους, τους πολέμους τους.
Το Πολυτεχνείο το 1973 μας έδειξε τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του οργανωμένου λαού ο οποίος μπορεί να συντρίψει τους μονόδρομους και να ανοίξει νέους δρόμους για την ικανοποίηση των αιτημάτων του λαϊκού – εργατικού κινήματος. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέει και διδάσκει ότι όποιος δεν προσαρμόζεται με την «κανονικότητα» της φτώχειας και της ανελευθερίας, όχι απλά δεν πεθαίνει, αλλά ανοίγει το δρόμο για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Ότι όταν όλα γύρω χειροτερεύουν επικίνδυνα, οι εξεγέρσεις του λαού , των εργαζόμενων και της νεολαίας ανατρέπουν τους τυράννους και όχι ο συμβιβασμός.
O φετινός Νοέμβρης πρέπει να αποτελέσει ορόσημο αγώνα και ανατροπής, να γίνει το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» σύνθημα της σύγχρονης εξέγερσης του λαού για τα δικαιώματα του, για κατακτήσεις στο σήμερα. Να γεμίσουν οι δρόμοι με κόσμο για να επιβληθεί η λαϊκή κυριαρχία, για να ηττηθεί η πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των διαχειριστών αυτής, να ηττηθεί η σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι!
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία, στην πάλη και την ελπίδα για να αλλάξουμε τον κόσμο
- Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης!
- Αγώνας για Ψωμί – Παιδεία – Υγεία – Ελευθερία!
- Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ! -Να κλείσουν οι βάσεις – Έξω από την ΕΕ!
- Να σταματήσει τώρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία –Καμία συμμετοχή της χώρας.
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο! Να διαλυθεί η πανεπιστημιακή αστυνομία!
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
τοπική επιτροπή Θεσπρωτίας