Θέμα: Λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές
κ. Αντιπεριφερειάρχη
σύμφωνα με το άρθρο 16 του πρόσφατου Ν. 4177/2013, επιτρέπεται η λειτουργία των καταστημάτων, προαιρετικά για επτά Κυριακές το χρόνο. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα σε σας, ως αρμόδιου Αντιπεριφερειάρχη, να επιτρέψετε τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων, βάσει προϋποθέσεων και σε διάστημα τριών μηνών, επιπλέον Κυριακές, πέρα από τις, σύμφωνα με το νόμο, οριζόμενες.
Το διοικητικό συμβούλιο του Εμποροβιοτεχνικού Συλλόγου Ηγουμενίτσας, με ομόφωνη απόφαση, εκτιμά ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές, ούτε καν τις επτά που ορίζει ο νόμος, πλην αυτής που προηγείται των Χριστουγέννων.
Εκτός από αυτό, το διοικητικό συμβούλιο σας γνωστοποιεί τις αποφάσεις και τις θέσεις του, τόσο ειδικά για όσα σας αφορούν, όσο και γενικά για την κυριακάτικη αργία.
Πρώτον, το κυριότερο κριτήριο για την υπαγωγή μιας πόλης ή περιοχής στο καθεστώς της λειτουργίας τις Κυριακές, θα μπορούσε να είναι η «τουριστική ταυτότητα», υπό προϋποθέσεις.
Στην περίπτωση της Ηγουμενίτσας, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μια τέτοια υπόθεση, γιατί η πόλη δεν έχει:
- αναγνωρισμένη τουριστική φήμη
- διαπιστωμένο παραθεριστικό χαρακτήρα
- συγκέντρωση ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που εξατομικεύουν τον τόπο
- συγκέντρωση μαζικού τουρισμού εσωτερικού ή εξωτερικού κάθε είδους (σε περίπτωση άφιξης κρουαζιερόπλοιων, ούτως ή άλλως, το ωράριο αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Δ.Σ. του συλλόγου)
- υψηλό βαθμό εξάρτησης της τοπικής οικονομίας από την τουριστική δραστηριότητα
- παράδοση ή στοιχεία εμπορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς (ιστορικό κέντρο, «παλαιά πόλη»).
Απουσιάζουν, επίσης, οι επιχειρήσεις που το αντικείμενό τους βρίσκεται αμιγώς σε αιτιώδη συνάφεια με το τουριστικό προϊόν και λειτουργούν σε χαρτογραφημένη τουριστική περιοχή – όπως συμβαίνει π.χ. στην Πάργα – και κυρίως, εποχιακά (παραμένουν κλειστές κατά τους χειμερινούς μήνες).
Δεύτερον, τα επιχειρήματα που τέθηκαν από την πολιτική ηγεσία και οδήγησαν στην ψήφιση του άρθρου 16, είναι σαθρά:
- η κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων δεν σχετίζεται με την ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος, γιατί ήδη στα τουριστικά μέρη τα καταστήματα λειτουργούν τις Κυριακές
- η αύξηση των ωρών λειτουργίας δεν θα αυξήσει το τζίρο, αλλά θα τον ανακατανείμει σε περισσότερες μέρες, πράγμα που αποδείχθηκε και με την απελευθέρωση του ωραρίου από το 2005 και αποδεικνύεται από την ευρωπαϊκή εμπειρία, γιατί ο τζίρος εξαρτάται από το καθαρό, διαθέσιμο εθνικό εισόδημα, το οποίο έχει συρρικνωθεί κατά πολύ, μετά τις μεγάλες μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, την επιβολή βαρύτατων φόρων και την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών
- δεν θα αυξηθεί η απασχόληση, αφού ήδη στο μικρό εμπόριο, κυριαρχούν συντριπτικά οι αυτοαπασχολούμενοι, πολλοί εκ των οποίων ήταν μικροί εργοδότες, που εξαναγκάστηκαν από το 2009 σε απολύσεις εργαζομένων. Αυτή τη στιγμή, για τις μικρές επιχειρήσεις προέχει η επιβίωση, η αντιμετώπιση των μεγάλων χρεών προς το Δημόσιο και τον ασφαλιστικό τους φορέα, της ραγδαίας, συνεχιζόμενης, μείωσης του τζίρου, της αυξανόμενης φορολογικής πίεσης και της έλλειψης ρευστότητας. Αντίθετα, θα οδηγήσει στην έξοδο τους μικρούς εμπόρους και πρωτίστως τις γυναίκες, που αποτελούν το 40% των αυτοαπασχολούμενων, αφού δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο απάνθρωπο ωράριο και στην αύξηση των λειτουργικών εξόδων
- αφορά σε καταστήματα ως 250 τμ, όταν ο μέσος όρος των μικρών επιχειρήσεων είναι 70 – 80 τμ κι ενώ είναι γνωστό ότι η τάση πλέον των ομίλων είναι να δημιουργούν καταστήματα λίγων τετραγωνικών και κυρίως των αλυσίδων Super Markets. Εξάλλου, δεν αποκλείεται οι μεγάλες εταιρείες να προσφύγουν κατά αυτής της διάταξης και να δικαιωθούν
- το ότι η λειτουργία χαρακτηρίζεται ως προαιρετική και δίνεται η δυνατότητα καθορισμού ζωνών μέσα στις πόλεις όπου θα μπορούν να ανοίγουν τα καταστήματα τις Κυριακές δεν στέκει ως σοβαρό επιχείρημα για όσους γνωρίζουν την ψυχολογία της αγοράς και το πώς αυτή παρασύρεται από τον ανταγωνισμό. Ενδεχόμενη τέτοια απόφαση θα δημιουργούσε συνθήκες ντόμινο σε όλη την πόλη.
Συμπερασματικά, το ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αποτελούσε πάγια επιδίωξη των πολυκαταστημάτων και των πολυεθνικών, φανερώνει το ποιος θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη. Σαν μέτρο, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων που στοχεύουν σε ένα εμπόριο χωρίς κανόνες και φραγμούς, πράγμα που ενισχύει τους ισχυρούς του κλάδου. Η κάθε μορφή απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό υπέρ των επιχειρήσεων στις οποίες δεν είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία του εργοδότη και εργάζονται υπάλληλοι με ελαστική και φθηνή εργασία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η προωθούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας συμπίπτει χρονικά με την οικονομική εποπτεία της χώρας από ξένα κέντρα αποφάσεων, από όπου προέρχονται πλήθος ομίλων και πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται εντός του ελληνικού χώρου.
Επίσης, δεν είναι παράξενο ότι, ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι εμπορικοί σύλλογοι της χώρας τάχθηκαν κατά αυτού του μέτρου, η κυβέρνηση προχώρησε στην ψήφισή του.
Ο Εμποροβιοτεχνικός Σύλλογος Ηγουμενίτσας τάσσεται κατά της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και ζητά ανθρώπινο, εβδομαδιαίο ωράριο ως 48 ωρών λειτουργίας με τρία απογεύματα κλειστά.
‘Όπως ακυρώσαμε στην πράξη την απελευθέρωση του ωραρίου που ψηφίστηκε το 2005, θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την επταήμερη λειτουργία των καταστημάτων.
Βάσει όλων των παραπάνω, σας ζητούμε:
· να μην επιτρέψετε την προαιρετική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων καμία άλλη Κυριακή, πλην των αναφερόμενων στην παράγραφο 1 του άρθρου 16 του Ν. 4177/13
· σε συνεργασία με τον Περιφερειάρχη και τους άλλους Αντιπεριφερειάρχες, να μεριμνήσετε ώστε να παρθούν ανάλογες αποφάσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ηπείρου, πράγμα που θα προστατεύσει τον θεμιτό ανταγωνισμό των επιχειρήσεων.