Η κοινωνία μας περνάει μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση. Μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο πολιτικής η Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες των πολιτών. Σε κάποιες περιπτώσεις επειδή δεν μπορούσε και σε κάποιες επειδή δεν είχε την απαραίτητη ισχυρή βούληση για να προσπαθήσει περισσότερο να απαντήσει στις ανάγκες με λύσεις. Ο Δήμος Ηγουμενίτσας, δεν αποτελεί εξαίρεση στο τοπίο αυτό. Άλλωστε ακόμα και η απερχόμενη διοίκηση πολλάκις στα χρόνια της θητείας της μίλησε για τον οικονομικό στραγγαλισμό, την έλλειψη πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, την έλλειψη δυνατότητας του δήμου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Το δικό μας όραμα, το δικό μας πρόγραμμα, δεν αρκείται σε διαπιστώσεις. Σκοπεύουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο Προστασίας και Αλληλεγγύης με ενέργειες, δράσεις και πολιτικές που θα ανακουφίσουν εκείνους που πλήττονται από την κρίση: Ανέργους, επαγγελματίες, ανασφάλιστους, ανθρώπους που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση εξ’ αιτίας της εφαρμογής των μέτρων των μνημονίων.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου πρέπει να οργανωθούν καλύτερα, να δημιουργηθούν νέοι τομείς παρέμβασης, να εφαρμοστούν κοινωνικά τιμολόγια σε όλες τις παροχές του δήμου προς τους πολίτες.
Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτά δεν γίνονται χωρίς πόρους. Αφ’ ενός θα σας πω ότι σε πολλούς δήμους της χώρας, ακόμα και μέσα σ’ αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια έγιναν πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αφ’ ετέρου, εμείς πιστεύουμε σε έναν δήμο διεκδικητικό, με οικονομική αυτοδυναμία, με ισχυρές θεσμοθετημένες αρμοδιότητες και πόρους, ισότιμο εταίρο του κράτους.
Η ανάδειξη του διεθνούς ρόλου της Ηγουμενίτσας ως κόμβου, η δημιουργία και η ενδυνάμωση συνεργασιών με άλλες παράκτιες πόλεις του Ιονίου και της Αδριατικής που είναι ο «ζωτικός» χώρος ανάπτυξης της, είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την οικονομική της ευημερία.
Οι σχέσεις του δήμου με τον -υπό ιδιωτικοποίηση και έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ, ενέργεια που μας βρίσκει κάθετα αντίθετους- Οργανισμού Λιμένος Ηγουμενίτσας, είναι διαχρονικά στην καλύτερη περίπτωση ανύπαρκτες και αυτό δημιουργεί στρεβλώσεις. Αυτό μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Ο δήμος πρέπει να αποκτήσει θεσμικό ρόλο στη διοίκηση του Λιμανιού με τη συμμετοχή του και στη μετοχική του σύνθεση. Και μέσω αυτού του θεσμικού ρόλου, θα πρέπει να εκπονηθεί ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο για τις μεταφορές και τον τουρισμό που θα προσφέρει όχι μόνο θέσεις εργασίας αλλά και ποιότητα ζωής στου πολίτες, με την ταυτόχρονη παραχώρηση των ζωτικών χώρων της παραλίας στον Δήμο Ηγουμενίτσας.
πηγή: Αυγή