Η πολιτική είναι πολύ σκληρό… άθλημα. Και σ’ αυτό, εκτός από τους πρωταθλητές, ξεχωρίζουν κι αξίζουν επιβράβευσης, όσοι διακρίνονται για τη συνέπεια.
Γι’ αυτούς που ξέρουν ότι ο δρόμος για την δική τους Ιθάκη είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά είναι αποφασισμένοι να τον διανύσουν…
Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο Γιάννης Χεκίμογλου.
Πολύτεκνος πατέρας, Πρόεδρος του Συλλόγου Ιχθυοκαλλιεργητών Θεσπρωτίας, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Μικρομεσαίων Ιχθυοκαλλιεργητών, δε θα μπορούσε παρά να δηλώνει παρών τόσο στους κοινωνικούς αγώνες όσο και στον πολιτικό στίβο. Πολιτεύεται με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και υπερασπίζεται με πάθος –όπως άλλωστε κάνει για όλα όσα πιστεύει – αυτή του την επιλογή:
– Ποιοι είναι κατά τη γνώμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι λόγοι που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου επέσπευσε τις εκλογές;
– Δεν φαίνεται να υπήρχαν άλλες δυνατότητες συνέχισης της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ιδιαίτερα μετά το καθεστώς φρίκης που έχει επιβληθεί στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από την τρόικα, το κεφάλαιο και την κυβέρνηση. Προτού βυθιστούν κυριολεκτικά, προτίμησαν μια φυγή για να διασώσουν ό,τι μπορούν από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ και να προλάβουν να πλασάρουν καλύτερα τα νεότευκτα Ποτάμια και τις γέφυρές τους, προκειμένου να αναπαραχθεί κάπως το σαπισμένο πολιτικό τους σύστημα.
Η κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής μοιάζει να αποφασίζει για όλα. Τα δομικά προβλήματα της κυβερνητικής εξουσίας δεν είχαν άλλο τρόπο να απαντηθούν απ’ τους κυρίαρχους, παρά με την προσφυγή στις κάλπες, ιδιαίτερα και μετά την παταγώδη αποτυχία τους να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κατά τη γνώμη μας, αυτό που θα κριθεί το επόμενο διάστημα είναι πώς θα αναπαραχθεί ένας νέου τύπου διπολισμός μεταξύ της παραδοσιακής Δεξιάς (με όλο και περισσότερο ακροδεξιά φυσιογνωμία), από τη μια μεριά, και ενός χώρου που προέρχεται μεν από την Αριστερά αλλά μεταλλάσσεται τάχιστα σε νέας ή παλιάς κοπής σοσιαλδημοκρατία.
Αυτό θα προσπαθήσουν να στήσουν στα πόδια του σαν πολιτική καρδιά του συστήματος το επόμενο διάστημα.
– Το τελευταίο διάστημα το όνομα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακούγεται συχνά από τα κυβερνητικά χείλη, ακόμα και από τον ίδιο τον Σαμαρά.
– Κοιτάξτε, εκτός από τα επικοινωνιακά παιχνίδια, υπάρχουν τα πραγματικά αμείλικτα ερωτήματα. Μπορεί π.χ. μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να διαπραγματευτεί με την ΕΕ το ζήτημα του χρέους προκειμένου να υπάρξουν ορισμένες ελαφρύνσεις για τον ελληνικό λαό; Μα το ίδιο το πλαίσιο των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων δεν μπορεί να αλλάξει. Μας πιάνει στο στόμα της λοιπόν η ΝΔ, ο Σαμαράς και η Σπυράκη, για να χύσουν το δηλητήριό τους ενάντια στους ίδιους τους ανατρεπτικούς στόχους του προγράμματος μας. Θα προτιμούσαν να μας έχουν βέβαια εντελώς εκτός νόμου, για να εκβιάζουν πιο εύκολα τη διαχειριστική Αριστερά. Δεν τους περνάει όμως. Ο κόσμος του αγώνα ξέρει πολύ καλά την «αξία χρήσης» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Ξέρει ότι ο πόλος-μέτωπο μιας αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς μπορεί να τον βοηθήσει αποφασιστικά να παλέψει και να οργανωθεί ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που μας επιβάλλουν, για να επιτύχει πραγματικές νίκες στους χώρους δουλειάς και σπουδών, για την υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας, για την καταπολέμηση της ανεργίας, τη μείωση των ωρών δουλειάς και τη ριζική καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών τάξεων.
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απήυθυνε πρόταση για τη διαμόρφωση μιας πολιτικής συνεργασίας των αντικαπιταλιστικών, αντισυστημικών, αντιΕΕ και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Σε τι αποσκοπεί αυτή η πρόταση και πώς αποτιμάτε τα μέχρι τώρα αποτελέσματα;
– Καλέσαμε όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές, ιδιαίτερα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, και τους εκθέσαμε τους όρους και τις προϋποθέσεις που προκύπτουν από το μεταβατικό αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα, για να επιτευχθεί αυτή η πολιτική συνεργασία. Πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει κατά τη γνώμη μας να οικοδομηθεί, ώστε ο μαχόμενος και οργανωμένος λαός να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Με τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν ξεκινήσαμε τη συνεργασία, χωρίς να εφησυχάζουμε και απέναντι στους άλλους που δεν ανταποκρίθηκαν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα επαναλάβει το κάλεσμά της και μετά τις εκλογές, γιατί πρέπει απαραιτήτως να παλέψουν από το ίδιο πολιτικό μετερίζι όλες αυτές οι δυνάμεις.
– Με ισχυρή την πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές και να συγκροτήσει κυβέρνηση ποιες είναι οι επιδιώξεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή την εκλογική μάχη;
– Αρκετές φορές έχουμε αναφέρει ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε επαναστατική αντικαπιταλιστική Αριστερά θα έπρεπε στη συγκλονιστική εποχή που ζούμε να την επινοήσουμε και να αγωνιστούμε για να την εδραιώσουμε. Για μας το κεντρικό ζήτημα είναι αυτό της οργάνωσης του μαχόμενου εργατικού και λαϊκού κινήματος, του οργανωμένου μαχόμενου λαού, γιατί μόνον από κει μπορεί να ξεπηδήσει η οποιαδήποτε θετική εξέλιξη. Κατεβαίνουμε λοιπόν στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπικής Αριστερής Συμπόρευσης, για να προετοιμάσουμε τον κόσμο του αγώνα για τις μάχες της επόμενης μέρας, για να του δείξουμε ότι θα είμαστε στο δρόμο μαζί του, για να χτυπήσουμε καίρια τις δυνάμεις που εκκολάπτουν το αβγό του φιδιού, για να απελευθερωθεί η αντικαπιταλιστική δυναμική που έρχεται από τα έγκατα της κοινωνίας…
– Γιατί να επιλέξει κάποιος την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όχι το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ;
– Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται τάχιστα (αν δεν έχει εξελιχθεί ήδη) σε κόμμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Υπάρχει βέβαια αρκετός αριστερός ριζοσπαστικός κόσμος στις γραμμές του, αλλά τον αφοπλίζει η κυρίαρχη αφήγηση της ηγεσίας του, που μοιάζει να θέλει να κατευνάσει την αστική τάξη και τους κυρίαρχους ιμπεριαλιστές.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική εντός των ορίων της ευρωζώνης, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, χωρίς αύξηση φορολογίας και κλονισμό του μεγάλου κεφαλαίου, εντός του ΝΑΤΟ και του κύκλου των πολέμων και του μίσους στην περιοχή, είναι θέμα τακτικής;
Θα μπορούσε να ήταν. Δεν είναι όμως, καθότι δεν δικαιολογούνται όλα αυτά με μια κλασσική επιχειρηματολογία του τύπου ‘’δε μπορούμε σήμερα, θα πάμε βήμα βήμα, θα συγκρουστούμε με καλύτερους όρους αύριο’’.
Αντίθετα, υπάρχει πλήρης σχεδόν εξωραϊσμός του πλαισίου.
Όταν λες ‘’οι εταίροι μας’’ και γεμίζει το στόμα σου, ενώ πρόκειται για τους δανειστές και δυνάστες μας…
Όταν λες ‘’Η Ευρώπη αλλάζει’’, τη στιγμή που η ΕΕ μαυρίζει όλο και περισσότερο και γενικεύει τα μνημόνια καθιστώντας τα μόνιμα μέσω του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας…
Όταν λες ‘’οι σύμμαχοί μας’’, μιλώντας για το ΝΑΤΟ και τη φονική μηχανή του, που μεταξύ των άλλων απομυζεί τεράστιο κομμάτι του ΑΕΠ για άχρηστες και επιζήμιες πολεμικές δαπάνες…
Όταν λες ‘’υγιής επιχειρηματικότητα’’, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι και αποκρύβοντας την δικτατορία της ολιγαρχίας του πλούτου, της αστικής τάξης, στην οικονομική και πολιτική ζωή…
Αυτό είναι άλλο πράγμα, από μια τακτική αργών βημάτων. Για να το πούμε αλλιώς: Άλλο πράγμα να μη μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα κάποια στιγμή, άλλο πράγμα να σε αλλάζουν αυτά…
Τo ΚΚΕ (όπως και διάφορες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) αρνείται να χαράξει μετωπική πολιτική στην εποχή ακριβώς που αυτή είναι αναγκαία, με αποτέλεσμα να ξεκόβει αντί να συνδέει την τακτική από τη στρατηγική. Όχι μόνο αρνείται το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπικής Αριστερής Συμπόρευσης, αλλά το αντιμετωπίζει ως πρόγραμμα απλής διαχείρισης του συστήματος. Αρνείται την κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς, με αποτέλεσμα να χωρίζει αντί να ενώνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να καθηλώνει αντί να εμπνέει.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν είναι μια θετική επιλογή κυρίως για τον κόσμο του αγώνα.