Πάντα λέγαμε ότι η μονοεδρική Θεσπρωτία έχει ελλιπή εκπροσώπηση στο ελληνικό κοινοβούλιο….τουλάχιστον σε ότι αφορά την ποικιλότητα των απόψεων…
Ειδικά σε αυτή την πολιτικοοικονομική συγκυρία όταν ο βουλευτής του νομού ανήκει στο κυβερνών κόμμα και υποτάσσεται στην κομματική γραμμή και πειθαρχία ψηφίζοντας όλα αυτά τα νομοσχέδια που μας έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής…..
Με αυτή την έννοια, εύλογο και λογικό είναι ο άνθρωπος που μας εκπροσωπεί στο κοινοβούλιο να έχει εξαφανιστεί….
Πρέπει όμως να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο;
Μήπως θα έπρεπε να ακούει τους συμπολίτες του και να τους δίνει εικόνα από τα κέντρα αποφάσεων ακόμα και όταν δεν μετέχει στο κυβερνητικό σχήμα;
Μήπως θα έπρεπε να σηκώσει το ανάστημα του και να υπερασπιστεί τους θεσπρωτούς του φτωχότερου νομού της Ελλάδος και της Ε.Ε;
Πόσο να αντέξει ο κόσμος αυτήν την εκμηδενιστική πολιτική για το ταπεινό, αυτός είναι ο κανόνας, εισόδημα του;
Μήπως θα έπρεπε, στο μέτρο που μπορεί, ακόμα και αν ψήφισε όπως ψήφισε να κυνηγάει την ατζέντα του νομού, εν μέσω έργων υποδομής και άλλων δράσεων να
δώσει ευκαιρίες και να φέρει τις όποιες δυνατότητες ανάπτυξης στην περιοχή;
Η αλήθεια είναι πικρή και ενίοτε ενοχλεί και μας πληγώνει όλους μας, συνάμα όμως είναι λυτρωτική και μας βοηθάει να εξάγουμε τα συμπεράσματα, να αλλάξουμε πορεία και να βρούμε τις ποθούμενες λύσεις…
Η παρουσία του Βουλευτή μόνο σε εθιμοτυπικές τελετές δεν είναι αρκετή και δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για τον μέσο πολίτη.
Ο τόπος έχει ανάγκη από κάποιον που να περνάει τις ανάγκες και τα αιτήματα, έτσι λειτουργεί το κοινοβουλευτικό μοντέλο, ελλείψει της άμεσης δημοκρατίας….
Ο Βουλευτής οφείλει να αγγίξει την ουσία, το οφείλει στους Θεσπρωτούς και όχι μόνο σε αυτούς που τον ψήφισαν, αλλά στο σύνολο των πολιτών, το οφείλει στον τόπο του και κυρίως το οφείλει στον εαυτό του….
Στη Θεσπρωτία ανεξάρτητα από κόμμα και χρώμα, αντιπαραθέσεις και πικρίες και αντιπαραθέσεις οι βουλευτές στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ανέπτυξαν ατζέντα με όσα έχριζαν προτεραιότητας και την κυνήγησαν ώστε σταδιακά, να την υλοποιήσουμε, κάπως έτσι έσπασε αυτός ο τόπος την γεωγραφική του απομόνωση που μετρούσε δύο χιλιάδες χρόνια.
Παρά τα σύγχρονα έργα υποδομής όμως, απαιτούνται δράσεις και πολιτική νουθεσία, η Θεσπρωτία παραμένει φτωχή και το μνημόνιο, ο εφαρμοστικός νόμος και το μεσοπρόθεσμο την καθιστούν ακόμα φτωχότερη.
Αυτή είναι μέχρι στιγμής η προσφορά του κυβερνητικού Βουλευτή κ. Χρήστου Κατσούρα στο νομό και στην εκλογική του περιφέρεια του….μια θητεία απόλυτης υποταγής…
Αλήθεια έτσι θέλει να θυμόμαστε την πολιτική του πορεία;
Είναι γεγονός ότι του έλαχε η κοινοβουλευτική του εκλογή στη χειρότερη συγκυρία.
Υποσχέθηκε αλλαγή και νέα πολιτική αντίληψη μακριά από την τετριμμένη εικόνα του παραδοσιακού Βουλευτή μιας και οι καιροί άλλαξαν.
Το παλιό όντως δεν το είδαμε, δεν είδαμε όμως ούτε το καινούριο που με τόση ζέση ευαγγελίστηκε προεκλογικά.
Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς τον πολιτικό χρόνο του κ. Κατσούρα και το πόσο πλέον μπορεί να αλλάξει και επηρεάσει τα πράγματα, αυτό εξαρτάται και από τις αντοχές της κυβέρνησης.
Όμως μέσα από αυτή τη στενωπό πρέπει να περάσει και να δούμε επιτέλους την πολιτική του στόφα σε κάτι…..
Για να μην λέμε απλά αυτά τα όμορφα εκστομίζει κατά καιρούς ο λαός όπως το «Μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε τον Κίτσο, τον λεβέντη, τον καραμπουζουκλή».