Με αφορμή τη διαδικασία της συνέντευξης από το συμβούλιο επιλογής για την ανάδειξη των νέων διευθυντών των σχολικών μονάδων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Θεσπρωτίας θέλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Οι αξιολογητές του συμβουλίου επιλογής, κάποιοι εκ των οποίων έχουν πολλά χρόνια να διαβούν την πόρτα σχολικής αίθουσας (εξάλλου σ’ αυτή τη χώρα κάποιοι….γεννιούνται στελέχη) υπέβαλλάν σε υποψήφιους διευθυντές ερωτήματα του τύπου: «Τι προέχει το συμφέρον της υπηρεσίας ή του συνδικαλιστικού κινήματος;»
Μεγάλη φαίνεται η αγωνία τους για την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής. Από πότε όμως αυτή η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που ξεθεμελιώνει την παιδεία, την Υγεία, που λεηλατεί μισθούς, συντάξεις, μεροκάματα, εργασιακά, εκπαιδευτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, από πότε η πολιτική που μας ζητά να πληρώσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε αποκαλείται με τον όρο «υπηρεσία»;
Κατανοητή βέβαια η προσπάθεια αυτών των συμβουλίων να πείσουν ή ακόμη και να βρουν τους «καταλληλότερους» για την εφαρμογή, χωρίς καμία αντίρρηση, αυτής της πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης. Πάντα εξάλλου υπάρχουν «πρόθυμοι» σε τέτοιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό και «αμείβονται» ανάλογα από τέτοιου είδους διαδικασίες όπως η συνέντευξη, σε αντίθεση με εκείνους που ίσως η επιλογή τους σε διευθυντικές θέσεις καταστεί πρόβλημα για τους εκάστοτε κυβερνώντες, πολύ δε περισσότερο στις μέρες μας (για του λόγου του αληθές μια ματιά στη βαθμολογία των συνεντεύξεων αρκεί).
Ότι και να κάνουν όμως οι στυλοβάτες αυτής της πολιτικής δύσκολα θα βρουν εκτός των «προθύμων» άλλους συμπαραστάτες.
Οι εκπαιδευτικοί έπαψαν πια να αλλάζουν πλευρό και να αποδέχονται αγόγγυστα αυτή την πολιτική. Έχουν αλλάξει, όχι πλευρό αλλά πλευρά!
Πέρασαν απέναντι μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενάντια σε αυτή την πολιτική της κυβέρνησης της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Το μεγάλο αυτό ποτάμι της σύγκρουσης και της ανατροπής, της ρήξης με αυτή την πολιτική, την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης γίνεται καθημερινά μεγαλύτερο. Και είναι σίγουρο ότι τους πρώτους που θα παρασύρει στο διάβα του θα είναι οι χαμαιλέοντες και οι φελλοί.
Ναι λοιπόν, με το συνδικαλιστικό κίνημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα!!!
Εκεί βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική, αυτό το κίνημα δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για την παιδεία και την κοινωνία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Χριστοφίδης Δημήτρης
Δάσκαλος-μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Θεσπρωτίας
Εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών
Ιούλιος 2011