Από την «εκτόξευση» και την υπόσχεση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη το φθινόπωρο του 2023 ότι οι Θεσπρωτοί «θα τρίβουν τα μάτια τους από την πρόοδο», η Ηγουμενίτσα βρέθηκε δύο χρόνια μετά αντιμέτωπη με ένα Master Plan που, αντί για όραμα, γεννά ερωτήματα, αβεβαιότητα και έντονες αντιδράσεις.
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Λιμένων, ο δήμαρχος Ηγουμενίτσας Παναγιώτης Νταής και ο αντιπεριφερειάρχης Θεσπρωτίας Θωμάς Πιτούλης εξέφρασαν με σαφήνεια την απογοήτευσή τους. Ο κ. Νταής υπενθύμισε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο, ήδη από τον Αύγουστο του 2024, είχε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις – από τη δημιουργία ζώνης logistics και χώρων στάθμευσης έως την ενίσχυση της αυτονομίας σε ύδρευση και ενέργεια. Αν και κάποιες ενσωματώθηκαν, άλλες καίριες παραμερίστηκαν.
Η απουσία αναφοράς στη Μαρίνα Ηγουμενίτσας και στα καταφύγια Πλαταριάς, Συβότων και Σαγιάδας προκαλεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό. Η τοπική κοινωνία βλέπει να παραμερίζεται ένα αναπτυξιακό εργαλείο που η ίδια η κυβέρνηση είχε παρουσιάσει ως κεντρικό άξονα τουριστικής αναβάθμισης. Στη θέση του, το Master Plan εισάγει προτάσεις για αποθήκες καυσίμων, υποδομές υδρογονανθράκων και ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα – επιλογές που, σύμφωνα με το Δήμο «κινούνται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση» από τις ανάγκες της πόλης.
Ακόμη πιο αιχμηρός, ο Θωμάς Πιτούλης έκανε λόγο για «καθεστωτική λειτουργία» του παραχωρησιούχου, καταλογίζοντας αυξήσεις τελών και ενοικίων, περιορισμό πρόσβασης στα καταφύγια, μέχρι και στέρηση χώρων στάθμευσης στην πόλη. Περιέγραψε «κωμικοτραγικές καταστάσεις» που δείχνουν, όπως είπε, ότι το λιμάνι λειτουργεί πλέον με κριτήρια ξένα προς τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας.
Η αντίθεση ανάμεσα στις υποσχέσεις και την πραγματικότητα είναι εμφανής. Απέναντι στις θριαμβολογίες του 2023, σήμερα οι τοπικοί αιρετοί μιλούν για ένα Master Plan που απλώς ρυθμίζει τις εσωτερικές λειτουργίες του λιμένα, χωρίς αναπτυξιακό αποτύπωμα, χωρίς ουσιαστικά αντισταθμιστικά για την πόλη και με προβλέψεις που απειλούν να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουν.
Η Ηγουμενίτσα, αντί να «τρίβει τα μάτια της από την ανάπτυξη», όπως είχε διακηρυχθεί, τα τρίβει πλέον από ανησυχία για το μέλλον ενός λιμανιού που παρουσιάστηκε ως «πύλη της χώρας προς την Ευρώπη», αλλά εξακολουθεί να στέκει σαν ξένο σώμα δίπλα στην πόλη που το φιλοξενεί.