Παρέμβαση του βουλευτή Θεσπρωτίας κ. Χρήστου Κατσούρα σε συζήτηση της επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων με θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων «Θεσμικό πλαίσιο των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, Ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Οργάνωση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» και λοιπές διατάξεις.
Ο κ. Κατσούρας στην παρέμβασή του είπε τα εξής:
Κατά τη γνώμη μου, κάθε αλλαγή που πάει να γίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα έχει μια εγγενής δυσκολία, η οποία είναι μεγαλύτερη σήμερα. Γιατί πέρα από τη μετάβαση από το θεωρητικό στο πρακτικό επίπεδο, είναι αλήθεια ότι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στην Παιδεία απαιτεί τη μεταρρύθμιση της κοινωνίας αλλά και το ανάποδο. Δηλαδή, η μεταρρύθμιση της κοινωνίας δεν γίνεται χωρίς μεταρρύθμιση της Παιδείας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ιστορικά στη χώρα μας, οι μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει μετά από μεγάλες κρίσεις, λίγα χρόνια μετά. Ελπίζω, κυρία Υπουργέ, να είναι δική σας η μεταρρύθμιση που θα ολοκληρωθεί και όχι να μιλάμε για την ουσία της μεταρρύθμισης, μετά από πέντε ή έξι χρόνια.
Συγκεκριμένα, επί του νομοσχεδίου. Στο κεφάλαιο Α, υπάρχουν αναγκαίες αλλαγές, γιατί οδηγούμαστε σε ένα πιο αποτελεσματικό σχήμα.
Τώρα, στα πρότυπα πειραματικά σχολεία, νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση, γιατί δεν νομίζω ότι ξεκαθαρίζεται ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός αυτών των σχολείων. Στους σκοπούς που αναφέρονται μέσα στο κείμενο, δεν καταλαβαίνω τι διαφοροποιείται σε σχέση με τα υπόλοιπα σχολεία. Η αιτιολογική έκθεση αντίθετα, αναφέρει για το παρελθόν, που είναι ένας άλλος σκοπός, ότι αποτέλεσαν κυψέλες παραγωγής πνευματικής, πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής ηγεσίας, που έχει ανάγκη ο τόπος.
Τρίτον. Είναι σκοπός η μεταφορά εφαρμογής διδακτικών μεθόδων σε άλλα σχολεία; Γιατί αυτό, δεν ξέρω αν θα πραγματοποιηθεί, με βάση ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικά.
Ένα επιπλέον ζήτημα. Τι σημαίνει συνεργασία με τα αντίστοιχα τμήματα, πανεπιστήμια; Λέτε τι σημαίνει συνεργασία, αλλά μάλλον δεν ξεκαθαρίζεται και εδώ ο σκοπός. Ο σκοπός ποιος είναι; Είναι εκπαιδευτική ανάγκη , για τα πρότυπα πειραματικά σχολεία; ‘Η είναι ανάγκη οργάνωσης έρευνας, για να εξάγουμε συμπεράσματα, για το τι γίνεται σε αυτά τα σχολεία; Δεν νομίζω ότι είναι ξεκάθαρος αυτός ο σκοπός.
Τώρα, για τους δυο τύπους απολυτηρίων, ενώ είναι μια έξυπνη ιδέα, δεν ξέρω μήπως οδηγηθούμε πρακτικά σε προβλήματα στο μέλλον. Για την αξιολόγηση που ακούστηκαν τόσα εδώ, πράγματι είπε και ο κ. Πρωτούλης ότι η βάση, που πολλές φορές το ξεχνάμε αυτό, είναι ο δάσκαλος στην εκπαιδευτική διαδικασία. Δυστυχώς μέχρι τώρα, όσα κριτήρια και να βάλουμε, δεν έχουμε ένα κριτήριο που να αξιολογούμε ξεκάθαρα κάτι πολύ σημαντικό, που είναι το κύριο στον εκπαιδευτή, η προσωπικότητά του.
Θα κλείσω με μια παρατήρηση, για την παράγραφο 1 του άρθρου 58, που αναφέρεται στους γιατρούς που εξαιρούνται από τη λήψη υποχρεωτικής άδειας, όταν είναι αιρετοί σε δήμους κάτω των πέντε χιλιάδων κατοίκων. Γιατί κάτω από πέντε, και όχι για παράδειγμα, κάτω από δέκα που είναι όλοι οι ορεινοί δήμοι; Καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να αλλοιωθεί η ουσία του νόμου που δεν θέλει εξαίρεση, αλλά αν αρχίσουμε τις εξαιρέσεις, πρέπει να έχουμε κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο. Κάτω από 5000, πιάνει μόνο κάποιους νησιωτικούς δήμους. Γιατί με την ίδια λογική, οι αιρετοί που είναι σε ένα ορεινό δήμο, δεν θα έπρεπε να εξαιρούνται;
Ευχαριστώ πολύ.