– Απόφαση σταθμός δικαστηρίου που δικαιώνει χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, τα οποία εντάχθηκαν σε καθεστώς περιβαλλοντικής προστασίας – Αναδρομικός ο χαρακτήρας της απόφασης, που έχει εφαρμογή
σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές
Οι αλλαγές που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο, με τους χαρακτηρισμούς και τη θεσμοθέτηση προστατευόμενων περιοχών είτε με ζώνες ειδικής προστασίας είτε με καθεστώς Natura είτε με οτιδήποτε άλλο, αποτέλεσαν σημείο τριβής για μία σειρά ζητημάτων με τους τοπικούς φορείς.
Εκείνοι που κλήθηκαν ωστόσο να «πληρώσουν» ένα μεγάλο κόστος ήταν οι ιδιοκτήτες ακινήτων στις καθοριζόμενες προστατευόμενες περιοχές, οι οποίοι βρίσκονταν από τη μία μέρα στην άλλη με ιδιοκτησίες ανενεργές ή με επιπλέον απαγορεύσεις, ακόμη και στους όρους δόμησης ή ανάπτυξης δραστηριοτήτων.
Η αδρανοποίηση της γης λόγω των απαγορεύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές, αποτέλεσε διαχρονικά ένα πρόβλημα που δεν έβρισκε όμως απάντηση για χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, που ουσιαστικά έχαναν τις περιουσίες τους. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη βιομηχανία θεσμοθέτησης τέτοιων περιοχών και ζωνών προστασίας οδήγησε στην πλήρη αδρανοποίηση μεγάλων τμημάτων της ελληνικής επικράτειας, κατάσταση η οποία δημιουργήθηκε και παρατηρήθηκε κατά κόρον και στην Ήπειρο, που τείνει να γίνει ο νομός της προστασίας, αφού ελάχιστες περιοχές δεν υπόκεινται σε κάποιο ειδικό καθεστώς.
Στο εξής όμως η κατάσταση αυτή αλλάζει και αυτό λόγω μίας απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, που πριν από λίγες ημέρες δέχθηκε ότι η λήψη νομοθετικών μέτρων περιορισμού της ιδιοκτησίας, για την προστασία του περιβάλλοντος αξιώνει την καταβολή αποζημίωσης από την ελληνική Πολιτεία στους ιδιοκτήτες.
Η δικαστική αποζημίωση αφορά σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου και περιοχές εκτός σχεδίου, αφού τα μέτρα αυτά αλλάζουν τα δεδομένα και εμποδίζουν πλήρως ή περιορίζουν τη δόμηση ή κάθε άλλη χρήση, δραστηριότητα και επένδυση.
Η απόφαση του δικαστηρίου αφορούσε σε προσφυγή που άσκησε εταιρεία η οποία εμποδίστηκε να αναπτύξει την βιομηχανική της δραστηριότητα, μετά από 30 χρόνια λειτουργίας, λόγω των μέτρων προστασίας στον Κηφισό ποταμό. Έτσι, το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 820.000 ευρώ στην εταιρεία από το ελληνικό δημόσιο, συν τους νόμιμους τόκους για μία τετραετία.
Με την απόφαση αυτή ανοίγει ο δρόμος για την καταβολή αποζημιώσεων σε χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων ανά την επικράτεια επομένως και στην περιοχή μας, οι περιουσίες των οποίων δεσμεύτηκαν ή περιορίστηκαν οι δυνατότητες αξιοποίησης και εκμετάλλευσής τους, ακόμη και εάν αυτές αφορούσαν στη δόμηση.
Καλά γνωρίζοντες στην περιοχή, άνθρωποι που ασχολήθηκαν επί χρόνια με τις κάθε είδους απαγορεύσεις που προέκυπταν από τη θεσμοθέτηση προστατευόμενων περιοχών, περιοχών ειδικής προστασίας, ζωνών απόλυτου ελέγχου κ.λπ κάνουν λόγο για δικαίωση έστω και με καθυστέρηση, των ιδιοκτητών, επισημαίνοντας, πως η απόφαση δεν αναφέρεται μόνο σε ό,τι έγινε στο παρελθόν, αλλά και σε ό,τι τυχόν πρόκειται να γίνει μελλοντικά.
Σε μία περίοδο μάλιστα που φαίνεται, πως έχει σταματήσει ή έχει περιοριστεί η «δίψα» για τη θεσμοθέτηση και άλλων προστατευόμενων περιοχών, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για όσους πλήττονται από τις απαγορεύσεις, η απόφαση αυτή αναμένεται να λειτουργήσει ευεργετικά για την προστασία της ιδιοκτησίας ή έστω για την αποζημίωση σε περίπτωση ένταξής της σε καθεστώς προστασίας.
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από την Ελευθερία
