Αγαπητέ κύριε διευθυντά,
Δεν το καταλαβαίνω αυτό το… «κούρεμα»!
Είτε γιατί είμαι άσχετη, είτε γιατί είμαι αδαής…
Μας κούρεψαν το χρέος κατά 50%. Άρα από τα 340 δις που χρωστούσαμε το 2009, χρωστάμε τώρα 120 (που περισσότερα είναι… αλλά για τη διευκόλυνση της συζήτησης…)
Οπότε 120 + 109 που δανειστήκαμε από την Τρόϊκα + 100 που θα μας δώσουν «βοήθεια» τώρα + 30 που θα εγγυηθούμε για να πάρουν οι τράπεζες μας κάνουν 359 δις.
Το πρώτο που αδυνατώ να καταλάβω είναι γιατί πρέπει να περάσουμε 11 χρόνια εξαθλίωσης για να χρωστάμε στο τέλος, τόσα όσα και πριν 2 χρόνια, που η κυβέρνηση ανέλαβε τη χώρα…
Επίσης, αδυνατώ να καταλάβω γιατί το 2020, αυτό το χρέος δεν θα είναι όπως και σήμερα «απαγορευτικό» για να βγει η χώρα στις… αγορές!
Θα μου πείτε… μα τότε η χώρα προβλέπεται ότι θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα… Οπότε θα δανείζεται αποκλειστικά και μόνο για να πληρώνει τα δάνεια…
Χμ… Πόσα νοικοκυριά ξέρετε που δανείστηκαν για να αποπληρώσουν τα προηγούμενα δάνεια και τελικά δεν έχασαν το σπίτι τους;
Το επόμενο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι αυτή η «βοήθεια» των 100 δις… Είναι κι αυτή άτοκη και μη επιστρεπτέα, όπως τα κατοχικά δάνεια που δώσαμε στη Γερμανία, τότε;
Αδυνατώ επίσης να καταλάβω γιατί «κουρέψαμε» τα πάντα κατά 50% (μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία, απασχόληση…) εκτός από τις υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών… Οι οποίοι με το πετσοκουρεμένο εισόδημά τους θα πρέπει να πληρώσουν παραπάνω φόρους, ΦΠΑ, ΔΕΗ, νερό, δάνεια…
Βέβαια, όλα τούτα προφανώς δεν τα καταλαβαίνω επειδή είμαι άσχετη και αδαής…
Κύριε διευθυντά…
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Δικτάτορα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού (το περίφημο «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.
Ο Μεταξάς, με την άρνησή του να υποκύψει στους Ιταλούς απέκτησε, έστω και προσωρινά, τη γενική αποδοχή, γεγονός που υποβοήθησε σημαντικά στην πανεθνική προσπάθεια για απόκρουση και απώθηση των Ιταλών.
Ο Γεώργιος Σεφέρης θα γράψει έναν χρόνο αργότερα:
«Όταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου».
71 ακριβώς χρόνια μετά, ένας εκλεγμένος (έστω και με ψέματα, αλλά εκλεγμένος) Πρωθυπουργός, ο Γ.Α. Παπανδρέου, είπε το «ΝΑΙ». Αυτοπροσώπως! Στις Βρυξέλλες, όπου παραθερίζει μετά της παιδικής χαράς που τον συνοδεύει, ολόκληρη την τελευταία εβδομάδα.
Συνεπεία του «ΝΑΙ» του και πολλών άλλων εκφράσεων υποτέλειας που προηγήθηκαν την τελευταία διετία, ετοιμάζεται να «πουλήσει» έναντι πινακίου φακής, τα ίδια λιμάνια, τα ίδια αεροδρόμια και μερικά άλλα στρατηγικού ενδιαφέροντος δημόσια αγαθά, προκειμένου να «αξιοποιήσει» τη δημόσια περιουσία… για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος…
Μετατρέποντας την ημέρα της Εθνικής Επετείου των Ελλήνων, σε ημέρα Εθνικής Ταπείνωσης.
Μένει να δούμε, πόσοι απ’ το λαό θα σταθούν μαζί του…
Β.
Υ.Γ. Όσο για το ερώτημα που έθεσε η κ. Διαμαντοπούλου στο κοινοβούλιο: «Ή θα προχωρήσουμε με Ευρώπη και κηδεμονία -ίσως και δουλεία- ή θα προχωρήσουμε μόνοι μας με φτώχεια”, αυτό απαντήθηκε από τον Ελληνικό Λαό το 1821!
«Καλύτερα μιας ώρας Ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή…»
Υπουργός Παιδείας είναι… ας διαβάσει το βιβλίο της ιστορίας της 6ης Δημοτικού… αν βρει κανένα τυπωμένο αντίτυπο…
