«Ιδιωτική συζήτηση» χαρακτηρίζει ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέξανδρος Καχριμάνης όσα ειπώθηκαν μεταξύ του ιδίου και των υπολοίπων μελών της Περιφερειακής Επιτροπής, σε μία δημόσια συνεδρίαση.
Και για να δικαιολογήσει τις δικές του «λεκτικές υπερβολές» για την επικινδυνότητα της Εγνατίας Οδού, ρίχνει το ανάθεμα στους δημοσιογράφους που τις μετέφεραν!!!
Υποτιμά τη νοημοσύνη…
Η Περιφερειακή Επιτροπή αποτελεί το δεύτερο τη τάξη όργανο διοίκησης, μετά το Περιφερειακό Συμβούλιο. Εκ του νόμου οι συνεδριάσεις είναι δημόσιες και υποχρέωση της Περιφερειακής Αρχής είναι να μεριμνά για τη δημοσιότητα αλλά και για την παρουσία κοινού σε αυτές..
Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι από τις περισσότερες Περιφέρειες της χώρας οι συνεδριάσεις των Περιφερειακών Επιτροπών μεταδίδονται ζωντανά..
Την προηγούμενη Πέμπτη λοιπόν η συνεδρίαση της Περιφερειακής Επιτροπής ξεκίνησε στο μικρό και άβολο γραφείο που έχει επιλεχθεί.
Παρόντα ήταν όλα τα μέλη της καθώς και δημοσιογράφοι…
Όσα ειπώθηκαν λοιπόν, ειπώθηκαν δημόσια και όχι σε κλειστά γραφεία στα οποία κάποιοι είχαν στήσει αυτί για να κρυφακούσουν..
Δεκαπέντε λεπτά μετά την έναρξη της συζήτησης ετέθη αρχικά από τον επικεφαλής της παράταξης Λαϊκή Συσπείρωση Γιώργο Πρέντζα ερώτημα σχετικό με την αύξηση των διοδίων στην Εγνατία.
Με αφορμή το ερώτημα αυτό ο Περιφερειάρχης απάντησε ότι η συντήρηση της Εγνατίας είναι ελλιπέστατη και ότι η πρώτη σήραγγα της Κατάρας πρέπει να κλείσει γιατί «είναι όλο έτοιμο να καταρρεύσει..».
Εκεί ρώτησαν διευκρινιστικά τόσο ο Γιάννης Στέφος όσο και ο Στέφανος Ζούμπας..
Είκοσι λεπτά αργότερα ο Γιάννης Στέφος ήταν αυτός που επανήλθε στο θέμα με την επισήμανση ότι την ευθύνη για την συντήρηση της Εγνατίας Οδού την έχει η ΤΕΡΝΑ και όχι η Εγνατία ΑΕ ή το κράτος.
Ο Περιφερειάρχης τότε επανήλθε λέγοντας ότι η Εγνατία έχει φοβερά προβλήματα. Ειδικά στην Αλεξανδρούπολη δεν έχει μείνει τίποτα στο δρόμο…
Όλα αυτά λοιπόν ειπώθηκαν σε μία δημόσια συνεδρίαση και όχι σε μία συζήτηση μεταξύ φίλων σε ένα κλειστό γραφείο..
Φυσικά οι δημόσιες συνεδριάσεις θεσμικών οργάνων δεν μπορούν να γίνονται με όρους καφενείου όπου μπορούν να δικαιολογηθούν και «δυο κουβέντες παραπάνω…»…