Γράφει ο Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου
Σε κατάσταση πολιορκίας μοιάζει μέρα με τη μέρα η πόλη της Ηγουμενίτσας από την όλο και αυξανόμενη παρουσία προσφύγων και μεταναστών ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής που στερούνται ταξιδιωτικών 
εγγράφων και αναζητούν μέσω του λιμανιού της Ηγουμενίτσας διέξοδο με όποιον τρόπο και τίμημα από ότι φαίνεται προς τις χώρες της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης.
Με το πρόβλημα πλέον αισθητό σε κάθε γωνία της πόλης και με προβληματικές περιοχές και πεδίο εντάσεων τα δημοτικά διαμερίσματα Γραικοχωρίου και Λαδοχωρίου που φιλοξενούν τις εγκαταστάσεις του λιμένα Ηγουμενίτσας οι μάχες που δίνουν οι φυλές και οι εθνότητες μεταξύ τους είναι καθημερινές και σχετίζονται με τις ζώνες πρόσβασης προς το λιμάνι αλλά και τα σημεία επαιτείας και περισυλλογής υπολοίπων τροφίμων από τους κάδους απορριμμάτων εντείνουν το πρόβλημα και σκιαγραφούν με τον πιο μελανό τρόπο το αδιέξοδο, την απελπισία αλλά και την υποβάθμιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στην πόλη της Ηγουμενίτσας.
Οι ελάχιστες εθελοντικές προσπάθειες από ομάδες αλληλεγγύης και υποστήριξης δεν επαρκούν για την στοιχειώδη συντήρηση της διατροφής χιλιάδων ανθρώπων με μόνη διέξοδο το φιλότιμο των πολιτών και τα υπολείμματα των νοικοκυριών στους κάδους απορριμμάτων. Εικόνες ντροπής….εικόνες που δεν τιμούν κανέναν…που βαραίνουν την ατμόσφαιρα αλλά και την καταρρακωμένη ψυχολογία των πολιτών ήδη από την γενικότερη οικονομική συγκυρία.
Τώρα με την βελτίωση των καιρικών συνθηκών ο αριθμός των προσφύγων-μεταναστών αναμένεται σύμφωνα με εκτιμήσεις να ξεπεράσεις τις 3000 ψυχές αριθμός που η πόλη ούτως ή άλλως από τις δικές της δυνάμεις αδυνατεί να θρέψει, ενώ σύμφωνα με τους φορείς του τουρισμού η παρουσία τους στην είσοδο και έξοδο της πόλης θα σημάνει καταστροφή για τον τουρισμό….τελευταία ελπίδα για ανάσα και επούλωση των οικονομικών αδιεξόδων τους χειμώνα και της γενικότερης οικονομικής πολιτικής που επιφέρει το μνημόνιο και ο υπερδανεισμός της χώρας.
Όμως μια χαμένη τουριστική περίοδος στην Θεσπρωτία θα σήμανε και την γενικότερη καταστροφή του παραγωγικού ιστού της περιοχής αφού ο τουρισμός, εσωτερικός τουρισμός, ντόπιοι ομογενείς μετανάστες και διερχόμενοι από την κεντρική και δυτική Ευρώπη μέσω του λιμένος αποτελούν τον κεντρικό αιμοδότη της τοπικής οικονομίας.
Το πρόβλημα απαιτεί συγκροτημένη στρατηγική για να αντιμετωπιστεί αφού η χώρα είναι δέσμια της συνθήκης Δουβλίνο2 που στην ουσία την μετατρέπει σε προθάλαμο εισροής μεταναστών και προσφύγων προς την Ε.Ε αλλά ακριβώς επειδή αυτή οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να ταξιδέψουν με «νόμιμο» τρόπο είναι αδύνατον πλέον να υφίσταται η παρουσία τους στα λιμάνια εξόδου της χώρας όπως είναι η Ηγουμενίτσα και η Πάτρα.
Γι’ αυτό η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί ισχυρή πολιτική βούληση, σχεδιασμό αλλά και επάρκεια τέτοιων αστυνομικών δυνάμεων που θα μπορέσουν με αποτελεσματικό τρόπο να απομακρύνουν αυτούς τους ανθρώπους από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και το νομό Θεσπρωτίας.
Απαιτείται άμεσα μια καλά οργανωμένη και εκτεταμένη επιχείρηση «σκούπα» για την οριστική απομάκρυνση τους από την περιοχή και η εγκατάσταση τους σε καταυλισμούς στην περιοχή της ανατολικής συνοριογραμμής της χώρας. Εκεί με τη συνδρομή εθελοντικών ανθρωπιστικών οργανώσεων, και οργανώσεων αλληλεγγύης, της Ελληνικής Πολιτείας αλλά και της Ε.Ε που θέλει και επιβάλλει να βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι στις παρυφές και τα όρια της, να διασφαλίσουν σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης ωσότου βρεθεί πολιτική λύση σε ένα ούτως ή άλλως πολιτικό πρόβλημα που ανάγεται στα γεωστρατηγικά παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων και των ισχυρών της γης.