Η ελληνική κοινωνία σταδιακά οδηγείται στην οριστική της αφαίμαξη, σε απόλυτο αδιέξοδο και οικονομική ομηρία από την οποία δύσκολα διαφαίνεται το τέλος.
γράφει ο Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου
Αυτός ο φόνος εκ προμελέτης μπορεί ν’ ανατραπεί μόνο αν η κοινωνική βάση της χώρας αντιληφθεί καθαρά ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα από την εκάστοτε δανειόδουλη κυβέρνηση και τον συρφετό των κεντρικών μέσων ενημέρωσης και όχι μόνο, που διαστρεβλώνουν αλήθειες και κυρίως την πραγματική εικόνα της χώρας.
Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό αντιληπτό από την κοινωνική βάση, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να πάρουν οι πολίτες την τύχη της χώρας στα χέρια τους.
Είναι η ώρα λοιπόν της μικροκλίμακας , των τοπικών κοινωνιών, των γειτονιών και των συνοικιών στις μεγάλες πόλεις ν’ αναλάβουν δράση και μέσα από ποικίλους συλλογικούς φορείς να διαμορφώσουν το δικό τους παραγωγικό και οικονομικό πλαίσιο διαμορφώνοντας μια τοπική οικονομία που βασίζεται στην αλληλοϋποστήριξη και την αλληλεγγύη.
Είναι ίσως η ευκαιρία για την αναβίωση της ελληνικής περιφέρειας, την ανασυγκρότηση της παραγωγής χωρίς πατρωνίες και κυρίως της αυτοργάνωσης της κοινωνικής βάσης και οικονομίας με βάση της δικές της ανάγκες, στηριζόμενη στις αρχές της αυτάρκειας και της αλληλεγγύης.
Η αναβίωση των κοινοτήτων πάνω σε αυτές τις προαναφερόμενες αρχές, της παραγωγής με σεβασμό στην τοπική βιοποικιλότητα και διαμόρφωση παραγωγικών και κατ’ επέκταση ισχυρών τοπικών οικονομιών που αλληστηρίζονται μέσα από ένα ανεξάρτητο δίκτυο προώθησης των προϊόντων τους είναι η απάντηση στην παγκοσμιοποίηση, την εξάρτηση και τη δουλικότητα που ήδη έχει επέλθει στην ελληνική κοινωνία….