Κεκλεισμένων των θυρών και ερήμην των πολιτών θα συνεδριάσει την Δευτέρα το δημοτικό συμβούλιο Ηγουμενίτσας στα πλαίσια των μέτρων προστασίας από τον Κορονοϊό φυσικά. Βέβαια ίσως η τεχνολογία δώσει την δυνατότητα διαδικτυακά να παρακολουθήσουν οι πολίτες την συνεδρίαση και ποιος ξέρει ίσως τους δοθεί μέσω της πλατφόρμας μετάδοσης να κάνουν και τις παρεμβάσεις τους. Ωστόσο το μόνο σίγουρο μέχρι στιγμής είναι η κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση για το πιο καυτό θέμα των τελευταίων δεκαετιών.
Ο λόγος για τη την πώληση της ΟΛΗΓ ΑΕ, κοινώς του λιμανιού Ηγουμενίτσας μαζί με το τουριστικό καταφύγιο Συβότων και τα αλιευτικά καταφύγια Πλαταριάς και Σαγιάδας καθώς και την λοιπή χερσαία ζώνη. Σε αυτήν συγκαταλέγεται όλο το χερσαίο τμήμα κατά μήκος του καταφυγίου Συβότων, ο χώρος που έχει προβλεφθεί για την μαρίνα Ηγουμενίτσας μπροστά στα ΤΕΙ, ο ποδηλατόδρομος, το Δρέπανο και το Μακρυγιάλι. Κοινώς ότι παραπέμπει σε αναψυχή θα πάει προίκα στον υποψήφιο επενδυτή που θα προκριθεί από τον διαγωνισμό.
Εκτός και αν η τοπική κοινωνία, αρχής γενομένης από αυτό το δημοτικό συμβούλιο, καταφέρει να επιδείξει πνεύμα ενότητας και κοινή στάση που θα δηλώνει και θα απαιτεί διεκδικητικά την ακύρωση του διαγωνισμού και την διαπραγμάτευση μιας νέας συμφωνίας με συμμετοχή του δήμου και των τοπικών φορέων στο διοικητικό μοντέλο του λιμανιού.
Μια έντιμη συμφωνία που δεν θα παραπέμπει σε ξεπούλημα, αφού επί της ουσίας δεν συντρέχει τέτοιος λόγος. Γενικότερα δεν πιέζει κανείς την κυβέρνηση, ούτε τον ΤΑΙΠΕΔ να προχωρήσει άρον άρον την όλη διαδικασία. Με λίγα λόγια η καραμέλα της μνημονιακής δέσμευσης δεν ισχύει.
Ήδη σύσσωμη η αντιπολίτευση του δήμου εκφράζει την κάθετη αντίθεση του στην πώληση του λιμένα μέσω της πώλησης της μετοχής της ΟΛΗΓ στο 67% για τα επόμενα 40 χρόνια. Η δημοτική αρχή από την άλλη παλεύει για την επιστροφή της χερσαίας ζώνης και κυρίως εκείνων των τμημάτων όπου δεν προβλέπονται λιμενικές δραστηριότητες. Ωστόσο ελάχιστα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής με αυτήν την τακτική και οι γραφειοκρατικές διεργασίες όπως και τα νομικά κολλήματα καθίστανται ανυπέρβλητα. Τουλάχιστον αυτή την απάντηση λαμβάνει ως κρυάδα και τακτική ψυχρολουσία από τους αρμοδίους.
Το περίεργο είναι ότι όλοι όσοι βρίσκονται στο κυβερνητικό στρατόπεδο θέλουν κατά κάποιο τρόπο, αλλά το τέρας της γραφειοκρατίας και όσων νομικών δυσχερειών συστηματικά προκύπτουν δεν τους το επιτρέπουν. Τελικά αμείλικτο και αφιλότιμο αποδεικνύεται αυτό το “τέρας”….
Είναι καιρός όμως για καθαρά και σταράτα λόγια που θα δηλώνουν πως η τοπική κοινωνία δεν θα δεχτεί άλλο τον όλο αυτό εμπαιγμό, ο οποίος την αποκλείει και της αφαιρεί κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης του τουριστικού της προϊόντος. Άλλοι κοινώς θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, αφού δεν θα μας πέφτει πλέον λόγος.
Η δημοτική αρχή οφείλει να αναθεωρήσει την στάση της, όσο και αν θέλει να συνδιαλαγεί με το Υπουργείο κρατώντας την πόρτα ανοιχτή ως τελευταία χαραμάδα φωτός κι ελπίδας. Δεν θα μας σεβαστούν αν δεν αντιδράσουμε. Ακόμη και οι υπέρμαχοι της ιδιωτικοποίησης εύκολα μπορούν να αντιληφθούν πως η παραχώρηση στο ελάχιστο του 67% της μετοχής της ΟΛΗΓ ΑΕ, είναι προφανώς μια ακραία νεοφιλελεύθερη θεώρηση, που ποδοπατά και προκαλεί ανερυθρίαστα την τοπική κοινωνία, που έχει ματώσει για αυτό το λιμάνι και πάντα για χάρη του υποχωρούσε και υποκλίνονταν στις διοικήσεις του.
Μια θεώρηση που ποδοπατά κάθε έννοια δικαίου και δημοκρατίας. Και όλα αυτά με το πρόσχημα ότι το δημόσιο είναι αναποτελεσματικό και υπολειτουργεί. Τόσο αναποτελεσματικό που κατάφερε να δημιουργήσει όλες αυτές τις λιμενικές υποδομές και εγκαταστάσεις και παράλληλα ένα αξιοσέβαστο αποθεματικό που σταδιακά κατατρώγει ο ΤΑΙΠΕΔ. Σήμερα αυτό το αποθεματικό βρίσκεται στα 15 εκ. Ευρώ.
Οι μύθοι λοιπόν και τα μυθεύματα έχουν καταπέσει ως άλλοι χάρτινοι πύργοι. Στο λιμάνι οφείλει ο δήμος Ηγουμενίτσας και ότι εκφράζει αυτός ως θεσμός από κοινού με όλους τους θεσμικούς φορείς να έχει λόγο και ρόλο. Κύριο λόγο και ρόλο και αυτό το δημοτικό συμβούλιο οφείλει να τον βρει αξιώνοντας τον. Μόνο έτσι μπορεί να ανατραπεί το εφιαλτικό σενάριο που τον θέλει παρία και φτωχό συγγενή πίσω από τα κάγκελα που θα τον έχουν αποκλείσει από όσα του αναλογούν και του αξίζουν.
Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου