Τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις τις βρίσκεις μάλλον στο διαδίκτυο. Έτσι περιδιαβαίνοντας τις σελίδες του popaganda.gr, έπεσα σε μια παλιά φίλη που κατάφερε κάτι αξιοθαύμαστο. Γιατί έχει μεγάλη αξία να βρίσκεις κάτι από τον πραγματικό σου εαυτό, κάτι από το θείο χάρισμα που στο καθένα μας έχει δοθεί και να το εξωτερικεύεις, να το κάνεις δημιουργία και αυτή τη δημιουργία να τη μοιράζεσαι ως ιδέα και αισθητικό αποτέλεσμα που γεννά ένα προϊόν δικό μας, προϊόν που διαφέρει από την κοινοτυπία της τυποποίησης.
Αυτό ακριβώς έχει πετύχει η Αγγελική Τσανάκα από την Ηγουμενίτσα με τις δημιουργίες της. Ή καλύτερα με τις αναδημιουργίες δίνοντας ζωή και νότα νοσταλγίας σε έπιπλα παλιά, ξεχασμένα και έτοιμα να πεταχτούν. Ότι όμως για τους άλλους είναι σκουπίδι για την Αγγελική αποτελεί πρόκληση και πηγή έμπνευσης για να ξεπηδήσει κάτι καινούριο και αγαπησιάρικο κάτι ζεστό που θα κοσμεί κάποια σημαντική γωνιά του σπιτιού μας.
Με αφορμή το δημοσίευμα της Ασπασίας Κουλύρα στο popaganda.gr, σηκώσαμε το τηλέφωνο και μιλήσαμε με την Αγγελική Τσανάκα για τη δουλειά της.
Μας αποκάλυψε πως από τότε που θυμάται τον εαυτό της μάζευε πράγματα απ’ τα σπίτια των παππούδων της και τα φιλούσε σαν θησαυρούς. Το γεμάτο χρώματα, υφάσματα και εργαλεία εργαστήριό της είναι ο χώρος που η Αγγελική μπορεί να ξεδιπλώσει τα ταλέντα και τις αντιφατικές πτυχές της.
Το εργαστήρι της γιαγιάς έγινε χώρος δημιουργίας
Ένας χώρος πρέπει να ξυπνάει κάτι από το θυμικό μας κάτι που να ενεργοποιεί αυτό το ένστικτο που σε ωθεί να κάνεις κάτι και αυτός ο χώρος για την Αγγελική είναι το παλιό εργαστήρι μοδιστρικής της γιαγιάς της. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Το παλιό εργαστήρι μοδιστρικής της γιαγιάς μου στο όποιο μεγάλωσα μέσα σε υφάσματα βελόνες και κλωστές τώρα είναι ο δικός μου χώρος δημιουργίας. Το παλιό ραδιοφωνάκι, αναπαλαιωμένο και αυτό δεν σταματάει ποτέ να παίζει, οι παλιές ραπτομηχανές τα καρούλια και τα υφάσματα δεν έχουν φύγει από τον χώρο και προσδίδουν τον δικό τους vintage χαρακτήρα στις δικές μου σύγχρονες δημιουργίες. Μέχρι τώρα έχω δημιουργήσει τρεις σειρές επίπλων. Στη σειρά Urbs, κυριαρχούν οι λιτές γραμμές και τα γραμμικά μοτίβα που παραπέμπουν στο industrial αστικό περιβάλλον, ενώ στη σειρά Sum με τα χειροποίητα υφάσματα και την ανάγλυφη ύφη, είναι εμφανής η σύνδεση με τη φύση. Μετά τον ερχομό της Νιόβης γεννήθηκε η ανάγκη για τη σειρά Sum Kids που σε αντίθεση με τις άλλες δυο κυριαρχούν καινούρια υλικά, εξ ‘ολόκληρου φτιαγμένα στο χέρι που προσαρμόζονται σε διαστάσεις, χρώματα και ιδέες».
Μια πολυθρόνα στάθηκε αφορμή για να γίνει η αρχή
Η αρχή έγινε όταν έσωσε την πολυθρόνα της γιαγιάς της λίγο πριν βρει τη θέση της στα σκουπίδια. Με λιναρένια σακιά του καφέ που βρήκε σε ένα ταξίδι στην Ιταλία και προσθέτοντας μπράτσα και καινούργια ποδαράκια η πολυθρόνα πήρε τελικά την τιμητική θέση δίπλα στο τζάκι. «Έτσι απλά και φυσικά ήρθε και η επόμενη και η επόμενη ώσπου βρέθηκα σε μικρό χρονικό διάστημα με αρκετά κομμάτια. Κάποιο απόγευμα πίνοντας καφέ με την φίλη μου Μελίνα σκεφτήκαμε να τα φωτογραφίσουμε και καταφέραμε μόνες μας να φτιάξουμε το site. Αυτό ήταν φυσική εξέλιξη της μανίας μου με τα παλιά αντικείμενα!» Η Αγγελική τα Σαββατοκύριακα δεν εγκαταλείπει το εργαστήριό της και μαζί με την φίλη της Μελίνα κάνουν σχέδια και ονειροπολούν για την τελική εικόνα των επίπλων και την διαδικασία της φωτογράφισης που είναι και το αγαπημένο στάδιο της Αγγελικής. Ικανοποιημένη απ’ το αποτέλεσμα, μπορεί σε εκείνη ακριβώς τη φάση να δημιουργήσει το ιδανικό σκηνικό για τα έπιπλα και να επαναφέρει στη ζωή εικόνες περασμένες και φανταστικούς χαρακτήρες. Όταν η συζήτηση και η υλοποίηση ολοκληρωθούν, κάποιο ακόμα κομμάτι που προορίζονταν για τα σκουπίδια, έχει φυλαχτεί και περιμένει τον οίστρο της Αγγελικής για να πάρει ξανά ζωή. Φορώντας την εργασιακή της φόρμα δεν αφήνει τίποτα να την αποσπάσει μέχρι η ίδια να φτάσει στο αποτέλεσμα που θέλει.
Κάθε νέο project για εμένα είναι μια διαρκής ανακάλυψη
«Κάθε φορά που καταπιάνομαι με ένα project ανακαλύπτω νέες πτυχές της δουλειάς μου που με εντυπωσιάζουν. Κάθε κομμάτι έχει και μια ξεχωριστή ιστορία που λατρεύω να την ανακαλύπτω ή και να την φαντάζομαι. Σίγουρα όμως κάθε φορά που βλέπω την κατάληξη και έρχεται η στιγμή της ανάδειξης χαμογελώ γιατί έτσι συνδυάζω δυο πτυχές μου, την αναπαλαίωση επίπλων και την φωτογραφία. Το ρεπεράζ για να βρω το ιδανικό σκηνικό, η διαμόρφωση και το στήσιμο των επίπλων αλλά και η ίδια η φωτογράφιση είναι διαδικασίες που πραγματικά με συναρπάζουν. Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα πολύ να χάριζα σε κάποιον ένα έπιπλο που το είχε για πέταμα και να έβλεπα την έκπληξη στο πρόσωπό του. Για μένα η κατοχή ενός τέτοιου επίπλου είναι μια επαφή με το παρελθόν μέσα από ένα διαφορετικό σύγχρονο πρίσμα. Το καλό είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν την γοητεία του retro που ίσως έχει γίνει ένα νέο trend, ίσως σε δύσκολες εποχές αναζητούμε όλοι την ασφάλεια του παρελθόντος ή είναι όλα αυτά μαζί με την νοσταλγία της παιδικής μας ηλικίας που δεν θα σταματήσει ποτέ να μας καλεί».
Μια περιήγηση στο site sumorbiri.gr θα σας πείσει
Τη δουλειά της Αγγελικής Τσανάκα θα την ανακαλύψετε στο site sumorbiri.gr που έχει αναρτήσει για το σκοπό αυτό. Εκεί θα βρείτε υλικό όπως και τις σειρές προϊόντων που προωθεί με προσωπικό μεράκι και ζήλο στην αγορά. Οι παραγγελίες γίνονται μέσα από το site http://www.sumorbiri.gr με δωρεάν μεταφορικά σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας.
ΒδΈλλα με πληροφορίες και από το popaganda.gr
