…η πρόσφατη απόφαση για τους δύο σταθμούς διοδίων στο τμήμα της Ηπείρου στην Εγνατία οδό, που αποτέλεσε το σύμβολο της ανάπτυξης και του χρυσοφόρου μέλλοντος που θα απολαμβάναμε, πνίγει τις προσπάθειες της Ηπείρου και των Ηπειρωτών να ορθοποδήσουν και να αντιστρέψουν την αρνητική πορεία των τελευταίων ετών…
γράφει ο Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου
Χρόνια τώρα η πολιτεία ευαγγελίζονταν πως τα μεγάλα έργα υποδομής θα έφερναν την πολυπόθητη ανάπτυξη στην Ήπειρο.
Μια ανάπτυξη ή καλύτερα ένα όραμα αυτής, χωρίς να υπάρχει κάποια εξειδικευμένη μέριμνα για την διατήρηση της παραγωγικής δυναμικότητας της περιοχής.
Χωρίς να υπάρχει ρεαλιστική προσέγγιση της εγχώριας δυναμικής, χωρίς να υπάρχει εξωστρέφεια ούτε και κάποιο πλάνο δράσης σχετικά με το που βρισκόμαστε ή που θέλουμε να φτάσουμε.
Ωστόσο επένδυε η πολιτεία στα μεγάλα έργα υποδομής με τις γιγάντιες χρονοκαθυστερήσεις και υπερκοστολογήσεις γιατί μόνο αυτά τα έργα θα μπορούσαν να σπάσουν την απομόνωση της Ηπείρου, γιατί μόνο αυτά θα μπορούσαν να δώσουν άλλη προοπτική στις εκάστοτε δραστηριότητες μας.
Έμοιαζε λοιπόν την τελευταία 20ετία στην Ήπειρο, η υλοποίηση αυτών των έργων σαν την ατμομηχανή που ήθελε να καλύψει τα κενά τόσων χρόνων σαν το μοναδικό μέσο να έρθει η Ήπειρος στη σύγχρονη εποχή.
Οι θέσεις εργασίας που προσέφεραν κατά την υλοποίηση του, η αισιοδοξία που δημιούργησαν και η όλο και αυξανόμενη ουτοπική εικόνα ενός μέλλοντος που θα μας κάνει να ξεχάσουμε όλα όσα γνωρίζαμε, ένα μέλλον γεμάτο προκοπή και οικονομική ευημερία, σχέδον μας αλλοίωσε την εικόνα της πραγματικής οικονομίας και των πραγματικών δυνατότητων που διαθέτει προς στιγμήν η ευρύτερη περιοχή.
Έργα υποδομής όπως το λιμάνι Ηγουμενίτσας, έργα υποδομής όπως η Εγνατία Οδός, όπως η Ιόνια Οδός, ο Ε65 κ.ο.κ
Βέβαια κανείς δεν ισχυρίζεται πως τα έργα υποδομής δεν έσπασαν την απομόνωση της Ηπείρου, πλην όμως δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που είναι, δρόμοι και πύλες από και προς διάφορες κατευθύνσεις.
Σε ότι αφορά την οικονομική ανάπτυξη αυτή πρέπει να πάρει τα πάνω της, μέσα από την ενέργεια της ίδια της κοινωνίας, μέσα από συλλογικές δραστηριότητες επιχειρηματικού χαρακτήρα, μέσω καινοτόμων δράσεων, μέσω του τουρισμού και των ποιοτικών εγχώριων προϊόντων και όσα ακόμα προτείνονται ώς άξονες της μελλοντικής ανάπτυξης της Ηπείρου κατά καιρούς από τα όργανα της πολιτείας.
Όμως οι οδικοί άξονες παραμένουν απαραίτητοι για να στηριχτούν και όσες οικονομικές δραστηριότητες στην Ήπειρο, αντέχουν και αντιστέκονται στην κρίση, αντέχουν και θέλουν να εξελίξουν την επιχειρηματική τους πορεία.
Γι’ αυτό και η πρόσφατη απόφαση για τους δύο σταθμούς διοδίων στο τμήμα της Ηπείρου στην Εγνατία οδό, που αποτέλεσε το σύμβολο της ανάπτυξης και του χρυσοφόρου μέλλοντος που θα απολαμβάναμε, πνίγει τις προσπάθειες της Ηπείρου και των Ηπειρωτών να ορθοποδήσουν και να αντιστρέψουν την αρνητική πορεία των τελευταίων ετών.
Μια απόφαση άδικη, μια απόφαση που τιμωρεί την Ήπειρο και μια πολιτεία που αποκαλύπτει για άλλη μια φορά το αφερέγγυο προσωπείο της, αφού πραγματικά μετουσιώνει τα μεγάλα έργα υποδομής και το όραμα ανάπτυξης που τα συνόδευε σε φούσκα και τροχοπέδη αυτής, καταστώντας τα άλλον ένα δυνάστη και φοροεισπράκτορα της δυστυχίας μας.