Όλα δείχνουν ότι στις εκλογές της Κυριακής η σημερινή κυβέρνηση θα αποτελέσει παρελθόν και θα έρθει μια νέα κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ (πιθανόν αυτοδύναμη).
Μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης φεύγει, μια άλλη θα τη διαδεχτεί.
Άλλη μία, λοιπόν, κυβερνητική εναλλαγή.
Πώς θα επιδράσει στη ζωή των εργαζομένων αυτή η κυβερνητική εναλλαγή;
Θα φέρει πράγματι την «ελπίδα» στο λαό;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει πρώτα να δούμε με τι θα βρεθούν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, ο λαός την επόμενη μέρα.
Πρώτα απ’ όλα, θα συνεχίσουν να είναι αντιμέτωποι με όλο το αντεργατικό – αντιλαϊκό πλαίσιο το οποίο διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, που ενισχύει την ασυδοσία της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, την επίθεση στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Με μια σειρά από αντιλαϊκούς νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί, αλλά ενεργοποιούνται μέσα στο 2015 (π.χ. Ασφαλιστικό).
Αντεργατικό – αντιλαϊκό πλαίσιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται ότι θα καταργήσει.
Ο λαός θα είναι επίσης αντιμέτωπος με τη συνέχιση της φορολογικής αφαίμαξης των εργαζομένων και μικρών αυτοαπασχολουμένων μέσω της άδικης και σκληρής φορολογίας αλλά και των έμμεσων φόρων σε είδη λαϊκής κατανάλωσης. Ταυτόχρονα θα έχουν νέες φορολογικές ασυλίες οι μεγάλες «υγιείς» επιχειρήσεις, όπως έχει διαβεβαιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είναι αντιμέτωπος με την αντικατάσταση του σημερινού μνημονίου από ένα νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο με οδηγό τα αντιλαϊκά μνημόνια διαρκείας της ΕΕ (συνθήκες Μάαστριχτ, Λισαβόνας, Ευρώπη 2020, euro+ κλπ), την εποπτεία, τη δημοσιονομική πειθαρχία, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
Θα είναι αντιμέτωπος με τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τη δημοσιονομική πειθαρχία, που σημαίνει συνέχιση της λιτότητας όσον αφορά τις δαπάνες για Κοινωνική Πρόνοια, Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση. Με τις ιδιωτικοποιήσεις (π.χ. λιμάνι Ηγουμενίτσας), τις απελευθερώσεις αγορών που μπορεί απλώς να μετονομαστούν σε «αναπτυξιακή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» και «συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα», όπως τις ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα είναι αντιμέτωπος με τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ που δεν αμφισβητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι αυτό σημαίνει για συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και για τις Νατοϊκές στρατιωτικές δαπάνες.
Βεβαίως, όλα αυτά δεν είναι ελπίδα για το λαό, δεν είναι αυτά για τα οποία αγωνίστηκαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι ελπίδα για τους επιχειρηματικούς ομίλους που ποντάρουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ ως ικανότερο διαχειριστή απ’ ό,τι η ΝΔ.
Αυτή είναι η «κανονικότητα» που δεν πρόκειται να διαταραχθεί, όπως άλλωστε καθησυχάζει ο ΣΥΡΙΖΑ αφού «το κράτος έχει συνέχεια».
Απέναντι, λοιπόν, σε όλα αυτά που θα είναι εδώ και με την αλλαγή της κυβέρνησης, ο λαός θα πρέπει να έχει αποκούμπι, γερό δυνατό στήριγμα για να οργανώσει τη δική του εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται.
Άλλη δύναμη εκτός από το ΚΚΕ δεν υπάρχει που να μπορεί να παίξει τέτοιο ρόλο, τόσο στη Βουλή όσο και μέσα στο κίνημα.
Γι’ αυτό και πρέπει να πέσουν μαζικά στην κάλπη τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε κάθε εκλογικό τμήμα, απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ελλάδα.
ΚΚΕ δαγκωτό, κάθε λαϊκό σπίτι που ζει τις συνέπειες τις κρίσης.
ΚΚΕ δαγκωτό, όλοι όσοι πήραν μέρος στους δύσκολους αγώνες τα προηγούμενα χρόνια.
ΚΚΕ δαγκωτό, κάθε άνθρωπος που η καρδιά του συνεχίζει να χτυπάει αριστερά, ριζοσπαστικά!
Και η καρδιά που χτυπάει αγωνιστικά, αριστερά, χτυπά πιο δυνατά με Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει αυτό που κάθε μέρα λέει ο λαός μας «φτάνει ως εδώ, δεν πάει άλλο».
Μπορεί να πει καθαρά: «Όχι τα ίδια με τους ίδιους, ούτε τα ίδια με τους άλλους».
Γι’ αυτό στις μέρες, στις ώρες που απομένουν, με ενισχυμένο αίσθημα επαγρύπνησης, μαχητικότητας, να αποστομώσουμε τη ΝΔ, να διαψεύσουμε τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που στόχο έχουν το ΚΚΕ αποδυναμωμένο, γιατί θέλουν το λαϊκό κίνημα υποταγμένο για να μη βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική τους.
Γιατί η αλήθεια, η δύναμη, η ελπίδα, η ανατροπή είναι εδώ.
Και όλα αυτά είναι το ΚΚΕ.
Ηγουμενίτσα 23/01/2015