Με αφορμή τη χωροθέτηση Εργοστασίου επεξεργασίας Αστικών Αποβλήτων και ΧΥΤΥ ο Σύλλογος Μηχανικών Θεσπρωτίας, έδωσε στη δημοσιότητα το παρακάτω υπόμνημα:
“
Την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου όσοι παραβρέθηκαν στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Σουλίου στην Παραμυθιά παρακολούθησαν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση που αφορούσε τη χωροθέτηση μονάδας επεξεργασίας (εργοστάσιο) απορριμμάτων και την χωροθέτηση ΧΥΤΥ στην περιφέρεια Ηπείρου.
Εκπρόσωποι του ΔΣ του Συλλόγου Μηχανικών Θεσπρωτίας αλλά και καταξιωμένα μέλη του ήταν εκεί σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης.
Τα σημαντικότερα συμπεράσματα – ερωτήματα που προέκυψαν κατά την άποψή μας είναι τα εξής:1) Ενώ βρισκόμαστε στο αρχικό στάδιο εντοπισμού υποψήφιων θέσεων κατασκευής εργοστασίου και ΧΥΤΥ και θα έπρεπε να εξετάζονται, μόνο με επιστημονικά κριτήρια, όλες οι διαθέσιμες θέσεις προκειμένου να εντοπιστούν πραγματικά οι προσφορότερες βλέπουμε πως η πολιτεία αυθαίρετα αλλάζει τους όρους – εξαιρεί περιοχές κατά το δοκούν χωρίς να υπολογίζει το κόστος που θα κληθεί να πληρώσει ο Έλληνας πολίτης λόγω αυτών των επεμβάσεων. Η ίδια δημόσια αρχή που το 2004 είχε εγκρίνει με τον ΠΕΣΔΑ Ηπείρου ως περιοχή χωροθέτησης της μονάδας επεξεργασίας(εργοστάσιο) την 1η διαχειριστική ενότητα (Νομό Ιωαννίνων)
2) Έγινε κατανοητό ότι η μελετητική ομάδα κινήθηκε στη σύνταξη της μελέτης σύμφωνα με τις υποδείξεις της δημόσιας αρχής από την οποία πληρώνεται – το αναφέρει άλλωστε ξεκάθαρα σε πολλά σημεία της μελέτης. Η μελέτη που εξετάσαμε ήταν μια “κατά παραγγελία” μελέτη με πολλά κενά – ασάφειες και παραλήψεις. Πρέπει η μελέτη να συνταχθεί χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις να εξετάσει παραμέτρους του θέματος που δεν έχει εξετάσει για να οδηγηθούμε σε σωστά συμπεράσματα.
3) Σε όλη την Ευρώπη στο σχεδιασμό τέτοιου είδους αναγκαίων υποδομών κυριαρχεί το ρητό “Ο Ρυπαίνων Πληρώνει”. Εδώ στην Περιφέρειά μας εφαρμόζουμε ένα άλλο ρητό “Όχι στην αυλή μου¨ … ας “πληρώσει” ο Δήμος Σουλίου που ο πληθυσμός του (και ανάλογα και τα απορρίμματα του) αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 3% του πληθυσμού της Περιφέρειας.
4) Στη σελ. 200 της μελέτης αναφέρει για τον υφιστάμενο ΧΥΤΑ και για το κόστος κτήσης επιπλέον γης προκειμένου να επεκταθεί: “… η αξία γης των παρακείμενων εκτάσεων είναι πολύ μικρή δεδομένου της ήδη επιβαρυμένης περιοχής λόγω της υφιστάμενης χρήσης του ΧΥΤΑ”. Τι έχει κάνει η πολιτεία για αυτούς τους “παρακείμενους” ιδιοκτήτες και άραγε τους έχει αποζημιώσει για τη ζημιά που υπέστησαν;
5) Τελικά μετά από όλες τις παρεμβάσεις, τις παραλείψεις, τις παραδοχές και τις ασάφειες προκύπτει “μαγικά” ένας πίνακας όπου η λύση το να κατασκευάσουμε νέο ΧΥΤΥ φαντάζει ¨ασύμφορη¨ … με διαφορά λιγότερο από διακόσιες χιλιάδες ευρώ από την ¨καλύτερη¨. Άραγε πόσο κόστισε στον Έλληνα φορολογούμενο ο ΧΥΤΑ Ελληνικού ώστε με μία απλή ατεκμηρίωτη απόφαση ουσιαστικά να χάνονται τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την κατασκευή του και πως νομιμοποιείται οποιοσδήποτε να το κάνει αυτό;
6) Όλοι ξέρουμε την ιστορία με τον ΧΥΤΑ Καρβουναρίου. Τι διδάσκει λοιπόν η ιστορία σε αυτούς τους ανθρώπους: Καλά κάνατε και υποχωρήσατε και σήμερα ο ΧΥΤΑ σας δέχεται τα απορρίμματα δύο Νομών. Δείξατε ότι είστε αρκετά ανεκτικοί ώστε να δύνασθε να υποδεχθείτε και τα υπολείμματα όλης της Περιφέρειας και γιατί όχι ίσως μετά από χρόνια όλης της Δυτικής Ελλάδας. Άλλωστε η ¨συμβουλή” του μελετητή προς την επιβλέπουσα Υπηρεσία στη σελ 220 της μελέτης είναι: “… κατά την επιλογή των σεναρίων από την Επιβλέπουσα Αρχή θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η δυσκολία χωροθέτησης νέου ΧΥΤΑ για λόγους κοινωνικής αποδοχής”…. συμπληρώνουμε εμείς “Όλα τα σκουπίδια λοιπόν στους υφιστάμενους ΧΥΤΑ”. Αυτά σίγουρα δεν τα υπολόγιζε ο δημότης του σημερινού Δήμου Σουλίου όταν ανεχόταν τα σκουπίδια του γειτονικού Νομού ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο. Αυτό είναι πραγματικά ΑΝΗΘΙΚΟ.
Ως συμπέρασμα ακόμα και από αυτή τη μελέτη χωροθέτησης, που δεν υποδεικνύει ουσιαστικά κάποια τελική θέση με επιστημονικά κριτήρια, καταλήξαμε να συζητάμε για το Καρβουνάρι στην Θεσπρωτία. Με βάση την μέθοδο αποκλεισμού (απαγωγική μέθοδο) με την οποία έγινε η χωροθέτηση είναι αδιανόητο και δεν υπάρχει κάποια λογική αλληλουχία πως η μελέτη πέρασε από το κριτήριο της κεντροβαρικότητας (το οποίο αντικατοπτρίζει το νοητό κέντρο παραγωγής αποβλήτων), στην Θεσπρωτία. Η περιοχή που προέκυψε από την χαρτογράφηση για την χωροθέτηση της μονάδας επεξεργασίας και του ΧΥΤΥ, με βάση το παραπάνω κριτήριο, υπέδειξε ως επικρατέστερους Δήμους τους Δήμους Ιωαννιτών, Δωδώνης και Ζίτσας που βρίσκονται εντός της 1ης διαχειριστικής ενότητας και τον Δήμο Ζηρού εντός της 3ης Διαχειριστικής Ενότητας. Πως λοιπόν καταλήξαμε να συζητάμε για μία περιοχή που δεν πληροί τις αρχικές παραδοχές για την χωροθέτηση; Δεν είναι λογικό ότι Ν. Ιωαννίνων, ο οποίος συγκεντρώνει τις περισσότερες οικονομικές και παραγωγικές δραστηριότητες σε περιφερειακό επίπεδο και αποτελεί τον μεγαλύτερο και κύριο ρυπαντή, πρέπει να απορροφήσει και το περιβαλλοντικό κόστος των δραστηριοτήτων αυτών, την επεξεργασία και την διαχείρισή τους;
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Βασίλειος Ηλ. Σμυρόγλου Γιάννα Τζοβάρα